Νικόλαος Ιωσήφ Head of Consulting & Founder στην εταιρεία Generation E Services in Healthcare (G.E.S.H.).
Αμέτρητες οι φορές, αμέτρητοι οι άνθρωποι που επιχείρησαν και θα επιχειρούν να καταδείξουν, με περίσσια δηκτικότητα, την σωρεία των λαθών που οικοδόμησαν για δεκαετίες το σημερινό κοινωνικό αδιέξοδο. Αναμφίβολα, η πλειοψηφία της Ελληνικής Κοινωνίας έχει πλέον πεισθεί ότι ένα μείγμα ιδιοτέλειας, ανικανότητας, αδυναμίας και ποδηγετούμενων πολιτικών, φέρει την βασική ευθύνη της εθνικής μας κατάντιας.
Κοιτώντας προς τα πίσω, θα συνεχίσουμε ίσως να καταλαβαίνουμε ιστορικά καλύτερα και με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τις γενεσιουργές αιτίες αλλά θα ταΐζουμε και τον θυμό μας απέναντι σε όσους διαχειρίστηκαν το παρελθόν. Η ανομολόγητη κρυφή μας επιθυμία πλέον είναι το απόθεμα σε ανέκφραστο ανάθεμα, να ξεπεράσει σε μπόι την ηθική μας ώστε να μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε τις επερχόμενες, μαθηματικά, πράξεις, οργανωμένης θεσμικά ή άναρχης ατομικά, αυτοδικίας. Κάτι σαν έναν μαζοχιστικό κρυφό πόθο να πάνε όλα ακόμη χειρότερα ώστε να δικαιωθούμε ως προφήτες και να δικαιολογηθούμε ως μελλοντικοί εκδικητές.
Ανάγοντας το παρελθόν σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ, μπορούμε ταυτόχρονα, ως πρώην τυφλός λαός, να δείξουμε σε όλους τον φταίχτη και να ξεπλύνουμε μέσα από καινοφανή αδιέξοδα, την σημερινή μας ανερμάτιστη στάση. Το σήμερα, θα είναι αύριο παρελθόν και έτσι θα μπορέσουμε πάλι να επιδοθούμε επιτυχημένα στην ασφαλή στρατηγική της αξιολόγησης.
Η στρατηγική της αξιολόγησης άλλωστε λειτουργεί πολύ επιτυχημένα τόσο ως προσωπείο ηθικότητας όσο και ως μηχανισμός ασφαλείας πολιτικής έκφρασης. Η διαχείριση του παρελθόντος (που δεν βρίσκεσαι), είναι η πλέον έξυπνη μέθοδος να δραπετεύσεις από την επιβεβλημένη ανάγκη σύνταξης στρατηγικής σχεδιασμού στο παρόν (που βρίσκεσαι) και υλοποίησης στο μέλλον (που χρειάζεσαι).
Η αλήθεια είναι ότι όσοι εξ ημών κομπορρημονούν στο σήμερα είτε για τις χθεσινές προφητικές τους ικανότητες είτε παραθέτοντας τεκμηριωμένες εντυπωσιακές εναλλακτικές πολιτικές και εθνικές επιλογές που αν είχαν εφαρμοστεί (πάντα στο παρελθόν βεβαίως), σήμερα θα βιώναμε ευμάρεια, αναφέρονται σε μια εικονική εκδοχή, ψεύδονται ή ακόμη χειρότερα, φέρουν ισοβαρές μερίδιο ευθύνης για την σημερινή επιτελούμενη καταστροφή.
Έτσι κομπορρημονούσε η σημερινή κυβέρνηση μέχρι που κλήθηκε, πιθανώς από ατύχημα, να διαχειριστεί τις τύχες μας, με τις γνωστές σε όλους γυμναστικές επιδόσεις που θα ζήλευε και η αξέχαστη Νάντια Κομανέτσι . Τι ίδιο κάνει και η σημερινή αντιπολίτευση που για να αποφύγει τυχόν ευθύνες εφαρμογής ενός επίσης ανύπαρκτου δικού της σχεδιασμού, ευαγγελίζεται τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα με την ταμπέλα ‘Σεβασμός προς την Λαϊκή Ετυμηγορία’.
Ο λόγος προφανής! Να μπορεί χρησιμοποιώντας την στρατηγική της Αξιολόγησης να δημαγωγεί ότι θα τα έκανε καλύτερα. Διαφορετικά δεν ζητά εκλογές ώστε τί; Να τιμωρηθεί πρώτα ο λαός για την επιλογή του και μετά να έρθει με το μότο της καμένης γης για να υπάρχει διαθέσιμη η πολυφορεμένη αλλά και πολυπετυχημένη δικαιολογία της επόμενης αποτυχίας; Ή αγαπητοί μου συμφωνείτε ότι η παρούσα κυβέρνηση κινείται προς την σωστή κατεύθυνση και περιμένετε την ολοκλήρωση της θητείας της ώστε να έρθετε εσείς να διαχειριστείτε καλύτερα την ίδια πολιτική ή διαφωνείτε και λέτε στον λαό ότι η σημερινή πολιτική είναι καταστροφική και χρειάζεται άμεσα αλλαγή πλεύσης. Τα υπόλοιπα είναι πολιτική πονηριά!
Αδυνατούμε φανερά να παρουσιάσουμε ένα δύσκολο μεν, εφαρμοσμένης επιχειρησιακής πολιτικής δε, δικό μας (και όχι ευρωπαϊκό) σχέδιο και να διεκδικήσουμε την εφαρμογή του αδιαφορώντας για την αξία της ψευδοασφάλειας, προτάσσοντας την αξία του εθνικού ουράνιου τόξου για την επόμενη γενιά μέσα από την αντιμετώπιση της σημερινής καταιγίδας. Εν απουσία λοιπόν πραγματικής πολιτικής ηγεσίας, η ελπίδα θα παραμένει μια θελκτική ύπαρξη που απλώς θα νταραβερίζεται με κάποιον άλλο.
Απόδειξη του πόσο μακριά είμαστε ακόμη από το να εποχηθούμε σε μια πορεία κάθαρσης, ανάταξης και δημιουργίας αποτελεί η απάντηση σε μια απλή ερώτηση. Πότε μας έχει πει κάποιος, έστω πόσο πραγματικά χρωστάμε; Διότι άλλο να βγάζεις το χρόνο 10.000€ και να χρωστάς ονομαστικά 35.000€ για 30 χρόνια με 3% επιτόκιο και άλλο να βγάζεις το χρόνο 10.000€ και να χρωστάς ονομαστικά 35.000€ για 3 χρόνια με 10% επιτόκιο. Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις το ονομαστικό χρέος των 35.000€ δεν είναι πραγματικό χρέος αξίας 35.000€. Σε κάθε μια από τις περιπτώσεις δε, το ίδιο ονομαστικό χρέος έχει πολύ διαφορετική πραγματική αξία!
Αναρωτηθείτε το λόγο που δεν γνωρίζουμε, την πλέον θεμελιώδη απάντηση στο βασικό πρόβλημα της σημερινής μας γερμανο-υπόδουλης και πανταχόθεν αμφισβητούμενης και βαλλόμενης εθνικής μας υπόστασης.
Ο Νικόλαος Ιωσήφ είναι αναγνώστης του unblock.gr
