Είναι έτοιμοι να σηκωθούν από τις αναπαυτικές καρέκλες εργασίας των τηλεοπτικών στούντιο, σχολιαστές κεντρικών δελτίων ειδήσεων και πολιτικών εκπομπών και να ζητωκραυγάσουν στους τηλεθεατές για τις κινητοποιήσεις που προγραμματίζουν κλάδοι εργαζομένων κατά του ασφαλιστικού και του μνημονίου.
Μόνο που δεν κλαίνε από συγκίνηση στους τηλεοπτικούς φακούς!
Τα συστημικά κανάλια διαθέτουν άφθονο χώρο και χρόνο για να προβάλουν τον αναβρασμό που επικρατεί στην κοινωνία απέναντι στα μέτρα του νέου ασφαλιστικού συστήματος και γενικότερα την οικονομική και ηθική εξάντληση του κόσμου από τα μέτρα λιτότητας επί εφτά συνεχή χρόνια μνημονίων.
Και όμως, πριν δύο χρόνια ήταν τα ίδια κανάλια, που σε κινητοποιήσεις επαγγελματικών κλάδων κατά των μέτρων των μνημονίων έβγαζαν μίσος και χολή για τις συγκεντρώσεις αντιμνημονιακού χαρακτήρα, γιατί οι επαγγελματικές συντεχνίες εμπόδιζαν τον κόσμο να πάει να ψωνίσει στα εμπορικά καταστήματα, με αποτέλεσμα ο τζίρος των καταστημάτων να παίρνει την κατιούσα, λες και αυτό έφταιξε και όχι η κακή οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας των πολιτών.
Στόχευαν τους δημοσίους υπαλλήλους που εάν και μόνιμοι σε αντίθεση με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, έχουν το θράσος να διαμαρτύρονται συμμετέχοντας σε απεργίες του κλάδου τους. Τους κατηγορούσαν γιατί εμποδίζουν τον εκσυγχρονισμό της χώρας βάσει των μνημονίων και κατά συνέπεια την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση.
Στο χθες -δεν είναι μακρινό- λοιδορούσαν τις διαδηλώσεις ως επιτομή του λαϊκισμού και έπρεπε η εφαρμογή νόμου να τις περιορίσει (έχοντας καναλάρχες και σχολιαστές των ειδήσεων και των τηλεοπτικών εκπομπών στο πίσω μέρος του μυαλού τους την κατάργηση τους). Σήμερα είναι η έκρηξη της κοινωνίας που δεν αντέχει τις πολιτικές της κυβέρνησης και γιαυτό τις αναδεικνύουν. Όπως συμφέρει κάθε φορά… την ανάγνωση της πραγματικότητας και αυτό λέγεται δημοσιογραφία!
