Αγρότες οι μεν, αγρότες και οι δε…

Δεν θα προσπαθήσω, και άλλωστε, στην παρούσα φάση, δεν είμαι σε θέση ν’ αναλύσω το υπό εξέταση και διαμόρφωση νομοσχέδιο Κατρούγκαλου στο κομμάτι που αφορά τους αγρότες.

Η πραγματική διάσταση του προβλήματος, η υφιστάμενη πολιτική βούληση, η κατεύθυνση, στην οποία προσανατολίζονται οι προτάσεις της κυβέρνησης, καθώς και οι αντίστοιχες διαθέσεις και πιθανά σχέδια της αντίπερα όχθης (π.χ. της Νέας Δημοκρατίας), βρίσκονται εις γνώσιν των αγροτών.

Ιδιαίτερα οι αγρότες της Αριστεράς, οι οργανωμένοι και ανιδιοτελώς αγωνιζόμενοι για τα συμφέροντα των περισσότερων και φτωχότερων συναδέλφων τους, είναι άριστοι γνώστες της κατάστασης και των δυσμενών συνθηκών, που δομούνταν επί σειρά δεκαετιών, μέχρι να φθάσουμε στο σημερινή κατάντημα.

Γνωρίζουν επίσης, πως είναι απαραίτητο να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα εντός του κλάδου τους, καθώς και ουσιαστικές τομές, οι οποίες θα λειτουργήσουν ευεργετικά, ακριβώς για τους περισσότερους και φτωχότερους συναδέλφους τους.

Αντιλαμβάνονται τις προθέσεις. Γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει διάθεση προστασίας των ολίγων και ισχυρών του αγροτικού κόσμου, οι οποίοι έως τώρα ήλεγχαν και συντηρούσαν το αλισβερίσι του πελατειακού συστήματος, ώστε να κατέχουν όλο και μεγαλύτερα φιλέτα και -κατ’ επέκτασιν- να εξασφαλίζουν όλο και παχυλότερα πακέτα.

Διαδηλώνουν, διεκδικώντας όσο το δυνατόν περισσότερα προς όφελος των πληγέντων, αυτής της καταστροφικής -για τη χώρας μας- οικονομικής (και όχι μόνο) κρίσης. Με τη διαφορά, ωστόσο, ότι οι συγκεκριμένοι συνδιαλέγονται με την κυβέρνηση. Δεν συμπεριφέρονται ως αγέλη, πλήττοντας την εικόνα του κλάδου τους.

Έχει δηλαδή λάθος ο συνδικαλιστής του ΚΚΕ, Βαγγέλης Μπούτας, ο οποίος συνεννοήθηκε με τον Κουρουμπλή για την ομαλή πορεία του μπλόκου της Νίκαιας; Δεν πρωτοστάτησε στην κινητοποίηση με τα 17 τρακτέρ του;

Επιπλέον, είναι άξιο αναφοράς, το γεγονός ότι το ΠΑΜΕ απώθησε και απομόνωσε -για πολλοστή φορά- νεοναζιστικά στοιχεία. Θαρρείτε πως θ’ αφήσουν τον όποιον «λύκο» να χαρεί στην… αναμπουμπούλα; Βλέπετε, αγρότες οι μεν, αγρότες και οι δε, αλλά οι στόχοι τους διαφέρουν.

Αυτά τα παίζει στα δάχτυλα η εν λόγω Αριστερά. Και τη δουλειά της την κάνει και καλώς την κάνει, όμως δεν πρέπει -και πιστεύω πως και η ίδια δεν το επιθυμεί- να είναι παράλογη.

Πάντως, φαίνεται (και από τη στάση της στο ζήτημα των τηλεοπτικών συχνοτήτων) ότι τα ζυγίζει τα πράγματα. Ψύχραιμα, όπως συνήθιζε. Και θα είναι ευχής έργον να το πράττει όλο και πιο συχνά, αφού έχει μάτια και βλέπει έναν λυσσαλέο πόλεμο από πολλές πλευρές. Πλευρές, τις οποίες πάντοτε είχε και θα έχει και η ίδια απέναντί της. Δεν γεννάται τροφή για σκέψη, ίσως και πρόσφορο έδαφος για ορισμένες αναθεωρήσεις; Τι λέτε;