Σήμερα είναι σίγουρα αφελές, αφού ακόμα και το πιο απλό παιδικό πρόγραμμα ξεπερνάει τα εφέ του.
Σήμερα ίσως και να προκαλεί γέλιο, καθώς η υπερβολή του φαντάζει… γραφική.
Όπως όμως και αν φαίνεται σήμερα, κατέχει έναν μεγάλο τίτλο στην ιστορία της έβδομης τέχνης.
Γιατί, ήταν η πρώτη φορά που η επιστημονική φαντασία γινόταν ταινία.
Και ήταν η πρώτη φορά που μία μακρινή μελλοντική κοινωνία ζωντάνευε στην μεγάλη οθόνη…
Το Μετρόπολις ή Μητρόπολης (Metropolis) είναι μία γερμανική δραματική, επική, επιστημονικής φαντασίας ταινία, του 1927.
Η σκηνοθεσία έγινε από τον Φριτς Λανγκ, σε σενάριο της Τέα φον Χάρμπου, το οποίο κι αυτό με τη σειρά του βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημά της.
Πρωταγωνιστούν οι Άλφρεντ Άμπελ, Γκούσταβ Φρέλιχ, Ρούντολφ Κλάιν-Ρόγκε και Μπριγκίτε Χελμ.
Κάπου εδώ τελειώνουν και τα τυπικά…
Γιατί, κάπου εδώ, οι ταινία βγαίνει στις αίθουσες και η φαντασία –για πρώτη φορά- αποκαλύπτεται.
Με εφέ πρωτοποριακά για την εποχή και ερμηνείες που προσπαθούν να ισορροπήσουν και να «εξαφανίσουν» την έλλειψη της τεχνολογίας, που θα ερχόταν πολλά χρόνια αργότερα (εξαφανίζοντας αυτή πλέον σε πολλές περιπτώσεις τις ερμηνείες) η ταινία ήταν πρωτοπόρος τους είδους της επιστημονικής φαντασίας.
Άλλωστε ήταν η πρώτη μεγάλης διάρκειας ταινία τους είδους…
Η πλοκή της λαμβάνει χώρα σε ένα απροσδιόριστο μέλλον και αφηγείται την ιστορία του γιου του κυβερνήτη, Φέντερ, ο οποίος με μία εργάτρια, τη Μαρία προσπαθούν να εξαλείψουν το χάσμα που χωρίζει την πόλη τους.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το 1925 και έκανε πρεμιέρα στις 10 Ιανουαρίου στου 1927, αποσπώντας… ανάμικτες κριτικές.
Από τη μία οι κριτικοί αντιμετώπισαν θετικά τα ειδικά εφέ της και την όμορφη εικόνα της, όμως, ως επί το πλείστον, κατέληξαν ότι πλοκή της ήταν naiveté (τη χαρακτήριζε αφέλεια).
Το έργο, επίσης, δέχτηκε κριτική για τα υποτιθέμενα κομμουνιστικά του μηνύματα, λόγος για τον οποίο, μετά την πρεμιέρα του, κόπηκε μεγάλο μέρος από το αρχικό έργο του Λανγκ.
Αφελές ή… ρετρό, το Μετρόπολις θα αποτελεί πάντα την πρώτη επαφή της έβδομης τέχνης με την επιστημονική φαντασία.
Και αν κρίνουμε από το γεγονός ότι, στον –σχεδόν- ένα αιώνα που ακολούθησε, το συγκεκριμένο είδος αγαπήθηκε πολύ, μάλλον η αρχή ήταν επιτυχημένη…
