Ακόμα ζει μες στις καρδιές μας…  

Μία από τις πιο εμβληματικές μορφές της Αριστεράς, ένα σύμβολο αγώνα, αντίστασης και θυσίας, ο Νίκος Μπελογιάννης είδε το φως αυτού κόσμου στις 22 Δεκεμβρίου του 1915 στην Αμαλιάδα…

Συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από την γέννησή του και η μορφή του υπάρχει ακόμα στις καρδιές μας, σε κάθε διεκδίκηση, κάθε φορά που φθάνουμε κοντά στο να λυγίσουμε και χρειάζεται να φέρουμε μία εικόνα στο μυαλό μας για να σηκωθούμε ξανά.

Είναι εκείνη η εικόνα, με το χαμόγελό του και το κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι, κατά τη διάρκεια της δίκης στην οποία καταδικάσθηκε σε θάνατο, που αργότερα ενέπνευσε ολόκληρο τον κόσμο, κι έκανε τον Πάμπλο Πικάσο να ζωγραφίσει το σκίτσο «Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο».

Το σκίτσο “Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο” του Πάμπλο Πικάσο.

Ο άνθρωπος που κυνηγήθηκε, φυλακίσθηκε, εξορίσθηκε, πέρασε από βασανιστήρια, αλλά και πολέμησε όσο λίγοι τους εχθρούς του ελληνικού λαού. Έδωσε τη ζωή του για όλους εμάς, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ένας αυθεντικός ιδεολόγος, επαναστάτης, κομμουνιστής.

Ομότιτλο και το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, το οποίο έγραψε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων στον Άη Στράτη, όπου ζούσε εξόριστος, λίγο μετά την είδηση της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη:

Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.
Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή
όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.
Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.
Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.
Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.
Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.

Οι στίχοι του Ρίτσου ανταμώθηκαν με τα λόγια του Γάλλου συναδέλφου του, Πολ Ελιάρ, ο οποίος παρηγόρησε τις χιλιάδες των Γάλλων που έκλαψαν τον Μπελογιάννη: «Ο Μπελογιάννης είναι νεκρός. Δεν θυσίασε τίποτα από την τιμή και την ελπίδα μας για ένα αύριο φωτεινό. Χαμογελούσε».

Συγκέντρωση για το Νίκο Μπελογιάννη στο ποδηλατοδρόμιο του Παρισιού.

Πορεία Ούγγρων εργατών για την απελευθέρωση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του.

Πολέμησε τις δυνάμεις κατοχής, συμμετέχοντας στο αντάρτικο, για να συλληφθεί κατηγορούμενος για απόπειρα ανασυγκρότησης του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και να καταδικασθεί σε θάνατο από εκείνους που στη συνέχεια έφεραν ακόμα μία δικτατορία στη χώρα μας.

Πορεία διαμαρτυρίας στη Βιέννη.

Πορεία εργατών και Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στην Ανατολική Γερμανία.

Θανατώθηκε στις 30 Μαρτίου του 1952, ημέρα Κυριακή και ώρα 4.10΄ τη νύκτα μαζί με άλλους τρεις συντρόφους του, τους Νίκο Καλούμενο, Δημήτρη Μπάτση και Ηλία Αργυριάδη. Μεταφέρθηκαν από τις φυλακές της Καλλιθέας στο στρατόπεδο του Γουδή και εκτελέστηκαν δια τυφεκισμού.

Η εκτέλεση.

«Ο Μπελογιάννης», στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης, μουσική: Μίκης Θεοδωράκης…