Η ήττα του Ολυμπιακού από την Άντερλεχτ αποτέλεσε τη δεύτερη συνεχόμενη, ύστερα από το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν ήταν χειρότεροι από τη βελγική ομάδα, ωστόσο, θεωρώ πως το τελικό αποτέλεσμα αιτιολογείται…
Αρχικά, εδώ και καιρό, υπάρχει το πρόβλημα του εύκολου γκολ στους Πειραιώτες. Και υφίσταται, επειδή από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου, η ομάδα στηρίζεται (σε αυτόν τον τομέα) σχεδόν αποκλειστικά σε δύο παίκτες: τον Φορτούνη και τον Ιντέγε.
Όμως, όση ρέντα και αν έχουν δύο ποδοσφαιριστές σου, σε όσο καλή κατάσταση και να βρίσκονται, εάν με το πέρασμα του χρόνου δεν αποκτήσεις περισσότερο πλουραλισμό στην επίθεση, κάποια στιγμή, είτε λόγω τραυματισμών, είτε λόγω ντεφορμαρίσματός τους (όπως και συμβαίνει το τελευταίο διάστημα), θα έχεις πρόβλημα. Εάν, δηλαδή, δεν έχουν σχετικά συχνή επαφή με τα δίχτυα τα εξτρέμ, και παράλληλα, τα υπόλοιπα χαφ δεν πατάνε -όσο θα έπρεπε- περιοχή, κάποια στιγμή θα τύχει να κυνηγάς το σκορ και δεν θα βρίσκεις απαντήσεις.
Τώρα, όσον αφορά στον Μάρκο Σίλβα, κακά τα ψέματα, έχει δύο θέματα διαχείρισης, με το ένα να είναι πιο σοβαρό από το άλλο. Φυσικά, κανείς δεν λέει πως είναι κακός προπονητής. Είναι νέος σε ηλικία και οδήγησε τον Ολυμπιακό σε σημαντικές νίκες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Έχει, λοιπόν, τα περιθώρια να βελτιώσει πράγματα στον τρόπο λειτουργίας του.
Το πρώτο ζήτημα, είναι η ιστορία με τις αλλαγές. Αργεί ο Πορτογάλος. Καθυστερεί αισθητά ν’ αντιδράσει, ακόμα και σε ματς που… φωνάζουν γι’ αλλαγές. Δεν ξέρω αν αργεί να «διαβάσει» το παιχνίδι ή αν δεν αισθάνεται την απαραίτητη αυτοπεποίθηση, φοβούμενος το λάθος, αλλά θεωρώ ότι θα πρέπει ν’ αντιληφθεί, πως ειδικά σε ευρωπαϊκά ματς, το καθετί μεγεθύνεται και κρίνεται αναλόγως, ιδίως έπειτα από αρνητικό αποτέλεσμα.
Το δεύτερο όμως, θεωρώ ότι έχει κάνει και τη μεγαλύτερη ζημιά. Είναι το σχεδόν ανύπαρκτο ροτέισον. Στην αρχή της σεζόν, ο Σίλβα σχημάτισε μία ενδεκάδα και πορεύτηκε με αυτήν. Το θέμα είναι, πως μάλλον το παράκανε. Διότι δεν είναι δυνατόν να παίρνουν φανέλα βασικού σ’ ελάχιστα παιχνίδια οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές σου.
Δεν πρέπει να βρίσκονται σ’ ετοιμότητα ανά πάσα στιγμή; Δεν είχε την άνεση, με τη διαφορά την οποία διαρκώς αύξανε στο πρωτάθλημα, να δίνει σε κάθε αγώνα ευκαιρίες; O σκόρερ του Λονδίνου, ο Φινμπόγκασον, πήρε αγωνιστικά λεπτά; Ήταν ετοιμοπόλεμος ανά πάσα στιγμή; Απεδείχθη κακή περίπτωση και αν ναι, πότε; Ο Τσόρι (δεν ήταν διαρκώς τραυματίας) πήρε τ’ απαραίτητα αγωνιστικά λεπτά; Ακόμα και τον Ερνάνι θ’ αναφέρω, καθόσον, εάν θέλεις να λέγεσαι δίκαιος, δεν μπορείς να χρησιμοποιείς τον Σεμπά, με τη μέτρια απόδοση την οποία έχει εδώ και καιρό, και όχι τον Πορτογάλο. Για να μην πω για τον Πουλίδο…
Ειδικά εντός του 2016, η ομάδα φαινόταν ότι ήθελε φρεσκάρισμα. Έβλεπες πως ο Φορτούνης και ο Ιντέγε δυσκολεύονταν να βρουν δίχτυα. Όμως, είχαν δημιουργηθεί εναλλακτικές ή αυτοματισμοί στην ομάδα, προκειμένου να μην γίνεται βραχυκύκλωμα όποτε «κολλάνε» οι συγκεκριμένοι;
Ακόμα και όταν παίζαμε Football Manager και η βασική ενδεκάδα πετούσε, ξέραμε ότι η ομάδα χρειάζεται ροτέισον, ώστε να έχουμε περισσότερους ετοιμοπόλεμους παίκτες στα δύσκολα! Και τα δύσκολα, είθισται να τα συναντάς στο δεύτερο μισό της χρονιάς.
Σίγουρα όλα τα παραπάνω μπορούν να βελτιωθούν, αρκεί να μην υπάρχουν εγωισμοί ή εμμονές τύπου αήττητο. Ούτε λέω ότι ο Ολυμπιακός ήταν κακός στα ματς με την ΑΕΚ και την Άντερλεχτ. Συνέβησαν πολλά και στα δύο. Του έκατσαν όλα τα στραβά μαζί θα έλεγα. Όμως, οι «ερυθρόλευκοι» είναι ακόμα μέσα σε όλους τους στόχους τους και για να παραμείνουν, θα πρέπει να είναι περισσότερο συγκεντρωμένοι στον επαναληπτικό. Από την επόμενη ημέρα, όμως, ο Σίλβα θα πρέπει ν’ αρχίσει να βελτιώνει πράγματα, και στην ομάδα, αλλά και στον τρόπο της δική του λειτουργίας, αφού η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο δύσκολη…
