Την ώρα που αρχίζουν να εφαρμόζονται τα επώδυνα μέτρα του τρίτου μνημονίου, τα οποία χτυπούν, κυρίως, τα συνήθη υποζύγια, το υπουργείο Παιδείας προέβη σε μία κίνηση που δεν συνάδει με τις προτεραιότητες της Αριστεράς, και μάλιστα στις υπάρχουσες ιδιαιτέρως δυσμενείς συνθήκες που βιώνει ο ελληνικός λαός.
Ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης υπέγραψε την πρόσληψη 178 μόνιμων κληρικών «λαμβάνοντας ιδίως υπόψη τις ιδιαιτερότητες των ακριτικών και ορεινών περιοχών».
Από αυτούς: 160 στην Εκκλησία της Ελλάδας,
10 στην Εκκλησία της Κρήτης,
8 στις Ιερές Μητροπόλεις Δωδεκανήσου.
Δηλαδή, κατά την κυβέρνηση, οι ακριτικές και ορεινές περιοχές έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από μόνιμους κληρικούς από το να έχουν συχνή συγκοινωνιακή μετάβαση σε κέντρα υγείας και γιατρούς και φάρμακα την ώρα που τα χρειάζονται. Και δασκάλους στα σχολεία για να μορφωθούν τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Οι πολίτες ξέρουν ότι μπορεί να υπάρξουν άλλοι τρόποι να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες που απορρέουν από την έλλειψη κληρικών. Θα μπορούσε να υπάρξει περιορισμένος αριθμός προσλήψεων κληρικών. Να προσληφθούν κληρικοί μόνο στις περιοχές που δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα να καλυφθούν οι ανάγκες ιερέα που είναι λιγότερες. Τα χρήματα που θα περισσέψουν να διατεθούν για την πρόσληψη γιατρών και δασκάλων και άλλων υπηρεσιών προς ωφέλεια του καθημαγμένου από τα μνημόνια λαού. Αυτή είναι η προτεραιότητα μίας Αριστερής κυβέρνησης. Στο συγκεκριμένο θέμα δεν συνάντησε κανένα εμπόδιο από τους δανειστές. Δεν της επέβαλαν, ούτε υπέδειξαν τι, και πώς να το κάνει. Το ζήτημα αυτό δεν απαιτούσε να πονοκεφαλιάσει η κυβέρνηση για να βρει ισοδύναμα. Ήταν η ευκαιρία να αποδείξει στην πράξη, ποια η διαφορά ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Με το σκεπτικό, ότι η Αριστερά έχει την έγνοια να στηρίξει τις οικονομικά ασθενείς ομάδες του πληθυσμού ψηφίστηκε. Να παρέχει παιδεία και να εξασφαλίσει ότι κανένας φτωχός δεν θα μείνει χωρίς φάρμακα την ώρα που τα χρειάζεται. Εάν χάσει το ηθικό πλεονέκτημα με κινήσεις που παραπέμπουν στην πολιτική αντίληψη των προηγούμενων κυβερνήσεων, τότε πως θα αντιπαρατεθεί απέναντι τους; Πως θα πείσει τον εξαντλημένο οικονομικά από τα μνημόνια λαό, ότι μπορεί να ελπίζει ότι σύντομα θα μπορέσει να σηκώσει κεφάλι;
Ερωτήματα που πρέπει να απασχολούν την κυβέρνηση, κάθε φορά, προτού πάρει αποφάσεις που βάζουν τη σφραγίδα της πρώτης φοράς Αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα.
