Εκείνος που έτρεξε στους δρόμους της φωτιάς…

Ήταν ένας θεοσεβούμενος άνθρωπος που δεν έτρεχε ποτέ την Κυριακή.

Γιατί η μέρα αυτή είναι αφιερωμένη στην προσευχή.

Εκείνος έτρεχε για το Θεό.

Ένας θεολόγος του αθλητισμού που κατάφερε να μαγέψει το Χόλυγουντ, σε μία από τις ελάχιστες αρμονικές συνυπάρξεις της πίστης με τον λαμπερό κόσμο του κινηματογράφου…

Ήταν ο Έρικ Λίντελ, γνωστός ως ο «Ιπτάμενος Σκωτσέζος»…

Το όνομά του μπορεί και να σας ήταν τελείως άγνωστο, όπως τόσα στην ιστορία του αθλητισμού.

Άνθρωποι που διακρίθηκαν αλλά ξεχάστηκαν…

Τον Λίντελ έβγαλε από τη «λίστα» αυτή ο Χιου Χάτσον, όταν το 1981 δημιούργησε την κινηματογραφική ταινία “Οι Δρόμοι της Φωτιάς”, που απέσπασε -μεταξύ άλλων- Όσκαρ μουσικής με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Ο Έρικ Λίντελ ήταν ένας άνθρωπος πολύ κοντά στον Θεό, ο οποίος υπήρξε ένας χαρισματικός δρομέας στίβου και έβαλε την… σφραγίδα του σε ηλικία 22 ετών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού το 1924.

Γεννημένος στις 16 Ιανουαρίου του 1902 στην πόλη Τιέν Τσιν της Κίνας, καθώς ο πατέρας του ήταν ιεραπόστολος εκεί, σε ηλικία πέντε χρονών μετακόμισε οικογενειακά στο Εδιμβούργο και άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό, πρώτα με το ράγκμπι.

Στη συνέχεια πέρασε στον κλασικό αθλητισμό με σταθμό στην καριέρα του τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού το 1924.

«Η Κυριακή είναι αφιερωμένη στον Θεό», έλεγε πάντα ο Λίντελ και γι αυτό, με βάση την ταινία δεν έτρεξε στα 100 μέτρα.

Στην πραγματικότητα ο Λίντελ γνώριζε το πρόγραμμα των αγώνων τουλάχιστον μισό χρόνο πριν και είχε πάρει την απόφαση να μην τρέξει στα 100μ. και στις σκυταλοδρομίες που επίσης θα γίνονταν την ίδια μέρα.

Μάλιστα εκείνη την Κυριακή δεν ήταν καν στο στάδιο. Σύμφωνα με την ταινία αποφάσισε να μεταβεί στην εκκλησία για Λειτουργία, διαδίδοντας το λόγο του Θεού, αν και η πιθανότερη εκδοχή είναι να είχε μείνει στο δωμάτιό του, σκεπτόμενος το αν πήρε την σωστή απόφαση.

Τελικά, ο Λίντελ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 200μ. και δυο μέρες μετά πήρε το χρυσό στα 400μ., επιστρέφοντας ως θριαμβευτής και ήρωας στην πατρίδα του.

Ένα χρόνο μετά, το 1925, επέστρεψε στην Κίνα, ώστε να βρεθεί στο πλάι του πατέρα του και στο ιεραποστολικό έργο διάδοσης του λόγου του Θεού.

Πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου 1945 από εγκεφαλική αιμορραγία, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Το 1990, ο Άγγλος μηχανικός από το Χονγκ Κονγκ, Τσάρλς Γουόκερ, ανακάλυψε τον τάφο του και σήμερα σε εκείνο το σημείο υψώνεται ένα άγαλμα του Λίντελ από σκωτσέζικο γρανίτη.

Η πλάκα αναφέρει μια φράση της Βίβλου: “Θα ανέλθουν με φτερά ως αετοί και θα τρέξουν χωρίς καμιά κούραση»…

Ένας άνθρωπος που δεν διαβρώθηκε από την επιτυχία…

Που δεν πρόδωσε όσα πίστευε…

Ένας άνθρωπος που πραγματικά περπάτησε στους δρόμους της φωτιάς και βγήκε αλώβητος…