Τους συνεπήρε η έξαλλη χαρά, εκεί στο Μοσχάτο, με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.
«Πανηγυρίζουν», καταγγέλλοντας ότι χάθηκε 0,05% του ΑΕΠ μέσα στο 2016. Τσιμουδιά για το γεγονός ότι επί των ημερών τους και του ΠΑΣΟΚ χάθηκε το 25% του ΑΕΠ της χώρας.
Ας το αφήσουμε, όμως, αυτό το ζήτημα γιατί πονάει πολύ -όχι τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ- αλλά τους πολίτες αυτού του τόπου που μετά από εφτά χρόνια μνημονίων όχι μόνο δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι, αλλά τους ζητούνται περαιτέρω θυσίες από τους εταίρους-δανειστές.
Στο θέμα μας. Δεν πρόλαβε η χαρά της ΝΔ να αποκτήσει έδαφος και, να, η επισήμανση από την Κομισιόν ότι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ είναι τριμηνιαία και ότι τα τελικά είναι αυτά που θα υπάρξουν τον Απρίλιο.
Στην έκθεση της Eurostat, όμως, υπάρχουν στοιχεία με θετικό πρόσημο για την πολιτική που ασκείται στους τομείς κοινωνικής προστασίας.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία της Eurostat, οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα κατά μέσο όρο αντιστοιχούσαν στο 20,5% του ΑΕΠ, έναντι 20,1 του ΑΕΠ στην ευρωζώνη και 19,2% του ΑΕΠ στην ΕΕ. Επιπρόσθετα οι δαπάνες για την παιδεία στην ΕΕ αντιστοιχούν στο 4,9% του ΑΕΠ, έναντι 4,3% στην Ελλάδα.
Το ερώτημα που απευθύνεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι εάν θα διατηρούσε, ή θα αύξανε τις δαπάνες της κοινωνικής προστασίας στην περίπτωση που ήταν πρωθυπουργός, ή θα τις έριχνε σε μηδενικά ποσοστά, παραδίδοντας τες σε ιδιώτες για να πληρώνουν ακόμα περισσότερα χρήματα για τις υπηρεσίες αυτές οι φτωχοί στην πλειοψηφία τους Έλληνες.
