Να κρατάμε ένα χαμόγελο στην θύμηση μας ακόμη και τις πιο πικρές στιγμές…
Αυτό μας μένει από την παράσταση του έργου του Γιώργου Μετήλλια, «Όμορφες στιγμές», που ανεβαίνει στο θέατρο Παραμυθίας, σε σκηνοθεσία Χρήστου Πουσίνη.
Δύο ζευγάρια συναντώνται στη σκηνή και με αφορμή τον… Λάκη Λαλάκη, ξεδιπλώνουν όμορφες -και μη- στιγμές ζωής σε μία εναλλαγή απαγγελίας και μουσικής.
Οι δύο ηθοποιοί που απαγγέλουν και ζωντανεύουν την ιστορία του Λάκη Λαλάκη επί σκηνής, η Σοφία Σαββίδου και ο Γιάννης Λεβέντης, μιλούν στο Unblock.gr για το έργο, αλλά και για το ποιος τελικά είναι αυτός ο… αόρατος πρωταγωνιστής που μέσα από τη ζωή του, ξεδιπλώνονται στιγμές από τη ζωή όλων μας,
* Ο πρωταγωνιστής του έργου, το πρόσωπο που ποτέ δεν θα δούμε, αλλά σίγουρα θα γνωρίσουμε, είναι ο Λάκης Λαλάκης. Ποιος είναι τελικά ο Λάκης Λαλάκης και τι συμβολίζει;
Σ.Σ.: Το έργο που παρουσιάζουμε είναι αυτοβιογραφικό. Πέρα από την ταυτοσημία του ήρωα με το συγγραφέα, αν κινηθούμε βαθύτερα, θα δούμε τον Άνθρωπο Μεταποιό. Δηλαδή έναν εργάτη της θετικότητας. Σε μια Αντίφαση -ο ήρωας διηγείται δύσκολες και δυσάρεστες καταστάσεις, με ανατροπές και πολλές εκπλήξεις στην ζωή του- καταλήγει στο καίριο συμπέρασμα της ζωής του, ότι η Ζωή είναι ωραία! Και αυτό το συμπυκνώνει στην φράση μοτίβο του έργου «χαρίζεις όμορφες στιγμές Ζωή Μέγιστη Αγαπημένη».
Ο αυτοβιογραφόμενος ήρωας, λοιπόν, παίρνοντας μέσα από την συγγραφή την απόσταση που δομεί την εμπειρία και συνεκδοχικά την πείρα, συμβολίζει τον Εργάτη της Αποδοχής που γειτονεύει με την Αγάπη και τον εργάτη της Μεταποίησης του προσφύματος «δυσ» σε «ευ». Από αυτήν την μετατροπή γεννιέται και το Χαμόγελο που προσωπικά πιστεύω ότι είναι η Υπεραξία μας, αν θέλουμε να κάνουμε και έναν «ποιητικό» συσχετισμό με την επιστημονική μαρξιστική ανάλυση του όρου.
Γ.Λ.: Ο Λάκης Λαλάκης είναι ο φίλος μας, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Για μένα συμβολίζει την ετοιμότητα που πρέπει να έχουμε στην πορεία της ζωής μας για το απρόοπτο για την αλλαγή.
* Η ιστορία του Λάκη Λαλάκη αποτυπώνει ουσιαστικά ένα μέρος της ιστορίας όλων μας και αναπόφευκτα και του ηθοποιού. Πόσο δύσκολο είναι να μπορέσει ένας ηθοποιός να μεταφέρει αυτή τη διττή μορφή πάνω στη σκηνή;
Γ.Λ.: Ο ηθοποιός έχει «υποχρέωση» να μεταφέρει αυτό στη σκηνή. Όσο πιο μέσα στο έργο και στον ρόλο μπει, τόσο πιο εύκολη είναι αυτή η μεταφορά.
Σοφία Σαββίδου
* Πόσο εύκολο είναι για έναν γυναικείο ρόλο και κατ’ επέκταση την ηθοποιό που τον ενσαρκώνει, να μεταφέρει στη σκηνή την οπτική του Λάκη Λαλάκη, που φυσικά προέρχεται και από την αντρική ματιά του;
Σ.Σ.: Δεν είναι εύκολο. Κυρίως προκύπτει μια απορία με την έννοια του αδιεξόδου. Δεν μπορώ να πω ότι συναντιέμαι απόλυτα με τον ρόλο. Κυρίως με βοηθάει η σύμβαση ότι βρισκόμαστε σε έναν φιλικό χώρο και έχουμε ήδη δηλώσει ότι «εξιστορούμε» τα βιώματα του φίλου μας. Η θεατρική δομή και συνθήκη, μου επιτρέπει να μην ταυτίζομαι απόλυτα με το σκηνικό πρόσωπο.
Ωστόσο, θεωρώ ότι η εμβάθυνση στον ρόλο «Λάκης» και η έξοδος από αυτόν στον ρόλο «Τούλα» θα βοηθήσει στο ταξίδι του θεατή στην βιογραφία. Αυτό αποτελεί πρόκληση και θα ήθελα πολύ στην ανάπτυξη της παράστασης μέσα από τον αριθμό και την διάρκεια της να το καταφέρω.
* Οι δικοί σας ρόλοι στο έργο ποιοι ακριβώς είναι, όσον αφορά στη σχέση που έχετε μεταξύ σας οι συμπρωταγωνιστές, αλλά και με τον ίδιο τον Λαλάκη;
Σ.Σ.: Εγώ παριστάνω την σύζυγο του «Σάκη» (Γιάννης Λεβέντης). Επιπλέον έχω υπάρξει καλή φίλη του «Λάκη Λαλάκη» (Γιώργος Μετήλλιας), τον αγαπώ πολύ και θέλω να αφηγηθώ κάποιες από τις ιστορίες της ζωής του.
Γ.Λ: Είμαστε ένα τυπικό ζευγάρι με συνεχείς κόντρες, με την άποψη μου για την επί σκηνής σύντροφό μου να μην είναι η καλύτερη, τουλάχιστον όσον αφορά στην μόρφωσή της. Ο Λαλάκης είναι παλιός φίλος/γνωστός, ο όποιος αποφάσισε να μας αφήσει τη ζωή του γραμμένη σε χαρτί.
* Οι «Όμορφες Στιγμές» στοχεύουν μόνο στο αυθόρμητο γέλιο του θεατή ή του περνούν μηνύματα για τη ζωή και το σήμερα; Κι αν ναι, ποια είναι αυτά;
Γ.Λ.: Αν όχι γέλιο, σίγουρα χαμόγελο…. Το μήνυμα είναι ακριβώς το μότο του έργου: “χαρίζεις όμορφες στιγμές ζωή, μέγιστη αγαπημένη”. Όσα ακούγονται στη σκηνή, μέσα ουσιαστικά από τα γραπτά του Λαλάκη, θα μπορούσαν πολλές φορές να χαρακτηριστούν και δραματικά. Τελικά πώς συνυπάρχουν τα διαφορετικά συναισθήματα μέσα στις «Όμορφες Στιγμές»;
Σ.Σ.: Ναι, οι διηγήσεις είναι δραματικές. Ο Μεταποιός όμως εργάτης μετατρέπει τα δάκρυα σε χαμόγελο. Και για το χαμόγελο μπορώ να μιλήσω. Το γέλιο που κατ’ εμέ είναι μόνο αυθόρμητο και όχι συγκατάνευσης, είναι κάτι που με έχει απασχολήσει για πολύ καιρό: «γιατί γελάμε οι άνθρωποι;» και «τι είναι κωμωδία;»
Κατανοώ τώρα ότι αφ’ ενός το γέλιο είναι μια αντίδραση στην έκπληξη, ένα σχόλιο στην αντίφαση και συνδέεται βαθιά με την κοσμοθεωρία του κάθε ανθρώπου.
Το γέλιο επίσης είναι ένα εργαλείο επιβίωσης τόσο της διάνοιας όσο και του ψυχισμού και συνδέεται με την ιδιότητα της λησμονιάς. Γι’ αυτό και μετά τις τραγωδίες παρουσιαζόταν πάντα το σατυρικό δράμα για να κερδίσει ο άνθρωπος το καθημερινό του ύψος και να μην εξέλθει του θεάτρου συγκλονισμένος.
Το γέλιο θεωρώ ότι ως απάντηση δεν περνάει μηνύματα. Μηνύματα εκπέμπουν οι απορίες, δηλαδή τα αδιέξοδα.
Ωστόσο σήμερα, σε μια πιεστική οικονομικά και κοινωνικά περίοδο, αποτελεί μια γέφυρα προς μια λέξη καταπονημένη: ελπίδα και σε μια πιο σημαντική: πίστη. Αυτές οι δύο δομούν την έννοια της Αισιοδοξίας.
Και ναι, αυτή είναι Αναγκαία πάντα. Η αισιόδοξη πεποίθηση. Διότι η κατά βούληση δυστυχία θεωρώ ότι είναι υβριστική πολυτέλεια.
Γιάννης Λεβέντης
* Ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας που πραγματεύεται το έργο, περνά στο ακροατή μέσω τραγουδιών. Η μουσική και οι στίχοι αποτελούν ένα ισχυρό «εργαλείο» για τη μετάδοση των μηνυμάτων που μεταφέρει το έργο;
Γ.Λ.: Σαφώς. Και μεταφέρονται από εξαιρετικές φωνές. Του Περικλή Μπισκίνη και της Ξένιας Γαργάλη.
* Πόσο βοηθάει η μουσική και το τραγούδι επί σκηνής τη δική σας ερμηνεία; Είναι διαφορετικό από ένα έργο πρόζας;
Σ.Σ: Θα έλεγα ότι η πρόζα συμπρωταγωνιστεί με την μουσική και τα τραγούδια. Βοηθούν πολύ την θεατρική συνθήκη ότι είμαστε 4 φίλοι που διηγούμαστε. Μας βγάζουν από τον ρόλο «Λάκης» και μας συγκρατούν στον ρόλο «Σάκης» και «Τούλα». Είναι διαφορετικό από ένα έργο πρόζας, αλλά όλη αυτή η υποκριτική μετακίνηση και η υπενθύμιση ότι είμαστε σε ένα φιλικό σπίτι είναι αρχή και βάση της σκηνοθεσίας (Χρήστος Πουσίνης) και επιθυμία και του ίδιου του συγγραφέα (Γιώργος Μετήλλιας).
* Το έργο έχει μια έντονα διαδραστική μορφή. Πόσο εύκολο είναι για εσάς αυτό και ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού;
Σ.Σ.: Εκτός από εύκολο μου είναι και πολύ ευχάριστο, η άμεση αυτή επικοινωνία. Και η ανταπόκριση των θεατών είναι «δεκτικότητα».
Γ.Λ: Το κοινό, ως τώρα τουλάχιστον, νομίζω μας έχει βοηθήσει. Ανεβαίνει στη σκηνή χωρίς να το ξέρει, αλλά το κάνει αυθόρμητα και νομίζω αυτό είναι το κέρδος.
* Μήπως ταυτόχρονα ο θεατής μένει με μία πικρία για όσα ανεκπλήρωτα όνειρα του διηγηθήκατε;
Γ.Λ: Μίξη νομίζω. Η τελική αίσθηση νομίζω ότι είναι πως η ζωή μας δίνει πάντα όμορφες στιγμές, ακόμη και μέσα στα δύσκολα ή ανεκπλήρωτα όνειρα.
* Τελικά, φεύγοντας ο θεατής από το θέατρο πιστεύετε ότι έχει μια αισιόδοξη αίσθηση για τη ζωή;
Σ.Σ: Ναι, θεωρώ πως διατηρεί μια αισιόδοξη στάση. Η επιτυχία της παράστασης θα είναι να συγκρατήσουν οι θεατές και να το επεξεργαστούν ότι η ζωή χαρίζει όμορφες στιγμές και από όλες τις αγαπημένες είναι η μέγιστη.
* Πέρα από την ιστορία του Λάκη Λαλάκη, στη σκηνή έχουμε και ένα ζευγάρι το οποίο αναλαμβάνει την απαγγελία, αλλά δεν παύει να έχει τη δική του αυτόνομη ζωή. Η σχέση αυτού του ζευγαριού αποτελεί ουσιαστικά αντικείμενο του έργου; Ή μένει αποκλειστικά στο κείμενο της απαγγελίας;
Γ.Λ: Νομίζω ότι βγαίνει ένα μέρος της ζωής του. Τουλάχιστον τα βασικά στοιχειά της σχέσης. Ένα τυπικό καθημερινό ζευγάρι, με εγωισμό αλλά και αγάπη μέσα απ’ τα πείσματα των δυο μερών.
Σ.Σ: Ναι, είμαστε δυο άνθρωποι που διαρκώς και διακριτικά προσπαθούμε να επιβληθούμε ο ένας στον άλλον. Μαλώνουμε, αλλά γρήγορα ξεχνάμε.
* Οι ρόλοι σας, μας δίνουν ουσιαστικά δύο οπτικές της ίδιας ιστορίας, μέσα από τον τρόπο που καλείται ο καθένας να αντιμετωπίσει το κείμενο της απαγγελίας;
Γ.Λ.: Προφανώς ο καθένας απ τους δυο ρόλους το αντιμετωπίζει διαφορετικά… και λόγω φύλου… μοιραία το βλέπουν από άλλη γωνία.
Σ.Σ: Θα μπορούσαμε να αναπτύσσουμε μια οπτική. Το έργο πιστεύω ότι είναι ανεξάρτητο καθώς έτσι το αφήνουμε δεν το κρίνουμε και δεν το σχολιάζουμε σε βαθμό που να συγκροτείται η υποκειμενική οπτική. Ίσως είναι ένα στοιχείο που λείπει. Ίσως όχι..
* Αν ο Λάκης Λαλάκης ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο, τελικά, θα τον συμπαθούσατε;
Γ.Λ: Ναι. Οι διαδρομές του. οι ανατροπές στη ζωή του, τα ρίσκα, είναι πράγματα που εκτιμώ και αναγνωρίζω στην πορεία ενός ανθρώπου.
* Και θα θέλατε να τον έχετε γνωρίσει στην πραγματικότητα;
Σ.Σ.: Τον γνώρισα! Και χαίρομαι πολύ γι αυτό!
Η παράσταση «Όμορφες Στιγμές» ανεβαίνει στο Θέατρο Παραμυθίας – Αλμπέρτα Τσοπανάκη (Παραμυθιάς 27 και Μυκάλης Κεραμεικός, Τηλ: 2103457904, 6945450034), κάθε Δευτέρα, στις 20:30.
Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα του Ομίλου για την Unesco Πειραιώς & Νήσων.
