Γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου
…Νοιώθετε καταπιεσμένοι, υποεκτιμημένοι, ανίσχυροι; Σας έχουν προδώσει και εξαπατήσει; Ακροβατείτε ανάμεσα στην απόγνωση και τον άκρατο θυμό;
Υπάρχουν φορές που αισθάνεστε υποχείριο και σας βγαίνει έντονα η ανάγκη να σπάσετε τα «κάγκελα» που σας περιβάλλουν; Αν ναι, η παράσταση της Θεατρικής Ομάδας Σάμου με το έργο «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ, έχει πολλά να σας πει!
Το «υποκείμενο Βόυτσεκ» ενός αλλοπρόσαλλου γιατρού, ο ταπεινωμένος στρατιώτης ενός σαδιστικά επιβλητικού λοχαγού, το αντικείμενο του χλευασμού των ομοίων του, το υποχείριο μιας γυναίκας. Ένας αποπροσανατολισμένος άνθρωπος, ανίσχυρος να αντιδράσει, εγκλωβισμένος σε έναν κόσμο που του συνθλίβει τις όποιες αντιστάσεις, φοβικός αλλά και φοβισμένος. Όταν προδίδεται από το μοναδικό πλάσμα που τον είχε «αγγίξει», αναζητά διέξοδο από τις ταπεινώσεις με το να «θυσιάσει» ότι αγάπησε πιότερο…
Ο θρήνος του σύγχρονου ανθρώπου, χωρίς τίποτα περιττό. Γεμάτος εικόνες, συναισθήματα, εναλλαγές, προβληματισμούς, αμφισβητήσεις, φοβίες, ξεσπάσματα, παράδοση άνευ όρων, εναντίωση που γίνεται σκληρή σα κοφτερή λεπίδα. Με προφανείς αναφορές στους κύκλους της βίας και της άκρατης εξουσίας, της καταπίεσης και της σύνθλιψης των προσωπικοτήτων, όπως σκιαγραφούνται στο σημερινό γίγνεσθαι. Ο «Βόυτσεκ» αν και γράφτηκε σε άλλο αιώνα και υπό άλλες πολιτικοκοινωνικές καταστάσεις, είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρος από ποτέ!
Μια παράσταση αξιώσεων από τη Θεατρική Ομάδα Σάμου. Δεν είναι εύκολη, ούτε εύληπτη. Είναι ωστόσο, καθηλωτική. Συμπυκνωμένα νοήματα, εξαιρετικές ερμηνείες, καλοδουλεμένοι διάλογοι, εμπνευσμένη σκηνοθετική και σκηνογραφική άποψη, λιτά μα λειτουργικά και «ατμοσφαιρικά» τα σκηνικά, ευρηματικές οι πάνινες φιγούρες που διανθίζουν το έργο με μια σκληρή παιδικότητα, ιδιαίτερη η ζωντανή μουσική υπόκρουση όπως και το τραγούδι της εισαγωγής. Όλα, εκφρασμένα με μια απλότητα που χτυπά ακριβώς στο κέντρο του εγκεφάλου. Η ερμηνευτική ομάδα, με μια «χημεία» που χαρακτηρίζει τις παραστάσεις της Θ.Ο.Σ, δίνει τον καλύτερό της εαυτό χωρίς φιοριτούρες και υπερβολές. Απλά, λιτά, σφιχτοπλεγμένα, αληθινά.
Όπως φωτίζει η αστραπή έναν σκοτεινιασμένο ορίζοντα κι όπως ασθματικά ανασαίνει ο φοβισμένος, έτσι διαδέχονται οι καταστάσεις, η μία την άλλη, επί σκηνής. Κάθε διάλογος, κάθε εναλλαγή προσώπων και καταστάσεων, μια γροθιά στο στομάχι. «Θα πρέπει να είναι ωραίο πράγμα η αρετή, αλλά εγώ είμαι φτωχός…» δηλώνει με μια ιδιάζουσα σοφία ο σκιαγμένος και ολούθε κατατρεγμένος Βόυτσεκ.
Οι επόμενες ημερομηνίες παραστάσεων είναι 13-16-17-23-24 Απριλίου 2016
Σε σκηνοθεσία Στέλιου Μάρκου, σκηνικά από τον αρχιτέκτονα Νίκο Αγγελή και την πολιτικό μηχανικό Παρθενόπη Αρμενάκη, κοστούμια από τη Ρένα Άννη, κούκλες που κατασκεύασε ο Σταύρος Μακρογιάννης, ενώ στη μουσική ο Νίκος Καρβούνης (ηλεκτρική κιθάρα), ο Βαγγέλης Ζήσης (μπάσο) και ο Παναγιώτης Μαρνέλης (κρουστά-τραγούδι). Φωτογραφίες από το Νίκο Αγγελή και στο φωτισμό η Μαρία Άννη.
Διανομή ρόλων:
Φραντς Βόυτσεκ: Γιάννης Μανδουραράκης
Ανδρέας, Μαϊμού: Χρήστος Μηνούδης
Μαρία: Χριστίνα Χαρτζανιώτη
Μαργαρίτα, Νοσοκόμος: Βίκυ Παπαδοπούλου
Αρχιτυμπανιστής: Ηλίας Γιαννουλόπουλος
Υπαξιωματικός: Άκης Σπύρου
Λοχαγός, Θιασάρχης: Κώστας Φώτεινας
Νοσοκόμος, Παραγιός Ά : Χρήστος Ραφαηλίδης
Γιατρός: Στέλιος Μάρκου
Θιασάρχης, Κορίτσι: Νάσια Καμπάκη
Άλογο, Εβραίος, Παραγιός Β´: Φίλιππος Τζερέτας
Τρελός: Κώστας Βαρβαδούκας
Κούκλα Ά, Καίτη: Εύη Μάρκου
Κούκλα Β´, Γκαρσόνα: Μαρία Σταματέλου
Γιαγιά: Αλίκη Μαμουλή
