Πρακτικές και με λίγα έξοδα λύσεις προκύπτουν αν αξιοποιήσουμε αντικείμενα που υπάρχουν γύρω μας με έναν διαφορετικό τρόπο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα βιομηχανικού τύπου ξυλοκιβώτιο το μετατρέπουμε σε έναν αποθηκευτικό χώρο που μπορεί να χρησιμεύσει και ως παγκάκι, για την αυλή ή το μπαλκόνι. Ας δούμε τη διαδικασία μετατροπής βήμα – βήμα.
1. Τρίψιμο ή πλάνισμα αν είναι απαραίτητο σε όλες τις επιφάνειες. Γυαλόχαρτα με χοντρή κόκωση για να μπορούμε να αφαιρούμε λεκέδες και αγριάδες της επιφάνειας. Είναι το πιο “κουραστικό” βήμα γιατί αυτού του τύπου τα ξύλα είναι τραχιά και ακατέργαστα.Αν έχουμε ή μπορούμε να δανειστούμε ένα ηλεκτρικό τριβείο θα γλυτώσουμε κόπο και χρόνο. Το τρίψιμο πρέπει να συνεχιστεί με δεύτερο χέρι αλλά με λεπτότερης κόκωσης γυαλόχαρτο για να λειάνουμε τις επιφάνειες. Κατόπιν σκουπίζουμε καλά με ένα νωπό πανί για να απομακρύνουμε σκόνες και πριονίδια.
Προσέχουμε για τυχόν πρόκες ή άλλα μεταλλικά κομμάτια που μπορεί να εξέχουν, που μπαίνουν στη συναρμολόγηση να τα κόψουμε για να μην μας εμποδίζουν στη χρήση.
2. Όταν τελειώσουμε από το τρίψιμο καλό είναι να περάσουμε το κιβώτιο με ένα ή και δύο χέρια κάποιο συντηρητικό και μυκητοκτόνο προϊόν. Συνήθως αυτά τα αντικείμενα είναι εκτεθειμένα σε κακές καιρικές και αποθηκευτικές συνθήκες και είναι καλό να συμπεριλάβουμε το συντηρητικό στην διαδικασία αναμόρφωσης.
3. Στοκάρουμε με ξυλόστοκο, τρύπες, σημάδια που μας ενοχλούν, σκασίματα, ραγίσματα, ρόζους και γενικά ότι μας ενοχλεί οπτικά. Αν σε κάποιο σημείο το σημείο είναι βαθύ, αναμειγνύουμε τον ξυλόστοκο με σχεδόν ίση ποσότητα ξυλόκολα για πιο δυνατή πρόσφυση του στοκαρίσματος. Όσοι επιθυμούν το τελικό αποτέλεσμα να έχει το χρώμα του ξύλου θα πρέπει να προβλέψουν να στοκάρουν με ξυλόστοκο στην ίδια απόχρωση με το ξύλο. Γενικά καλό είναι ο ξυλόστοκος που θα πάρουμε να είναι κοντά στο τελικό χρώμα για να μην μας κάνει διαφορές στο βάψιμο. Το συγκεκριμένο ταιριάζει με απόχρωση πεύκου ή και φυσικού όπως λέγεται. Τα σημεία που είναι μεγάλα σημάδια ίσως χρειαστούν και δεύτερο χέρι στοκάρισμα γιατί ο στόκος έχει την τάση να συρρικνώνεται όταν στεγνώνει. Τα στοκαρισμένα σημεία πρέπει εκ νέου να τριφτούν όταν στεγνώσουν. Σκουπίζουμε καλά και είμαστε έτοιμοι για να το περάσουμε βελατούρα.
4. Υπάρχουν βελατούρες (ή αστάρια ξύλου) νερού και νεφτιού. Οι βελατούρες νερού στεγνώνουν πιο γρήγορα και αν λερώσουμε καθαρίζουν πιο εύκολα. Πάντως αν επιλέξουμε βελατούρα νερού θα πρέπει και το χρώμα μας να είναι το ίδιο. Αν περάσουμε βελατούρα νεφτιού, το χρώμα δεν έχουμε πρόβλημα να είναι και των δύο ειδών. Πρώτο χέρι βελατούρα,στέγνωμα, τρίψιμο, δεύτερο χέρι τρίψιμο.
Στο συγκεκριμένο κιβώτιο, το καπάκι είχε τάβλες σαν κόντρες στερέωσης. Λόγω του ότι προοριζόταν και για κάθισμα κόπηκαν με πριόνι στις άκρες ώστε να μπορεί να γυρίσει ανάποδα, να μπουν δηλαδή από κάτω και να κλείνει.
5. Πάμε για βάψιμο με ρεπουλίνη νερού ή και ντουκόχρωμα νεφτιού (αυτό που συνήθως αποκαλείται “λαδομπογια¨). Ρολό και πινέλο όπου χρειαστεί. Σίγουρα δύο χέρια μπορεί και τρίτο. Το πρώτο πιο αραιό για να εισχωρεί πιο εύκολα το χρώμα στο πρώτο χέρι.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση λόγω μεγάλου μήκους (άνω των 2 μ) τοποθετήθηκαν ρόδες στους τάκους για πιο εύκολη μετακίνηση.
6. Τοποθετούμε τα αξεσουάρ. Πόμολα και μεντεσέδες στο καπάκι και ότι χρειαζόμαστε και μας αρέσει για να το χρησιμοποιούμε πιο εύκολα και ΤΕΛΟΣ.
ΥΓ Το “έργο” είναι αφιερωμένο στο φίλο μου Σωκράτη που με προμήθευσε με το ωραίο αυτό ξυλοκιβώτιο.
){kind=link}