Το να σας γράψω τη βιογραφία του Αντόν Τσέχωφ δεν νομίζω ότι έχει σημασία.
Το να σας πω ποιος ήταν, επίσης.
Άλλωστε ξέρετε ποιος ήταν ο Αντόν Τσέχωφ, ακόμα και αν δεν έχετε πάει ποτέ στη ζωή σας στο θέατρο…
Με αφορμή όμως το ότι γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 17 Ιανουαρίου του 1860, θα σας πως πως η πένα στα χέρια ενός τέτοιου ανθρώπου αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων αιώνες μετά…
Και η πένα του, όταν έγραφε στο μακρινό 1896 τον «Γλάρο», άλλαξε τη δική μου ζωή στα τέλη του περασμένου αιώνα…
Όταν είδα μία παράσταση του «Γλάρου», λίγο πριν συμπληρώσω το μηχανογραφικό μου για τις Πανελλήνιες εξετάσεις.
Η παράσταση εκείνη, μπορώ να πω τώρα –και αυτό είναι προσωπική μου άποψη (γιατί κάπου χάσαμε το νόημα και ξεχάσαμε τη σημασία της προσωπικής γνώμης στη Τέχνη)- δεν ήταν και από τις καλύτερες του Γλάρου.
Και όμως…
Για μένα ήταν ένα παράθυρο στην ουσία της σκηνής…
Δεν την έχω ξεχάσει ακόμα και ας έχουνε περάσει πολλά χρόνια…
Ήταν η μαγεία του θεάτρου, η αποτύπωση της ατμόσφαιρας, η μοναδική ικανότητα της θεατρικής πένας…
Ήταν εκείνη η σκηνή του «θεάτρου μέσα στο θέατρο» που μου άλλαξε ρότα στη δική μου ζωή.
Ήταν η στιγμή που αποφάσισα να σπουδάσω θεατρολογία και -παρά το ότι ζω σε μια χώρα που ποτέ δεν έδωσε στο επάγγελμά μου δρόμο… επιβίωσης- δεν το έχω μετανιώσει…
Ο Αντόν Τσέχωφ, όπως -κατά τη γνώμη μου πάντα- και ο Τένεσι Ουίλιαμς, ήταν για μένα οι εκφραστές του θεάτρου έτσι ακριβώς όπως το ένιωθα.
Τα έργα τους μου έδιναν κομμάτια ζωής, βγάζοντας με όμως τελείως από τη ζωή…
Οι πράξεις των έργων λειτουργούσαν σαν βαγόνια, που έρχονταν μπροστά μου κι εγώ άφηνα το κάθισμα στην πλατεία. Μεταφερόμουν στη σκηνή.
Μόνο που η σκηνή ήταν κομμάτι ζωής, όχι θεατρικής δράσης.
Αργότερα, στο πλαίσιο των σπουδών μου, μελέτησα τον Τσέχωφ.
Ανέλυσα σημειολογικά πολλά από τα έργα του, τα οραματίστηκα μέσα από τη δραματουργική τους απεικόνιση…
Και όμως η μαγεία ποτέ δεν έφυγε.
Ακόμα και σήμερα, που η δουλειά μου με έφερε πάρα πολλές φορές σε μια πλατεία θεάτρου και μου έμαθε τον θεατρικό κόσμο σε όλες του της διαστάσεις, μία παράσταση έργου του Τσέχωφ, είναι για μένα μία δραματουργική μεταφορά μου στο χωροχρόνο…
Είναι εκείνη η στιγμή που το θέατρο δεν είναι απλά Τέχνη..
Είναι κομμάτι της ζωής μου…
Ο Αντόν Τσέχωφ έζησε πολύ πριν από εμένα και όμως μου άλλαξε τη ζωή…
Δεν είναι αλήθεια μαγικό να μπορεί να το κάνει κάποιος αυτό μόνο με την πένα του;
