Κερδίζεται η μάχη για το ασφαλιστικό;

Θα αφήσουμε κατά μέρος όσους προσδοκούν-φιλοδοξούν το ασφαλιστικό να αποτελέσει το θέμα που θα απειλήσει τη συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας για να προκληθεί η πτώση της.

Όσοι σκέφτονται με αυτό τον τρόπο το κάνουν για να έχουν πολιτικά οφέλη χωρίς να έχουν τη λύση του προβλήματος. Δεν τους ενδιαφέρει πως μπορεί να διαμορφωθεί ένα διάδοχο ασφαλιστικό σύστημα και ποια πολιτική θα μπορούσε προς ωφέλεια των πολλών (καταταλαιπωρημένων από τα μνημόνια πολιτών) να εφαρμοστεί.

Στην ησυχία τους θα αφήσουμε και όσους μοιράζουν ποινές στους προδότες, ανυπομονούν για εξεγέρσεις της μάζας, πιστεύοντας πως με αυτό τον τρόπο θα λυθούν τα προβλήματα, χωρίς καν να διαθέτουν σχέδιο για το πώς θα προχωρήσουμε…

Ούτε πρόκειται να ασχοληθούμε με όσους μονίμως πιστεύουν ότι τα πράγματα χειροτερεύουν για την πλειοψηφία της κοινωνίας και αυτό κάποια στιγμή στο μέλλον (άμεσο ή μακρινό) θα γιγαντώσει το κίνημα για να προβεί στο μεγάλο βήμα της ανατροπής του καπιταλισμού. Εάν συμβεί, μέχρι να συμβεί, παρακολουθούν τη μνημονιακή λαίλαπα, χωρίς καμία προσπάθεια να την αναχαιτίσουν.

Αναμφίβολα το νέο ασφαλιστικό αποτελεί τη «μητέρα των μαχών». Από όσα θα περιλαμβάνει στις διατάξεις του το νομοσχέδιο θα επηρεαστεί το επίπεδο ζωής των συνταξιούχων σήμερα και θα κριθεί το μέλλον των πολιτών που οδεύουν προς την συνταξιοδότηση.

Πολιτικά κόμματα και πολίτες γνωρίζουν πως το ασφαλιστικό δεν είναι βιώσιμο. Άπαντες ξέρουν ότι κατέστη μη βιώσιμο, εξαιτίας της έλλειψης πόρων, ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια. Τα εφτά χρόνια μνημονίων επιδείνωσαν το υφιστάμενο επί χρόνια πρόβλημα. Η ανεργία χτυπάει κόκκινο, η μικρομεσαία τάξη τείνει σε αφανισμό, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας (που εμπεριέχουν αύξηση της απλήρωτης εργασίας) η εισφοροδιαφυγή που καλά κρατεί, ήταν θέμα χρόνου να οδηγήσουν το ασφαλιστικό σε αδιέξοδο.

Είναι γνωστό, ποιοι φταίνε που φτάσαμε έως εδώ. Τα κόμματα πριν και μετά την μεταπολίτευση που κυβέρνησαν τον τόπο. Συντέλεσαν τα μάλα με τις ενέργειες τους, όπως, σκανδαλώδεις ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων, λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων, κακοδιαχείρηση, κ.α.

Οι εγκληματικές πολικές επιλογές που εξακολουθούν να εφαρμόζονται γνωρίζουν οι δανειστές, ότι δεν βοηθούν τη χώρα να ανακάμψει. Το αντίθετο συμβαίνει, η χώρα ολισθαίνει στην ύφεση.

Πρόκειται για ιδεοληψίες των δανειστών. Στόχος τους είναι να εξοντώσουν τον κόσμο της εργασίας, να διαλύσουν ότι έχει απομείνει από το δημόσιο τομέα και να καταστήσουν ανύπαρκτο το κοινωνικό κράτος.

Το ζήτημα είναι, εμείς ως χώρα τι κάνουμε; Τους απαντάμε με βάση την ενδοτική λογική, δηλαδή, δεχόμαστε όσα λένε να τα κάνουμε με το φόβο ότι θα μας διώξουν από την ευρωζώνη, ή διαμορφώνουμε ένα μπλοκ με  επιχειρήματα από την πλευρά της κυβέρνησης που θα αντικρούουν αυτά των δανειστών και τη σθεναρή στάση της αντιπολίτευσης για μη μείωση των συντάξεων;

Εάν επιλέξουμε την πρώτη περίπτωση, το παιχνίδι το έχουμε από χέρι χαμένο. Οι δανειστές επενδύουν στην τρομοκράτηση μας για να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά που ζητούν. Το έργο το έχουμε ξαναδεί δεκάδες φορές.

Στην περίπτωση που οργανώσουμε και επιλέξουμε τη δεύτερη περίπτωση, ενδεχομένως οι δανειστές να το ξανασκεφτούν, αφού και τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι σε θεωρητικό επίπεδο αρνητικά στο ενδεχόμενο μείωσης των συντάξεων. Μένει, βέβαια, να το αποδείξουν και στην πράξη.

Επιπλέον, η προσπάθεια αυτή μπορεί να ενδυναμωθεί από την αντίσταση της κοινωνίας, η οποία θα δηλώσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτεί, όσο και εάν της κοστίσει, τις βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές των δανειστών.

Ο χρόνος ήδη μετράει αντίστροφα…