Το θέατρο μπορεί να εκφράσει τη ζωή, ακόμα και μέσα από την απλότητά της. Δεν είναι απαραίτητο να την καταγράφει «μόνο μέσα από τις κορυφές και τις αβύσσους της, αλλά και μέσα από την τριγύρω καθημερινότητα»…
Αυτό πίστευε και τα έργα του στηρίχθηκαν πάνω σε αυτή ακριβώς τη θεωρία…
Και παρά τις «απλές» ιστορίες πάνω στις οποίες δομούνται, αποτελούν σήμερα κλασικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Γιατί ο Άντον Τσέχωφ, που έφυγε από τη ζωή στις 15 Ιουλίου του 1904, άλλαξε το θέατρο…
Ο Άντον Τσέχωφ γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1860 στο Ταγκανρόνγκ, μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας. Μεγάλωσε μέσα σε μια πολυμελή οικογένεια (ήταν το 3ο από 6 παιδιά της οικογένειας) και ο παππούς του ήταν δούλος, που πλούτισε και κατάφερε να εξαγοράσει την ελευθερία της οικογένειάς του. Όσο για τον πατέρα του, ήταν αλκοολικός, αλλά και πολύ αυστηρός στο θέμα της –θρησκευτικής κυρίως- εκπαίδευσης των παιδιών του. Το 1875, η οικογένεια του μετακομίζει στην Μόσχα, αλλά εκείνος μένει στη γενέτειρά του προκειμένου να τελειώσει το σχολείο. Εκείνος θα πάει στην Μόσχα, τρία χρόνια αργότερα, όταν γράφεται στην Ιατρική Σχολή. Το επάγγελμα του γιατρού θα το εξασκήσει σε όλη του τη ζωή.
Η αρρώστια σημαδεύει άλλωστε τη ζωή του, καθώς από τα πολύ νεανικά του χρόνια προσβάλλεται από φυματίωση. Εκείνη θα είναι τελικά και ο λόγος που θα φύγει από τη ζωή σε ηλικία μόλις 44 ετών, στις 15 Ιουλίου του 1904.
Παρά τα λίγα χρόνια της ζωής του, ο Άντον Τσέχωφ, κατάφερε να γράψει μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του παγκοσμίου θεάτρου.
Η συγγραφική καριέρα του ξεκίνησε ως συγγραφέα διηγημάτων και πολύ αργότερα ασχολήθηκε με τη συγγραφή θεατρικών έργων.
Παρά το γεγονός ότι έγραψε πολύ σημαντικά δραματουργικά έργα, αρχικά δεν αναγνωρίστηκε, καθώς θεωρήθηκαν πολύ απλά από το σύγχρονό του κοινό.
Τελικά, η αξία τους αναγνωρίστηκε όταν ο Τσέχωφ συνάντησε τον Στανισλάφσκι και τα έργα του ανέβηκαν από το «Θέατρο Τέχνης της Μόσχας».
Η αρχή γίνεται με τον Γλάρο, ο οποίος γίνεται τεράστια επιτυχία…
Τα «απλά» έργα του πρωτοπόρου συγγραφέα, αποτελούν πεδίο δημιουργίας για τον επίσης πρωτοπόρο σκηνοθέτη και αναδεικνύουν ένα νέο είδος θεάτρου.
Εκείνο στο οποίο το έργο «ψηλαφίζει» τη ζωή μέσα από απλές καθημερινές ιστορίες.
Ιστορίες που στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο δυνατές από κάθε έξαρση και τραγικότητα…
Γιατί κρύβουν μέσα τους την τεράστια δύναμη της πραγματικότητας.
Ο Τσέχωφ πίστευε ακράδαντα πως το θέατρο πρέπει να κάνει νέα βήματα, να προχωρήσει και να συναντήσει τον θεατή στη δική του πραγματικότητα.
Τα έργα του, ακολουθούν αυτό ακριβώς το σκεπτικό και γι αυτό είναι διαχρονικά. Ανάμεσά τους φυσικά «Οι τρεις αδερφές», «Ο Θείος Βάνιας» και «Ο Βυσσινόκηπος».
Ο Άντον Τσέχωφ παραμένει μέχρι σήμερα πρωτοπόρος στη θεατρική συγγραφή, ενώ μέσα στις δεκαετίες που ακολούθησαν τα έργα του έχουν παιχτεί και διασκευαστεί πάρα πολλές φορές.
Και πάντα μας θυμίζουν ότι σε όλες τις εποχές και σε όλες τις καταστάσεις ο άνθρωπος θα ζει το μεγαλύτερο δράμα του, μέσα στην πιο απλή στιγμή του…
