Μαύρη σελίδα στην ιστορία και την Τέχνη…
Όταν μία παράσταση Αρχαίας Τραγωδίας οδηγεί σε επεισόδια και αφήνει πίσω της νεκρούς, η ίδια η Τέχνη χάνει το σκοπό της.
Και αυτό έκαναν τα Ορεστειακά…
Με το όνομα αυτό έμειναν γνωστά τα αιματηρά επεισόδια που ξέσπασαν στην Αθήνα από τις 6 έως τις 9 Νοεμβρίου του 1903, με αφορμή την παράσταση Ορέστεια, που έκανε πρεμιέρα στο Βασιλικό θέατρο λίγες πριν, την 1η Νοεμβρίου.
Ο λόγος των επεισοδίων ήταν το γεγονός ότι στην παράσταση χρησιμοποιήθηκε η πεζή μετάφραση σε συντηρητική (Δημοτική) γλώσσα του Γεωργίου Σωτηριάδη.
Η επιλογή αυτή προκάλεσε την αντίδραση των καθαρολόγων της εποχής, των γλωσσοαμυντόρων, όπως λέγονταν τότε οι οπαδοί της αττικίζουσας γλώσσας. Κύριος υποκινητής των επεισοδίων αυτών ήταν ο καθηγητής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Μιστριώτης, ο οποίος ξεσήκωσε τους φοιτητές και κινητοποίησε τις προσκείμενες εφημερίδες, κάνοντας ουσιαστικά την αρχή για μεγάλα συλλαλητήρια.
Ο Γεώργιος Μιστριώτης ζήτησε από την κυβέρνηση του Δ. Ράλλη οι παραστάσεις των αρχαίων δραμάτων να γίνονται στη γλώσσα που γράφτηκαν. Το αίτημά του δεν έγινε δεκτό και οι συμπλοκές ξεκίνησαν και κορυφώθηκαν το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου, οπότε και διατάχθηκε ο στρατός να επιβάλει τη τάξη.
Κατά τις συμπλοκές που ακολούθησαν στη διάλυση των διαδηλωτών κάποιοι στρατιώτες πυροβόλησαν κατά του πλήθους με συνέπεια δύο πολίτες να σκοτωθούν και επτά να τραυματιστούν.
Μετά από το γεγονός αυτό οι διαδηλωτές διαλύθηκαν…
Όμως ήδη δύο άνθρωποι είχαν πέσει νεκροί στο «βωμό» της γλώσσας…
