Σκεφτείτε οι δανειστές τι θα μπορούσαν, επιπλέον, να απαιτήσουν από τη χώρα μας, στο πρόσφατο Eurogroup, εάν δεν υπήρχε ο φόβος που αποπνέει ο Ντόναλντ Τραμπ, τα προβλήματα που δημιουργεί το Brexit, η αβέβαιη έκβαση των ευρωπαϊκών εκλογών με ενδυναμωμένα τα Ακροδεξιά και τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και με σταθερό, η μειωμένο το ποσοστό των Δεξιών κομμάτων που αποτελούν τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφαρμόζεται στη Γηραιά Ήπειρο.
Στην καθημαγμένη από την κρίση Ελλάδα, χάρη του ρόλου του πειραματόζωου που της επεφύλαξαν για να τρομάξουν τους υπόλοιπους Νότιους λαούς της Ευρώπης για να μην υποστούν τα δεινά της και να μπορούν στη συνέχεια να «απλώσουν» την πολιτική της λιτότητας στον Ευρωπαϊκό Βορρά, ζητούν 3,6 δις ευρώ νέα μέτρα.
Μας κάνουν, μάλιστα, έκπτωση από τα 4,5 δις που ζητούσαν. Μας δίνουν και πλεονέκτημα για αντίμετρα. Βέβαια, τα αντίμετρα δεν θα είναι χωρίς παγίδες για την ελληνική κυβέρνηση. Δηλαδή, πάντα θα βάζουν εμπόδια οι δανειστές, όταν θα νιώθουν ότι η κατάσταση δεν ανταποκρίνεται, ή ξεφεύγει από τους στόχους που εξυπηρετούν τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, ας μη γελιόμαστε.
Οι δανειστές επιδιώκουν να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές των μεγάλων εισοδημάτων και ο «μεγάλος» ΦΠΑ και να μην αυξηθούν οι μισθοί με την πλήρη επιστροφή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Παράλληλα απαιτούν να εξοικονομούνται χρήματα του δημοσίου από τη μείωση των συντάξεων και τη μείωση του αφορολογήτου των εργαζόμενων και συνταξιούχων, οι οποίοι δεν αποκρύπτουν εισοδήματα.
Θέλουν να παίρνουν ένα ευρώ από τους μεσαίους και τους φτωχότερους και να το δίνουν στους πλουσιότερους, αδιαφορώντας εάν κάτι τέτοιο θα επιφέρει την κοινωνική καταστροφή των αδύναμων αυτών κοινωνικών τάξεων.
Μία πρόγευση των διελκυστίνδων μεταξύ Ελλάδας και δανειστών είναι τα όσα είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης στις 22-2 σε συνέντευξη του σε τηλεοπτικό σταθμό για όσα θα διαδραματιστούν μέχρι να κλείσει η αξιολόγηση, αλλά και σε επόμενο χρόνο.
Χωρίς διάσωση «σκάνε» οι οικονομίες του 1/3 των χωρών της Ευρωζώνης
Την ώρα που η θηλιά των δανειστών σφίγγει το λαιμό της Ελλάδας παρά τον αγώνα της ελληνικής κυβέρνηση για το αντίθετο αποτέλεσμα ,η μη αντιμετώπιση των πραγματικών αιτιών της κρίσης έχει προκαλέσει νέο πρόβλημα για την ευρωζώνη που οι ηγέτες της με προεξάρχουσα τη Γερμανία, αρνούνται να το αντιμετωπίσουν. Η μυωπική αντίληψη της πραγματικότητας όταν εδραιωθεί, χρειάζεται ένα δυνατό στην πράξη ταρακούνημα για να συνταραχθεί το οικοδόμημα και αυτή η στιγμή μπορεί να είναι κοντά, πλην όμως, δεν έχει έρθει ακόμα.
Η ανάλυση μελέτης του Κέντρου Ευρωπαϊκή Πολιτικής (CEP) του Φράιμπουργκ, πιστοποιεί μια προϊούσα μείωση της πιστοληπτικής ικανότητας του 1/3 των μελών της Ευρωζώνης, όπερ σημαίνει ότι αυτές οι χώρες αργά ή γρήγορα θα πρέπει να διασωθούν. Την είδηση αυτή δημοσιεύει η γερμανική εφημερίδα Die Welt. Στις χώρες αυτές, σύμφωνα με τη μελέτη του (CEP), αναφέρει η Die Welt συμπεριλαμβάνεται και η Ιταλία, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, της οποίας το χρέος ανέρχεται σε 2,35 τρισ. ευρώ.
Το ελληνικό χρέος είναι 322 δις ευρώ. Η διαφορά της έκθεσης σε χρέος Ιταλίας-Ελλάδας είναι τεράστια. Και όμως, αντί οι Ευρωπαίοι-δανειστές να ασχοληθούν με την νέα έκρηξη κρίσης που ενδημεί στην Ευρωζώνη, σπαταλούν πολύτιμο χρόνο με τη μικρή σε οικονομική δύναμη Ελλάδα. Ίσως, να έχουν έτοιμα (από τώρα) επιχειρήματα για να πείσουν τα Κοινοβούλια και τους λαούς τους –κυρίως- ότι πρέπει να χρηματοδοτήσουν με πακτωλό χρημάτων την Ιταλία. Και εάν δεν τους ενδιαφέρει η Ιταλία να παραμείνει στην Ευρωζώνη, δεν μπορεί να τους αφήσει αδιάφορους ο κρότος που θα κάνει το «σκάσιμο» της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας στην Ευρωζώνη στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτικό-οικονομικό γίγνεσθαι…
