Ο Α. Τσίπρας κέρδισε για δεύτερη φορά στους οκτώ μήνες τις εκλογές όχι γιατί έχει αποδείξει, ότι είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης των επόμενων χρόνων, (όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν), αλλά γιατί συμπεριφέρθηκε ως πρωθυπουργός, όπως, κανείς από τους υπόλοιπους αρχηγούς κομμάτων που κλήθηκαν να κυβερνήσουν τα τελευταία χρόνια τον τόπο δεν επιχείρησε.
Η συνθηκολόγηση του Α.Τσίπρα με τους δανειστές και η αποδοχή του τρίτου μνημονίου κόστισαν την πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και έφεραν απογοήτευση στους ψηφοφόρους του. Ενώ οι ρωγμές που δημιούργησε η πολύμηνη διαπραγμάτευση στο ευρωπαϊκό ιερατείο μπορεί να είναι υπολογίσιμες, όμως, δεν κρίνονται ικανές, προς ώρας, να προκαλέσουν θετικό σοκ και να αλλάξουν το ρουν της στιγματισμένης από τη λιτότητα Ευρώπης.
Παρόλα αυτά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να βγει νικητής στις εκλογές της 20 Σεπτεμβρίου και μάλιστα με διαφορά 7,4% από το δεύτερο κόμμα τη Ν.Δ.
Τους μήνες της πρωθυπουργίας του ο Α. Τσίπρας εφάρμοσε τη στρατηγική που είχε υποσχεθεί προεκλογικά: διαπραγματεύτηκε σκληρά με τους δανειστές, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια που είχε με βάση την οικονομική και γεωπολιτική θέση της χώρας.
Άφησε ανοιχτές θύρες στην κοινωνία για να φανούν οι διεκδικήσεις της ελληνικής πλευράς, οι προσπάθειες, οι αβλεψίες, τα λάθη της.
Οι πολίτες είχαν την ευκαιρία ιδίοις όμμασι να διαπιστώσουν τον άνισο συσχετισμό δυνάμεων που επικρατεί στην Ε.Ε και μέχρι την τελευταία στιγμή πάλευε να αλλάξει, χωρίς τελικά να τα καταφέρει.
Τα πρόσωπα που κινούσαν τους αντιδημοκρατικούς μηχανισμούς των ευρωπαϊκών θεσμών ξεγυμνώθηκαν. Υποχρεώθηκαν να πετάξουν τα προσωπεία και να αποκαλύψουν τον πραγματικό τους πρόσωπο που δεν ήταν άλλο από το να υπερασπίζονται συμφέροντα ολιγαρχών εις βάρος των ευρωπαϊκών λαών.
Το μίσος και η εμπάθεια τους απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση, την πρώτη κυβέρνηση στην Ευρώπη που ζητούσε αλλαγές στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, θέτοντας υπό βαριά αμφισβήτηση το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, άφησε τις πλέον αλγεινές εντυπώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο που παρακολουθούσε άναυδος τις απειλές και τους εκβιασμούς που δεχόταν η Ελλάδα από τη γερμανική ελίτ.
Αλλαγές και παρεμβάσεις στο εσωτερικό της χώρας, αντίστοιχες των προεκλογικών δεσμεύσεων του Α. Τσίπρα για αναδιανομή των βαρών υπέρ των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας, καθώς και μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν οι πολίτες στην επτάμηνη διακυβέρνηση του.
Έτσι, όταν απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ στάθηκαν τα κόμματα που κυβέρνησαν τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια, διεκδικώντας να κυβερνήσουν ξανά τον τόπο, στη ζυγαριά ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ υπερτέρησαν.
Ο Α. Τσίπρας έπεισε ότι εξαναγκάστηκε να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο για να παραμείνει η χώρα στην Ε.Ε, καθώς η έξοδος της από αυτήν θα σήμαινε περισσότερα δεινά για την ελληνική κοινωνία. Δεσμεύτηκε να συνεχίσει τον αγώνα εντός της ΕΕ για να αλλάξουν οι ισορροπίες και να ηττηθεί η πολιτική των μνημονίων.
Η δέσμευση αυτή είναι που θα κρίνει την πορεία του από εδώ και στο εξής.
Το στοίχημα της κυβέρνησης είναι να φανεί συνεπής απέναντι στις δεσμεύσεις που έδωσε στο λαό για να εξακολουθήσει να διαχέει την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπο της.
Να συνεχίσει τις προσπάθειες για ενδυνάμωση των συμμαχιών με κράτη-μέλη της ευρωζώνης, προκειμένου να σπάσουν οι κρίκοι της αλυσίδας των μνημονίων που πνίγουν τη νότια Ευρώπη. Να καταφέρει να λειάνει τις γωνίες των επώδυνων μέτρων, απόρροια του τρίτου μνημονίου. Να πατάξει τη διαπλοκή, να περιορίσει σημαντικά τη φοροδιαφυγή. Να θέσει σε πρώτιστη προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας, ανοίγοντας δρόμους για ένα καλύτερο αύριο.
Ο λαός δεν θα ανεχθεί η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριφερθεί, όπως, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, βυθίζοντας τον ακόμα περισσότερο στην ανέχεια και στην ανυποληψία , γιαυτό θα παρακολουθεί με αυστηρότητα το κάθε βήμα του.
