Οι συνεταιρισμοί που υπήρξαν στη χώρα χρόνια πριν από την κρίση δεν κατάφεραν να δώσουν ένα υγιές μοντέλο κοινωνικής οικονομίας.
Ήταν τα χρόνια που τα κόμματα της πολιτικής εξουσίας είχαν απλώσει ρίζες σε τέτοιου είδους σχήματα και ασκούσαν πολιτική για πελατειακούς λόγους προς διεύρυνση της πολιτικής τους βάσης.
Έτσι, στην πλειοψηφία τους οι συνεταιρισμοί δεν μπορούσαν να φτάσουν μακριά και κατέρρευσαν εκ θεμελίων, αφού τα θεμέλια τους ήταν σαθρά από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας τους.
Στη σημερινή εποχή, οι συνεταιρισμοί μπορούν να αποτελέσουν την εναλλακτική λύση, ώστε η οικονομία από τα χέρια των λίγων να περάσει στα χέρια των πολλών (αυτών που παράγουν τον πλούτο και όχι των οικονομικών συμφερόντων που τον εκμεταλλεύονται), οικοδομώντας ένα υγιές μοντέλο κοινωνικής οικονομίας;
Ναι, μπορούν, αρκεί να υπάρξουν οι προϋποθέσεις και τα κίνητρα, αλλά και η παραίτηση από γαλουχημένα επί χρόνια εντός του νεοφιλελευθερισμού «εγώ» και οι εξαρτήσεις από τα κόμματα.
Στο συνεταιρισμό καθένας βάζει κάτι από αυτά που διαθέτει και ενώνει τις δυνάμεις του με τους υπόλοιπους συνεταιριστές, προκειμένου να μπορέσει να επιβιώσει, αφού με το νεοφιλελευθερισμό στα πάνω του επί σειρά ετών, ειδικά στις μέρες μας, κανείς μόνος του δεν μπορεί να επιβιώσει. Εκτός ,όμως, από την επιβίωση, οι συνεταιρισμοί μπορούν να συντελέσουν και στην εξέλιξη των εργαζομένων, αφού η προσπάθεια για την επίτευξη των στόχων τους είναι συλλογική.
Ας δούμε ως παράδειγμα το μοντέλο του συνεταιρισμού στη δημόσια περιουσία.
Αν αντί να δοθεί η εθνική περιουσία στους ιδιώτες (ιδιωτικοποίηση) που θα εκμεταλλευτούν τους εργαζόμενους (μείωση μισθών, ανασφάλιστη εργασία, κακές, συνθήκες εργασίας) δοθεί σε έναν συνεταιρισμό εργαζομένων θα υπάρξουν μακροπρόθεσμα καλύτερα αποτελέσματα για την κοινωνία, δηλαδή, για τη χώρα. Οι άνθρωποι που θα εργάζονται θα πληρώνουν φόρους, η κυβέρνηση θα εισπράττει τους φόρους, θα υπάρξει ανάπτυξη και μέσω αυτής η κυβέρνηση θα μπορέσει να αποπληρώσει τα χρέη της και τελικά να αντεπεξέλθει των οικονομικών της υποχρεώσεων.
Οι εργαζόμενοι έχοντας τη γνώση των αιτιών της αποτυχίας των συνεταιρισμών στο παρελθόν, μπορούν να θέσουν γερές βάσεις για την ίδρυση τους, μη αφήνοντας πολιτικές φατρίες να παρεισφρήσουν σε αυτούς.
Μπορούν να πιέσουν την κεντρική εξουσία για τη δημιουργία προϋποθέσεων και όρων προς αυτή την κατεύθυνση. To χάσιμο περαιτέρω χρόνου είναι χάσιμο της ευκαιρίας να δούμε σε πιο σύντομο χρόνο να έρθουν καλύτερες μέρες στην οικονομία και στις ζωές των εργαζόμενων.
