H ώρα της μεγάλης κρίσης για τη ΝΔ πλησιάζει.
Ύστερα από τέσσερις συνεχόμενες εκλογικές ήττες (ευρωεκλογές 2012, εθνικές εκλογές Ιανουαρίου 2015, δημοψήφισμα, εκλογές Σεπτεμβρίου 2015), η ΝΔ προετοιμάζεται για την εκλογή νέου αρχηγού. Αρκετοί οι μνηστήρες για την προεδρία της ΝΔ, μεταξύ αυτών, ο Α. Γεωργιάδης που εισχώρησε στη ΝΔ από τον ακροδεξιό ΛΑΟΣ για να κομίσει στην κεντροδεξιά τις φασίζουσες αντιλήψεις του με τις ευλογίες του Α. Σαμαρά.
Η ΝΔ πιστώθηκε την εφαρμογή του 2ου μνημονίου, αλλά και τη στροφή που έκανε επί πρωθυπουργίας Σαμαρά, να υιοθετήσει πολιτικές που απείχαν από την κεντροδεξιά αντίληψη της. Ο απολυταρχικός τρόπος διακυβέρνησης της ξεπερνούσε τα όρια του κεντροδεξιού κόμματος. Εξέφραζε θέσεις της ακροδεξιάς και σε συνδυασμό με σειρά μέτρων που τσάκισαν τα φτωχότερα και μεσαία κοινωνικά στρώματα, αφήνοντας στο απυρόβλητο την ολιγαρχία και την αυλή της, είχε ως συνέπεια οι πολίτες να την τιμωρήσουν και να τη θέσουν από κυβέρνηση αξιωματική αντιπολίτευση.
Ακόμα, όμως, και εάν, η ΝΔ δεν είχε αλλοιώσει τα ιδεολογικοπολιτικά της χαρακτηριστικά επί πρωθυπουργίας Σαμαρά θα έχανε την εξουσία. Το πρόβλημα που επιπλέον της δημιούργησε ο Α. Σαμαράς είναι ότι έχασε τον κεντροδεξιό πολιτικό χαρακτήρα της και πρέπει τώρα να καταλήξει, εάν χρειάζεται να τον επανακτήσει, ή πρέπει να παραμείνει στο σκληρό δεξιό δόγμα που την ενέταξε πριν από δυόμιση χρόνια ο τότε αρχηγός της.
Η ΝΔ, όπως ιστορικά συμβαίνει με την δεξιά, δεν ανέλυσε την πολιτική συγκυρία. Αγνόησε τα μηνύματα που έδειχναν τις κοινωνίες του Νότου της Ευρώπης να ασφυκτιούν από τις πολιτικές λιτότητας και να στρέφονται σε προοδευτικά φιλολαϊκά κόμματα. Παραγνώρισε τις αντιδράσεις της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού εξαιτίας των δυσβάσταχτων μέτρων του μνημονίου που υιοθέτησε ως τη λύση για έξοδο από την κρίση. Είχε την αυταπάτη ότι θα μπορούσε εσαεί να αποσοβούνται οι αντιδράσεις των πολιτών από τα σκληρά μέτρα που εφάρμοζε με την τρομοκρατία που έσπερναν και τις επικοινωνιακές φούσκες που έστηναν τα συστημικά ΜΜΕ. Τάχθηκε από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης της υπέρ της ισχυρής ευρωπαϊκής δύναμης, δηλαδή, της Γερμανίας, ποντάροντας ότι θα τη βοηθά να παραμένει στην εξουσία.
Η δεξιά στην Ευρώπη μαζί με τα σοσιαλδημοκρατικά πολιτικά κόμματα που αποτελούν τις «ουρές» της με τις βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές που ακολουθούν, χάνουν σταδιακά ψηφοφόρους, οι οποίοι κατευθύνονται είτε σε πολιτικά κόμματα με αριστερή ιδεολογία, είτε σε ακροδεξιά.
Στην παρούσα εποχή, όπου οι κοινωνικές ανισότητες είναι ιδιαίτερα έντονες, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού λαού να έχει φτωχοποιηθεί εξαιτίας και της διακυβέρνησης του τόπου από τη ΝΔ, κρίνεται ανέφικτο να επανακάμψει σύντομα η δεξιά παράταξη.
