Η τήρηση των κανόνων είναι για αυτούς που έχουν διαφορετική πολιτική αντίληψη από τη δική τους και όχι για τους ίδιους. Αυτό είναι το δόγμα που μετά την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων αναδεικνύεται σε όλες του τις εκφάνσεις στα εφτά χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας, παραβαίνοντας τους κανόνες, εν προκειμένω το καταστατικό της ΤτΕ που αναφέρει ρητά ότι πρέπει να εφαρμόζει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και να την υποβοηθά, έσπευσε να βάλλει κατά της κυβέρνησης για την απόφαση της να δώσει εφάπαξ επίδομα στους χαμηλοσυνταξιούχους.
Παραδίδοντας στη Βουλή την ενδιάμεση έκθεση της ΤτΕ, η οποία προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ ακόμη και για φέτος, το 2017 αύξηση ΑΕΠ 2,5% και το 2018 αύξηση 3%, δεν μπορούσε να αφήσει τα προβλεπόμενα θετικά στοιχεία για την ελληνική οικονομία -οφείλονται στις στερήσεις που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία- χωρίς τη μαυρίλα να αιωρείται στην ατμόσφαιρα.
Χωρίς στοιχεία, άρα αποδείξεις, είπε πως η κίνηση της κυβέρνησης να δώσει μέρισμα από τα έσοδα του κράτους εμπεριέχει κινδύνους γιατί «μειώνει σημαντικά το εκτιμώμενο περιθώριο ασφαλείας στην επίτευξη του στόχου του 2016».
Μόνο ο Σόιμπλε, ο Μητσοτάκης και ο Γιάννης Στουρνάρας διαπίστωσαν κινδύνους για την ελληνική οικονομία και είδαν μονομερείς ενέργειες. Ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας Γκάμπριελ, ο Ολάντ, ο Πιτέλα των Σοσιαλιστών της Ευρώπης ακόμη και ο Σούλτς είπαν πως τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης δεν σχετίζονται με το πρόγραμμα.
Το κλάμπ των νεοφιλελεύθερων σε διατεταγμένη υπηρεσία μετερχόμενο όλα τα μέσα: ψέμα, προπαγάνδα, δολιότητα, κ.α, για ακόμα μια φορά στρέφεται κατά της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Όταν το κονκλάβιο του δόκτωρ Σόιμπλε κυβερνά την ΕΕ και οι παρατρεχάμενοι του τρέχουν να προλάβουν την ανάδειξη υψηλότερου πολιτικού βάθρου, γιατί ο Γ. Στουρνάρας να μην παραβαίνει τους κανόνες, να μην παραβιάζει το θεσμικό του ρόλο, αφού γνωρίζει ότι όχι μόνο δεν θα υποστεί κυρώσεις, αλλά θα επιβραβευτεί, όταν έρθει η κατάλληλη ώρα;
Το θέμα είναι ο ελληνικός λαός τι κάνει και για πόσο θα αντέχει να ανέχεται συμπεριφορές και πολιτικές που τον γυρίζουν αιώνες πίσω, στερώντας του όχι μόνο το δικαίωμα να ονειρεύεται, αλλά και να ζήσει με αξιοπρέπεια.
