Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ο παγκόσμιος πλούτος οκταπλασιάστηκε τα τελευταία εξήντα χρόνια, ενώ ο πληθυσμός της Γης την ίδια περίοδο αυξήθηκε δυόμισι φορές.
Την ίδια ώρα διαβάζουμε στον διεθνή Τύπο πως ο ΟΗΕ αναζητεί 15 δισεκατομμύρια δολάρια για να χρηματοδοτήσει προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας που αφορούν πρόσφυγες πολέμου, θύματα φυσικών καταστροφών και μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων που βρίσκονται σε απόλυτη ένδεια.
Είναι, λοιπόν, φτωχός ο κόσμος σήμερα; Σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία όχι, το αντίθετο, είναι πιο πλούσιος σε σχέση με προηγούμενα χρόνια.
Το πρόβλημα είναι ότι ο παγκόσμιος πλούτος κατανέμεται άνισα και άδικα, τόσο εντός των χωρών (π.χ. ΗΠΑ) όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Για να μιλήσουμε για το κοινό μας σπίτι, την Ε.Ε., στην περιοχή αυτή της Γης αναλογεί περίπου το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού και περίπου το 30% του παγκόσμιου πλούτου.
Αυτά, την ώρα που έχει προκύψει εδώ και μήνες ένα νέο πρόβλημα για την ΕΕ, το προσφυγικό-μεταναστευτικό, το οποίο, έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αρνούνται να χρηματοδοτήσουν, όχι γιατί δεν θα μπορούσαν να βρουν οικονομικούς πόρους, αλλά γιατί δεν θέλουν.
Η αλαζονεία των ευρωπαίων ηγετών ότι το πρόβλημα του προσφυγικού-μεταναστευτικού θα λυθεί, χωρίς να χρειαστεί να αλλάξουν πολιτική είναι που τους κάνει να δηλώνουν υποκριτικά ότι δεν μπορούν να υποδεχτούν και να εντάξουν μερικές χιλιάδες, ή και εκατομμύρια προσφύγων και μεταναστών στις χώρες τους.
Έως πότε, όμως, θα τους παίρνει να συμπεριφέρονται κυνικά και απάνθρωπα απέναντι σε μία κορυφαία πρόκληση για την ανθρωπότητα, φορτώνοντας τις ευθύνες τους στην Ελλάδα;
