Σφιγγόταν η καρδιά σου από τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν, τα ζόρια που καθημερινά έχουν και επιχειρούν να αντεπεξέλθουν. Ήταν σαν να βλέπεις μέρος της εικόνας συγγενών απόμακρων και μη, να κλαίνε με λυγμούς πάνω από τον τάφο προσφιλών τους προσώπων, καταθέτοντας όλη την υποκρισία που μπορεί η καρδιά τους να χωρέσει.
Ο λόγος για το πρόσφατο συνέδριο του ΣΕΒ.
Βιομήχανοι που λόγω της κρίσης, υποχρεώθηκαν να βαρέσουν κανόνι, να κλαίνε γιατί δεν το επεδίωκαν να αφήνουν χιλιάδες εργαζόμενους απλήρωτους στη συνέχεια να τους πετούν στο δρόμο, οφείλοντας τους δεδουλευμένα και αποζημιώσεις. Παρέλειψαν, όμως, προηγουμένως, να μας πουν ότι είχαν φροντίσει τη φυγάδευση των συσσωρευμένων υπερκερδών τους σε φορολογικούς παραδείσους. Αν το ομολογήσουν καταρρέει το αφήγημα της συμπόνεσης των εργαζομένων τους και της δικής τους μαρτυρικής πορείας στους καιρούς της οικονομικής κρίσης.
Άλλοι επιχειρηματίες, έγιναν κακοπληρωτές χωρίς να το θέλουν ή να το επιδιώκουν, κακούργα κρίση πως τους κατάντησες!
Ισχυρίστηκαν με δάκρυα στα μάτια, ότι δεν μπορούν να καταβάλλουν επί μήνες τους μισθούς στους υπαλλήλους τους. Τους κατανοούν, είναι σαν να ζουν οι ίδιοι το δράμα τους που δεν μπορούν να θρέψουν τις οικογένειες τους, όμως, τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων τους είναι παρκαρισμένα στις ξένες τράπεζες και αυξάνονται και πληθύνονται.
Και βέβαια τα βάσανα των μεγαλοεπιχειρηματιών δεν σταματούν εδώ!
Μεταξύ άλλων δραμάτων, η ξενιτειά. Ναι, σωστά διαβάζετε! Τα μαρτύρια που περνούν λόγω της κρίσης, τους ανάγκασαν να μεταφέρουν την έδρα των επιχειρήσεων τους πέριξ των χωρών των Βαλκανίων. Μετανάστες έγιναν για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να ζήσουν τις οικογένειες τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελούν την ευπαθέστερη ομάδα του ελληνικού πληθυσμού.
Ποια μεγαλύτερα βάσανα έχουν να αντιπαραβάλλουν οι άνεργοι που επιπλέον πληρώνουν ΕΝΦΙΑ, οι μισθωτοί (όσοι απομένουν), οι εργαζόμενοι ανασφάλιστοι, οι συνταξιούχοι; Αυτοί δεν κόπιασαν να χτίσουν επιχειρήσεις, να δουν στην πράξη τι σημαίνει επενδύω και το άγχος που σε τσακίζει να διαφυλάξεις το μεγαλύτερο μέρος των υπερκερδών σου, που στις μέρες της κρίσης είναι σε μεγαλύτερο ποσοστό από ποτέ άλλοτε, λόγω των νόμων του νεοφιλελευθερισμού.
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να δείξουμε στους μεγαλοεπιχειρηματίες την κατανόηση μας για τις τυραννικές μέρες που ζουν λόγω της κρίσης, είναι να τους αφιερώσουμε το τραγούδι “Σαν απόκληρος γυρίζω ” σε στίχους και μουσική Βασίλη Τσιτσάνη, τραγουδάει η Σωτηρία Μπέλλου.
