Από την υπερβολή στο αναγκαίο «Ευ Ζην»

Οι νέες γενιές στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν άσχημες συνθήκες και οφείλουμε να έχουμε στο μυαλό μας πως ακόμα έχουμε να δούμε πολλά. Αυτό, δηλαδή, μαρτυρούν οι οιωνοί.

Οι δυσκολίες είναι πολυεπίπεδες και αγγίζουν ή ακόμα και τείνουν να φθάσουν εκείνες που κάποτε μας αφηγούνταν οι παππούδες μας, ή διαβάζαμε σε διηγήματα από τα οποία ξεπηδούσαν σκοτεινές εικόνες.

Με τη δημοκρατία διαλυμένη, αφού δεν δικαιούμαστε ν’ αποφασίζουμε για εμάς, τη χώρα πνιγμένη στα χρέη, το προσφυγικό να γιγαντώνεται και  τον πόλεμο ν’ απειλεί ακόμα και μία παγκόσμια σύρραξη, τουλάχιστον η προσαρμογή στα δεδομένα φαντάζει με μονόδρομο.

Μία ειρωνεία της σύγχρονης ιστορίας; Στις 13 Νοεμβρίου οι τρομοκράτες του ISIS επιτέθηκαν στον τρόπο ζωής, τον οποίο προβάλλει ο δυτικός καπιταλισμός ως ιδανικό. Την ίδια ώρα, εμείς, ως Ευρωπαίοι πολίτες, καλούμαστε να αποκηρύξουμε αυτόν τον τρόπο ζωής.

Στην πραγματικότητα, οφείλουμε ν’ επαναπροσεγγίσουμε λογικά την έννοια του «Ευ Ζην», την ευδαιμονία και να παραδεχθούμε πως το σημερινό lifestyle θα μπορούσε να θεωρηθεί ανεκτό δίχως την υπερβολή της λεγόμενης «αμερικανιάς».

Αυτής της αμερικανιάς που έκανε πολλούς από εμάς θύματα της φίρμας. Από τις αλυσίδες των καφέ, από τις οποίες ήταν πολύ… in να ψωνίζουμε, μέχρι την τρομακτική υπερκατανάλωση σε είδη που πολύ απλά δεν χρειαζόμασταν.

Η νοοτροπία του νεόπλουτου αλλοίωσε κάθε ισορροπία, μέτρο και εν τέλει αξία. Ανάγκες, οι οποίες άρχισαν να περιορίζονται στο πόσο ακριβές μπορεί να είναι οι καινούριες ζάντες του αυτοκινήτου μας ή ακόμα χειρότερα, πού θα ήταν δυνατόν να τζογάρουμε με πιο… αεράτο στυλ.

Πόσο απότομα έγιναν όλα αυτά και πώς να μην ξεθωριάσει η αίσθηση της ποιότητας; Χάθηκε το όριο και φυσικά η ορθότητα των επιλογών. Η επίδειξη αντικατέστησε την ουσία και χαρακτηριστικά της ίδιας μας της κουλτούρας εξαφανίσθηκαν μες στον βομβαρδισμό των διαφημίσεων.

Είναι υγιές, λοιπόν, να διακρίνουμε τα όποια (έστω και λιγοστά) θετικά της κάθε εξέλιξης, ακόμα και αν το μέλλον μοιάζει ρευστό. Τουλάχιστον να μη στενοχωριόμαστε εάν χάσαμε όλες εκείνες τις συνήθειες και τις υπερβολές που ίσως μας έκαναν περισσότερο «ρηχούς» και μας απομάκρυναν από τα σημαντικά.

Ας ανησυχούμε για τα πραγματικά ποιοτικά στοιχεία της ζωής μας και για την βελτίωσή της, καθορίζοντας νέους στόχους και κυρίως, επαναπροσδιορίζοντας τις αξίες μας…