Εκείνος μελαγχολικός και απαισιόδοξος…
Εκείνη μια γυναίκα που ποτέ δεν «χώρεσε» στην εποχή της…
Ανάμεσά τους ο έρωτας να κονταροχτυπιέται με την αρρώστια…
Και τελικά μία αυτοκτονία στις 21 Ιουλίου του 1928 τους χώρισε για πάντα…
Εκείνη την μέρα ο Κώστας Καρυωτάκης αποφάσισε να ακολουθήσει το μαύρο των σκέψεών του και των ποιημάτων του…
Εκείνο τον Ιούλιο η είδηση του θανάτου του αγαπημένου της έφερε πιο κοντά στο δικό της τέλος την Μαρία Πολυδούρη…
Δύο από τις σπουδαιότερες πένες του περασμένου αιώνα, που συναντήθηκαν, αγαπήθηκαν, αλλά δεν μπόρεσαν ποτέ να είναι μαζί…
Ο Κώστας Καρυωτάκης και η Μαρία Πολυδούρη ήταν και οι δύο ποιητές της γενιάς του 1920 και γνωρίστηκαν τον Δεκέμβριο του 1921 στη Νομαρχία Αθηνών, όπου εργάζονταν ως δημόσιοι υπάλληλοι. Οι δύο νέοι αμέσως ερωτεύτηκαν, αν και ήταν τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους.
Εκείνος ήταν πάντα μελαγχολικός. Το όνειρο της έκδοσης των έργων του και οι συνεχείς αποτυχίες στην εκπλήρωση των ονείρων του ήταν μόνο η αρχή σε μια πορεία που η αρρώστια έφερνε έτσι κι αλλιώς κοντά στο θάνατο.
Από την άλλη η Πολυδούρη ήταν μια κοπέλα που δεν μπορούσε να ακολουθήσει τους κανόνες της εποχής της. Μια χειραφετημένη νεαρή, με φεμινιστικές ιδέες, που ζούσε μια προκλητική ζωή για την εποχή, καθώς έκανε παρέα με άντρες και απαιτούσε να έχει ίση μεταχείριση με εκείνους.
Ο έρωτας που τους συνέδεσε ήταν –βάση και των ποιημάτων τους- ιδιαίτερα έντονος και παρά το γεγονός πως εκείνη του πρότεινε να γίνουν ζευγάρι, εκείνος αρνήθηκε.
Μάλιστα η κοπέλα έφθασε σε σημείο να του κάνει ακόμα και πρόταση γάμου, την οποία εκείνος δεν δέχθηκε.
Οι λόγοι ποτέ δεν έγιναν γνωστοί. Ίσως να ήταν το γεγονός πως ο Καρυωτάκης δεν είχε ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση και θεωρούσε ότι η Μαρία ήταν πολύ ανώτερή του. Ίσως πάλι ο πραγματικός λόγος να είναι εκείνος που της είπε: Ότι έπασχε από σύφιλη. Η Πολυδούρη δεν τον πίστεψε και θεώρησε ότι ήταν μια δικαιολογία για να χωρίσουν.
Πάντως ο Καρυωτάκης της πρότεινε να συνεχίσουν ως φίλοι και παρά το γεγονός ότι εκείνη δέχτηκε, οι συναντήσεις τους άρχισαν να αραιώνουν. Η Μαρία έφυγε στο Παρίσι, όπου διαγνώστηκε με φυματίωση και λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στην Ελλάδα, στο τότε σανατόριο Σωτηρία. Στις 21 Ιουλίου του 1928 η Καρυωτάκης βάζει τέλος στη ζωή του ενώ βρίσκεται στην Πρέβεζα. Η Πολυδούρη μαθαίνει το νέο ενώ βρίσκεται στο Σωτηρία…
Σχεδόν δύο χρόνια μετά, στις 29 Απρίλιου του 1930, έφυγε και εκείνη από τη ζωή, με ενέσεις μορφίνης, που της προμήθευσε στο «Σωτηρία» ένας φίλος της.
Ο θάνατος σφράγισε τη δική τους απόφαση να ζήσουν χωριστά…
Ή μήπως η ζωή είχε προαποφασίσει ότι ο έρωτας αυτός θα έμενε ανεκπλήρωτος;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ή ποίηση υπήρξε μάρτυρας της αγάπης τους.
Μια αγάπη που μπορεί να μην καταγράφηκε στη ζωή, αλλά αποτυπώθηκε στις λέξεις…
