“Κύριε βοήθησε τη φτωχή ψυχή μου”…
Σκοτάδι, θάνατος και ο ρομαντισμός στην πιο μακάβρια μορφή του…
Το Κοράκι έμελλε να είναι ο άξονας του έργου του και μια ζωή βυθισμένη στο ποτό και στην ανάγκη για διαφυγή, η αφορμή για τη συγγραφή μερικών από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας…
Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε συνδέθηκε με το μακάβριο, ίσως γιατί, απλά ο θάνατος είχε πρωταρχικό ρόλο στη ζωή του…
Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1809 στη Βοστόνη… Από την αρχή της ζωής του ήρθε αντιμέτωπος με την απώλεια, καθώς στα 2 του χρόνια είχε ήδη χάσει και τους δύο γονείς του… Ήταν ηθοποιοί… Ο πατέρας του, Ντέιβιντ Πόε, εγκατέλειψε την οικογένεια του τον Ιούλιο του 1811 και πέθανε πέντε μήνες αργότερα, ενώ η μητέρα του, Ελίζαμπεθ Άρνολντ Χόπκινς, υπέφερε από φυματίωση και πέθανε το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου…
Η καλλιτεχνική αρχή έμεινε μόνο στο DNA, καθώς τα επόμενα βήματά του τα έκανε στο σπίτι του επιτυχημένου εμπόρου καπνού Τζον Άλλαν, όπου και μεγάλωσε.
Το 1815 η οικογένεια μετακόμισε στη Σκωτία και στην Αγγλία, όπου έζησαν συνολικά για πέντε χρόνια, στο πλαίσιο των οποίων, ο Πόε φοίτησε σε δύο αγγλικά σχολεία. Όταν επέστρεψαν στις ΗΠΑ εκείνος, φοιτητής πια, έμπλεξε με χαρτοπαιξία και πολύ σύντομα δημιούργησε χρέη, που τον έφεραν σε σύγκρουση με τον πατριό του και χρειάστηκε να φύγει από το σπίτι του…
Άλλη μια απώλεια είχε έρθει στη ζωή του. Τώρα ήταν μόνος…
Τότε, για να επιβιώσει, κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό, ενώ την ίδια εποχή δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, μία ποιητική συλλογή με τίτλο «Ταμερλάνος και άλλα ποιήματα».
Το 1829 έκανε αίτηση εγγραφής στην στρατιωτική ακαδημία του Γουέστ Πόιντ, με την υποστήριξη του πατριού του, ενώ παράλληλα εκδόθηκε το δεύτερο ποιητικό βιβλίο του, το «Al Aaraaf».
Οι απώλειες της ζωής του είχαν ήδη στιγματίσει τη γραφή του και αυτό φάνηκε από τα πρώτα έργα του. Παρά το γεγονός πως επηρεάστηκε στη συνέχεια κατά πολύ από το έργο των ρομαντικών ποιητών, η σκοτεινή ατμόσφαιρα των έργων του παρέμεινε…
Το 1835 παντρεύτηκε τη δεκατριάχρονη εξαδέλφη του, η οποία στο πιστοποιητικό του γάμου τους αναφερόταν ψευδώς πως ήταν είκοσι ενός ετών.
Λίγα μόλις χρόνια αργότερα, το 1842 η σύζυγός του έδειξε για πρώτη φορά δείγματα πως έπασχε από φυματίωση…
Η αρρώστια ερχόταν για δεύτερη φορά να χτυπήσει μία σημαντική γυναίκα της ζωής του…
Εκείνος βρήκε διαφυγή στο ποτό, ενώ παράλληλα συνέχισε να γράφει, με πιο απαισιόδοξη και σκοτεινή διάθεση τώρα πια…
Στις 29 Ιανουαρίου 1845εκδόθηκε το ποίημά του «Το Κοράκι» (The Raven), που έμελλε να γίνει και το πιο γνωστό. Ένα έργο που μέχρι σήμερα προκαλεί τους ειδικούς να το αναλύσουν, ενώ η μακάβρια και σκοτεινή ατμόσφαιρά του θεωρείται μοναδική…
Τον Ιανουάριο του 1847, η σύζυγός του Βιρτζίνια πέθανε και τον επόμενο χρόνο ο Πόε αρραβωνιάστηκε την ποιήτρια Σάρα Έλεν Ουίτμαν. Ο προγραμματισμένος τους γάμος τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, πιθανότατα εξαιτίας των προβλημάτων του Πόε με το ποτό.
Εκείνη την εποχή έκανε και μια απόπειρα αυτοκτονίας, με υπερβολική δόση λάβδανου.
Το 1849 και ενώ θα πραγματοποιούσε ένα ταξίδι στη Φιλαδέλφεια, προκειμένου να συναντήσει την ποιήτρια Λέον Λάουντ, με αφορμή την επιμέλεια της έκδοσης ενός τόμου με έργα της, βρέθηκε, από έναν περαστικό, σε παραληρηματική κατάσταση στους δρόμους της Βαλτιμόρης…
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου τελικά πέθανε στις 7 Οκτωβρίου. Καθώς δεν κατάφερε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του να συνέλθει επαρκώς, ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει πώς είχε οδηγηθεί στην κατάστασή του. Όταν βρέθηκε, φορούσε ρούχα που πιστεύεται ότι δεν του ανήκαν, ενώ επανειλημμένα πρόφερε το όνομα Ρέυνολντς κατά την διάρκεια της τέταρτης νύχτας που έμεινε στο νοσοκομείο.
Σύμφωνα με επιστολή του ιατρού δρα. John J. Moran που εξέτασε τον Πόε στο νοσοκομείο, προς τη θεία του, οι τελευταίες του λέξεις ήταν “Lord help my poor soul” («Κύριε βοήθησε τη φτωχή ψυχή μου»)…
Η πραγματική αιτία θανάτου του Πόε παραμένει ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα, όπως άλλωστε και όλη η ζωή και το έργο του.
Ουδέποτε υπήρξε ή βρέθηκε ένα επίσημο πιστοποιητικό θανάτου, ενώ η επικρατέστερη εκδοχή ήταν πως βασική αιτία ήταν το πρόβλημα του αλκοολισμού.
Ίσως η βασική αιτία να ήταν τελικά και οι απώλειες της ζωής του, εκείνες που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί.
Μπόρεσε όμως να τις αποτυπώσει στο χαρτί και έτσι, από μια τραγική ειρωνεία, ο ίδιος λόγος που τον σκότωσε είναι και εκείνος που τον κράτησε στην αιωνιότητα…
Μια σκοτεινή αιωνιότητα, όπου το μακάβριο συναντά την ποίηση…
Και το Κοράκι πετά πάνω από την πόλη, σε ένα γοτθικό σκηνικό που τρομάζει και εκσταζιάζει ταυτόχρονα…
