Γράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Καρζής
Όλοι διαβάζουμε και ακούμε αυτές τις ημέρες από τα ΜΜΕ, για τα όσα συμβαίνουν σε Ειδομένη, Πειραιά και Ιωάννινα και βέβαια την άκρως προβεβλημένη επίσκεψη του Πάπα στη Λέσβο. Υπάρχει όμως και η πλευρά άλλων περιοχών και Κέντρων Προσωρινής Φιλοξενίας Προσφύγων όπου ήδη αναπτύσσεται ‘εσωτερική ζωή’ και η κατάσταση έχει αποκτήσει ροή που προσπαθεί να προσομοιάσει στην κανονικότητα καθώς πολλά ζητήματα παραμένουν ακόμη άλυτα ή προβληματικά.
Πολύ πρόσφατα επισκέφτηκα κάποιο Κέντρο Προσωρινής Φιλοξενίας Προσφύγων εκτός Αττικής, για να συνομιλήσω με τους πρόσφυγες και μετανάστες και να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι την κατάσταση που επικρατεί και να ‘καταγράψω’ τις ανησυχίες αυτών των ανθρώπων.
Η σημαντικότερη ανησυχία όλων των προσφύγων και μεταναστών είναι μήπως δεν ανοίξουν σύντομα τα σύνορα και μείνουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας… Αυτό είναι για όλους το χειρότερο σενάριο. Κάποιοι εξ’ αυτών μάλιστα με τα κινητά ανά χείρας επικοινωνούν διαρκώς με πρόθυμους εκτός καταυλισμού οι οποίοι τους υπόσχονται παράνομες εξόδους από τη χώρα… Δυστυχώς ακόμη κάποιοι δρουν ανενόχλητοι και πλουτίζουν παίζοντας με τις αγωνίες αυτών των ανθρώπων, ενώ την ίδια στιγμή σημαντικό ζήτημα υπάρχει και με τις Μ.Κ.Ο. που εμφανίζονται σαν τα …σαλιγκάρια έπειτα από βροχή και δεν ξέρει κανείς ποιες είναι και πόσο νόμιμα και αξιόπιστα λειτουργούν.
Η δεύτερη και μεγαλύτερη ανησυχία των προσφύγων και μεταναστών είναι η έλλειψη χρημάτων. Όσα χρήματα έφεραν μαζί τους σιγά σιγά τελειώνουν και νιώθουν την ανασφάλεια να τους κυριεύει με ότι αυτό συνεπάγεται…. Διαμαρτύρονται μάλιστα ότι το φαγητό δεν καλύπτει τις ανάγκες τους και αυτό είτε γιατί δεν είναι φαγητό που αρέσκονται να τρώνε (αλήθεια τους ρώτησε κανείς;) είτε γιατί είναι ελλειπείς οι μερίδες…. Αυτό αναγκάζει, όσοι έχουν χρήματα, να πηγαίνουν και να ψωνίζουν έξω και να ξοδεύουν έτσι και τις τελευταίες τους οικονομίες.
Μάλιστα επειδή το νερό είναι κρύο ή οι ντουσιέρες δεν είναι σε καλή κατάσταση αρκετοί αναγκάζονται να πληρώνουν χρήματα σε ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής για να κάνουν ένα μπάνιο οι ίδιοι και τα παιδιά τους.
Επίσης οι ελλείψεις σε μπρίζες για να φορτίσουν τα κινητά τους (20 μπρίζες για 700 άτομα!!!) τους αναγκάζει να πληρώνουν (και) για να φορτίσουν τα κινητά σε μπρίζες καφενείων, ξενοδοχείων κλπ. Ακόμη πολλοί εξ’ αυτών καπνίζουν και δεν έχουν να αγοράσουν τσιγάρα, ενώ ο καφές δεν έχει προβλεφθεί στο καθημερινό τους μενού με αποτέλεσμα ή να τον στερούνται είτε να παραγγέλνουν απ’ έξω ξοδεύοντας έξτρα χρήματα.
Μάλιστα στο Κέντρο Προσωρινής Φιλοξενίας Προσφύγων που επισκέφθηκα υπήρχε και ένα ασυνόδευτο 14χρονο παιδάκι για το οποίο ευτυχώς ευαισθητοποιήθηκε ο νομικός σύμβουλος του τοπικού Δήμου και γίνονται ενέργειες να ξανασμίξει με την οικογένειά του.
Όσο για τις προσωπικές τους ανάγκες, κούρεμα, ξύρισμα κλπ. οι καταστάσεις είναι κωμικοτραγικές. Με την άδειά τους απαθανατίσαμε ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο το οποίο ‘μιλάει’ από μόνο του… Όποιος στη δομή γνωρίζει έστω και λίγα πράγματα από κομμωτική αναλαμβάνει να κάνει τον κουρέα και όπως βλέπετε στη φωτογραφία, με μία σακούλα κόκκινη φορεμένη σαν “ποδιά του μπαρμπέρη” ένα πιτσιρίκι να κρατάει ένα καθρεφτάκι και μία ξυριστική μηχανή, ετοιμάζεται το… new look!!! Ευτυχώς, αν και η πικρία και η απογοήτευση κυριαρχούν στις ψυχές αυτών των ανθρώπων, η ελπίδα ότι θα καταφέρουν τελικά να βρουν ένα ήρεμο λιμάνι, δεν έχουν χαθεί!
