Γράφει ο δημοσιογράφος Χρήστος Κυμπιζής
Μέσα στη ζωή είναι και η νίκη και η ήττα. Ακόμα και αν μάχεσαι για το καλό στην πραγματική ζωή μπορεί να χάσεις
Δυστυχώς μόνο στα μυθιστορήματα και στα παραμύθια το καλό πάντα κερδίζει
Εκεί όπου ο ήρωας πρωταγωνιστής σώζει τον κόσμο και στο τέλος παντρεύεται και τη πριγκίπισσα
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…
Έχει γράψει ο Καζαντζάκης:
«Ενώ νοιώθεις πως έχεις χρέος να κάμεις ότι μπορείς για να σώσεις αυτό το λαό, εκείνος βλέπει την προσπάθεια σου με ειρωνεία και περιφρόνηση. Δεν έχει την ανάγκη κανενός για να σωθεί. Ο λαός σώζει, δε σώζεται.»
Δε γίνεται άλλωστε διαφορετικά, ο λαός σταμάτησε να ψάχνει για σωτήρες
Έτσι και αλλιώς πάντα στην ελληνική κοινωνία, όσοι έβλεπαν σωτήρες σε βασιλιάδες, πρωθυπουργούς και συμμάχους πάντα προκαλούσαν το μειδίαμα στους υπόλοιπους
Και ενίοτε τη χλεύη
Την προκαλούσαν και την προκαλούν.
Και απ’ την άλλη είμαστε εμείς
Εμείς που πιστεύουμε στην αυτοίαση της κοινωνίας. Ο λαός θα ξαναφτιάξει το λαό. Μόνο έτσι γίνεται
Και ο μόνος τρόπος να βοηθήσουν όλοι οι εκλεγμένοι είναι να τον υπηρετούν και να τον υπακούν
Ειδάλλως θα συνεχίσουμε να βλέπουμε πολιτικά είδωλα να καταρρέουν
Και ξέρετε όσο πιο ψηλά ανέβει κάποιος, όσο πιο απρόσιτος γίνει, τόσο περισσότερο κρότο κάνει όταν πέσει
Αντίθετα ο αιρετός που θα υπηρετεί το λαό, ακόμα και αν πέσει, θα πέσει με το κεφάλι ψηλά
Γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις που και οι καλοί πέφτουν. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που και οι σωστοί χάνουν
Που δεν άντεξαν να κερδίσουν, σε ένα κόσμο που διψάει για αίμα
Σε αυτόν τον κόσμο, που συνήθως, εφήμερα αναδεικνύονται οι ψεύτες και οι κάλπικοι
Έχουμε και εμείς τέτοια παραδείγματα.
Με κάλπικους ήρωες, που έφτιαξαν όνομα με υποθήκη τις επόμενες γενιές
Ε, ο νοών νοείτω
Και φυσικά ανέκαθεν στις δύσκολες εποχές, κάποιοι ήταν με το λαό και κάποιοι με τους άλλους
Το χει γράψει και η ιστορία. Όχι αυτή που διδάσκεται στα σχολεία. Η αληθινή ιστορία…
Σε κανένα σχολείο δε μας είπαν πως πολλοί από τους κληρικούς στη τουρκοκρατία ήταν με τους Οθωμανούς
Ποτέ δε μας είπαν για τους δοσίλογους στη κατοχή, για τους μαυραγορίτες και για τους αγγλόφιλους που πυροδότησαν τον εμφύλιο
Ποτέ δε μιλήσαμε όσο πρέπει για αυτούς που στήριξαν και στηρίζουν την επταετία
Δυστυχώς απολαμβάνουν τη λήθη μας
Η ιστορία ίσως κάποτε κατακρίνει και αυτούς που συμμαχούν τώρα με τις δυνάμεις της οικονομικής κατοχής
Δε μιλάω για αυτούς που συνθηκολογούν, ούτε για αυτούς που μάχονται και χάνουν. Αλλά για αυτούς που συντάσσονται a priori
Πολλοί θα αηδιάσουν στη σκέψη ότι ο σύγχρονος οικονομικός νεοφιλελευθερισμός και η λιτότητα παρομοιάζονται με τη χούντα
«Δηλαδή, οι υποστηρικτές του ΔΝΤ είναι οι δοσίλογοι της εποχής;» θα πει κάποιος
Ξέρετε πολλούς που στηρίζουν τους «εταίρους» μας, χωρίς να περιμένουν προσωπικό όφελος; Είτε αυτό λέγεται μειώσεις μισθών, είτε απελευθέρωση απολύσεων, είτε οτιδήποτε άλλο;
Γιατί ο λαός δηλαδή να υποστηρίζει τον εργασιακό μεσαίωνα;
Ακόμα να βαρεθεί να βλέπει τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι και τους φτωχούς να γίνονται φτωχότεροι;
Απλό είναι. Διαλέγεις και παίρνεις. Ή με το λαό ή με τους σωτήρες
Εμείς στη χειρότερη, θα μείνουμε με το ρομαντισμό του χαμένου. Ήταν εξ αρχής άνιση η μάχη
Αλλά όλες οι επαναστάσεις πριν ξεκινήσουν, φάνταζαν στην αρχή αδύνατες
Και ο Θεός του κόσμου, βοηθός…
FB: Chris Kympizis / kympizis@hotmail.com
