Μπορούν στο σημερινό περιβάλλον της οικονομικής κρίσης, όπου η ανεργία πλήττει τη μεγαλύτερη μερίδα πολιτών, οι εργαζόμενοι να διατηρήσουν, ή να βρουν θέσεις εργασίας, αξιοποιώντας εργαλεία, όπως, η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα;
Εάν το ερώτημα αυτό ετίθεντο στα πρώτα χρόνια της κρίσης, οι απαντήσεις θα ήταν απόλυτα αρνητικές.
Το ίδιο ερώτημα, εάν ετίθεντο λίγα χρόνια προ οικονομικής κρίσης, θα προκαλούσε σχόλια περί αιθεροβάμονών, τρελών, ή ακόμα και αφελών για όσους το έθεταν και ας υπήρχε και τότε εργασιακή ανασφάλεια και το ποσοστό ανεργίας δεν ήταν ευκαταφρόνητο, καθώς κυμαινόταν μεταξύ 8%-11%.
Σήμερα, προσπάθειες εργαζομένων να ξαναστήσουν από την αρχή επιχειρήσεις που στα χέρια των ιδιοκτητών τους δεν έχουν μέλλον, προκειμένου να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους, αποτελούν μία νέα πραγματικότητα στην καθημαγμένη από την κρίση Ελλάδα.
Το εγχείρημα αναμφίβολα έχει πολλές δυσκολίες, όμως, με τα σημερινά δεδομένα στη χώρα, (ανεργία στα κόκκινα, part time εργασία, ανασφάλιστη εργασία), είναι η μόνη εναλλακτική που βλέπουν να ανοίγεται μπροστά τους.
Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι οι εργαζόμενοι του εργοστασίου ξυλείας στην Βέροια.
Δηλώνουν αποφασισμένοι να ξεκινήσουν τη λειτουργία του εργοστασίου, λαμβάνοντας ως παράδειγμα τη γειτονική ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη που, εδώ και δυόμισι χρόνια, αποτελεί παράδειγμα εργασιακού μοντέλου, βασιζόμενου στην αυτοδιαχείρηση, (ισοτιμία, ίση εργασία, γενικές συνελεύσεις, κ.α.).
Οι περισσότεροι είναι με 20-35 χρόνια εργασίας. Τα τελευταία πεντέμισι χρόνια κάνουν υπομονή απλήρωτοι, στηρίζοντας μέσα σε δυσκολίες την πιθανότητα να ορθοποδήσει η εταιρία.
Μέρος των θυσιών των εργαζομένων για να κρατηθεί ζωντανό το εργοστάσιο ήταν κάθε εργαζόμενος από το 2010, να είχε 150-160 ένσημα αντί 300 (με 25 ημέρες εργασίας τον μήνα), ενώ πληρωνόταν έναντι μηνιαίως, 200-400 ευρώ.
«Όλα αυτά τα χρόνια», σημειώνουν οι εργαζόμενοι, « η τακτική που τα αφεντικά ακολούθησαν είχε ως σκοπό να απαλλάξει την εταιρεία από τις ευθύνες της απέναντι στους δανειστές της. Και μολονότι το πρωτοδικείο αποφάσισε το αντίθετο, ξεκίνησαν να πουλάνε τον μηχανολογικό εξοπλισμό, αλλοιώνοντας την περιουσία της εταιρείας, κατασπαράσσοντας το καμάρι μας, τη ζωή μας. Πρώτα το φορτηγό, μετά το κατερπίλαρ, κι έπειτα κλαρκ, μέταλλα, καλώδια, καζάνια, ένα τζιπ και άλλα… Και ξανά υποσχέσεις για πληρωμές αν σταματήσουμε τις αγωγές, και ξανά προσβολές, εκμεταλλευόμενοι του χρόνου που κερδίζουν από το αίτημα της πτώχευσης.
Όπως οι εργαζόμενοι αναφέρουν: «Η τελευταία πράξη του έργου παίζεται από το Σεπτέμβριο του 2015, όταν εμφανίζεται κάποιος κ. Σωτήρας ως επενδυτής για να αγοράσει την επιχείρηση αντί πινακίου φακής. Κι αυτός συνεχίζει το έργο των προηγούμενων, αφήνοντας απλήρωτους λογαριασμούς σε ΙΚΑ, ΦΠΑ, ΔΕΗ, ΦΟΡΟΥΣ… μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Φτάσαμε έτσι στον Ιανουάριο του 2016, που κάνουμε επίσχεση εργασίας και καταλαμβάνουμε το εργοστάσιο. Δηλώνουμε πως η υπομονή μας εξαντλήθηκε και θέλουμε την επιστροφή στην επιχείρηση όλων των πωληθέντων μηχανημάτων, των εξαρτημάτων, των αυτοκινήτων, των φορτηγών, των μηχανημάτων βαρέως τύπου, και των καλωδίων από την πώληση των οποίων πήραν χρήματα. Απαιτούμε η πολιτεία να καταδείξει το πότε αλλοιώνεται η περιουσία της επιχείρησης… Όταν πληρώνονται οι πρώην εργαζόμενοι η περιουσία μεταβάλλεται, ενώ όταν ξεπουλιούνται τα μηχανήματα και τα αφεντικά εισπράττουνε για λογαριασμό τους αυτή δεν αλλοιώνεται;… Εμείς. Οι πρώην και νυν εργαζόμενοι στην εταιρεία Ε. Παπαδόπουλος – Ν. Παγούρας Α.Β.Ε.Ε., είμαστε αποφασισμένοι, και η ορμή μας είναι το ίδιο το δίκαιο μας. Να μην εγκαταλείψουμε τον αγώνα.Να μην χαρίσουμε τα δεδουλευμένα μας ούτε τις αποζημιώσεις μας».
Η οικονομική κρίση, έφερε δεινά, τα περισσότερα για τους εργαζόμενους, που τώρα, αντί να παραιτηθούν μπροστά στον εφιάλτη της ανεργίας που βιώνουν, ψάχνουν νέους δρόμους να κερδίσουν το ψωμί και την αξιοπρέπεια τους.
Στο νέο δρόμο που χαράζουν, εκτός από την αλληλεγγύη που θα τους ενδυναμώσει, κυρίως, μεταξύ τους, χρειάζονται και τη συμπαράσταση της τοπικής και γενικότερα ελληνικής κοινωνίας.
Με τον δικό τους αγώνα και τη στήριξη της κοινωνίας μπορούν να τα καταφέρουν!
