Μία κοπελίτσα αφελής -τη λες και χαζή- με μόνη έγνοια της ζωής της να χορεύει καλό σέικ…
Ή μια αναρχική ποιήτρια, με κοινωνική ευαισθησία, που δεν άντεξε το βάρος…
Μα και τα δύο.
Και τα δυο μας τα έμαθε η Κατερίνα Γώγου…
Γνωστή στο ευρύ κοινό από τον κινηματογράφο, η Κατερίνα Γώγου έχτισε μια καριέρα ως δευτεραγωνίστρια, σε μεγάλες επιτυχίες, όπως το «Μια τρελή τρελή οικογένεια».
Οι ρόλοι που αναλάμβανε ήταν πάντα εκείνοι της αστείας και ανέμελης κοπέλας.
Γεννημένη στην Αθήνα την 1η Ιουνίου του 1940 η Κατερίνα έδειξε από πολύ μικρή την αγάπη της στο θέατρο και μάλιστα οι συμμετοχές της σε θεατρικές παραστάσεις, της είχαν δώσει τον τίτλο του παιδιού θαύματος.
Την ίδια ώρα, η παιδική της ηλικία μαστίζονταν από την κατοχή τη φτώχεια, αλλά και έναν ιδιαίτερα αυστηρό πατέρα.
Μαζί του πέρασε την εφηβεία της, ενώ στη συνέχεια έμεινε με την μητέρα της.
Με ένα περίεργο τρόπο, η αυστηρότητα του πατέρα της δεν αφορούσε ποτέ στην επιλογή της να ασχοληθεί με το θέατρο. Αντιθέτως, εκείνος την παρότρυνε προς αυτό και στάθηκε στο πλευρό της…
Σπούδασε θέατρο στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη και χορό στη Σχολή των Πράτσικα Ζουρούδη και Βαρούτη.
Η πρώτη θεατρική εμφάνισή της γίνεται το 1961, με τον θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου, στο έργο των Ευαγγελίδη – Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό», ενώ στον κινηματογράφο εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ταινία «Ο άλλος».
Στη συνέχεια συμμετέχει σε πολλές ταινίες οι περισσότερες από τις οποίες ήταν παραγωγής Φίνος Φιλμ.
Σημαντική στιγμή στην κινηματογραφική της καριέρα ήταν η βράβευσή της με το Βραβείο Α΄ Γυναικείου ρόλου, στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για την ταινία «Το βαρύ πεπόνι»…
Το υποκριτικό της ταξίδι σταματά το 1970.
Και αμέσως μία άλλη Κατερίνα εμφανίζεται…
Η «Κατερίνα» που πάντα την «παίδευε» κι εκείνη φαίνεται πως την κρατούσε καλά κρυμμένη…
Ως ποιήτρια, έμεινε γνωστή για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό τρόπο γραφής της, αλλά και για τις αναρχικές ιδέες της, που ξεδιπλώνονταν μέσα από οργισμένους και επαναστατικούς στίχους…
Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Τρία κλικ αριστερά» πούλησε πάνω από 40.000 αντίτυπα, αριθμό που μόνο ο Ελύτης και ο Ρίτσος έφταναν.
Το 1980 κάνει μία ακόμα κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία «Παραγγελιά», με σκηνοθέτη τον σύζυγό της, Παύλο Τάσιο, στην οποία για πρώτη φορά ο ποιητικός χαρακτήρας της αποτυπώνεται στην οθόνη. Άλλωστε, στην ταινία χρησιμοποιήθηκαν ποιήματά της που απήγγειλε η ίδια και ήταν επενδυμένα μουσικά από τον Κυριάκο Σφέτσα. Οι στίχοι της αποτύπωσαν μοναδικά την αλήθεια της.
Μόνο που η αλήθεια αυτή έκρυβε μέσα της πολύ σκοτάδι…
Και αυτό, σε συνδυασμό με τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα της και την κλονισμένη ψυχολογία της, την οδήγησαν στο τέλος.
Ένα τέλος που αποφάσισε να βάλει η ίδια στη ζωή της στις 3 Οκτωβρίου του 1993.
Ήταν μόνο 53 χρόνων…
Η Κατερίνα Γώγου έφυγε αφήνοντας πίσω της κάτι το μοναδικό…
Είναι από τα λίγα πρόσωπα που πάντα θα τα συνδυάζουμε και με το γέλιο και με την ανάγκη για έκφραση του ασυμβίβαστου που όλοι έχουμε μέσα μας…
Πάντα θα γελάμε με την μικρή κόρη της Πάστα Φλώρα…
Και πάντα θα δακρύζουμε σκεφτόμενοι στίχους σαν αυτούς:
«Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα που σου ‘χα δείξει στη στροφή του δρόμου. Και δεν είναι που δεν θέλω να ζήσω. Είναι το γαμώτο που δεν έζησα. κι ούτε που θα σε ξαναδώ»…
