Ένας δάσκαλος που ήταν διαιτητής από χόμπι…
Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας που έμεινε στην ιστορία ως… μάχη.
Κι ένα φανάρι που άναψε κόκκινο
Όλα αυτά έφεραν τις… κάρτες στα γήπεδα.
Όχι, δεν πρόκειται για σπαζοκεφαλιά.
Έχει απλά να κάνει με την κόκκινη και κίτρινη κάρτα στο ποδόσφαιρο…
Όλα οφείλονται σε έναν άνθρωπο, τον Κεν Άστον, δάσκαλος στο επάγγελμα και διαιτητής από χόμπι, που πέθανε στις 23 Οκτωβρίου του 2001, σε ηλικία 85 ετών, έχοντας ήδη γράψει το όνομά του στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Η αρχή έγινε στις 2 Ιουνίου του 1962, στον αγώνα μεταξύ Χιλής και Ιταλίας, για το Μουντιάλ.
Ο Κεν Άστον ήταν ο διαιτητής του αγώνα αυτού, όπου η Χιλή επικράτησε με σκορ 2-0. Όμως αυτό που έμεινε στην ιστορία ήταν τα εκτεταμένα επεισόδια και η διακοπή του αγώνα.
Ο αγώνας ονομάστηκε η «Μάχη του Σαντιάγο» και ήταν ο τελευταίος που διαιτήτευσε ο Κεν, που δήλωσε: «Λειτουργούσα όχι ως διαιτητής, αλλά ως παρατηρητής πολεμικών δραστηριοτήτων».
Τέσσερα χρόνια μετά, το 1966, διοργανώτρια του μουντιάλ ήταν η Αγγλία, που στα προημιτελικά θα έπαιζε με την ομάδα της Αργεντινής.
Οι δύο ομάδες μπήκαν δυνατά στο παιχνίδι και ο διαιτητής της αναμέτρησης, ο Γερμανός Ρούντολφ Κράιτλαϊν, από την αρχή ξεκίνησε τις παρατηρήσεις και έπειτα από μια δυνατή κλωτσιά του Αργεντινού αρχηγού, Αντόνιο Ραντίν, ο διαιτητής τον απέβαλε. Ο Ραντίν δεν γνώριζε γερμανικά και δεν κατάλαβε τι του έλεγε ο Κράιτλαϊν….
Τελικά, ο αγώνας διακόπηκε για 8 λεπτά, μέχρι να πάρει τον δρόμο των αποδυτηρίων ο Ραντίν.
Ο Κεν Άστον βρισκόταν στο γήπεδο σαν απλός θεατής, αλλά όσα έβλεπε τον έκαναν, για άλλη μια φορά, να αναρωτηθεί πως θα μπορούσε να ελεγχθεί η κατάσταση.
Η λύση δόθηκε το επόμενο πρωί, όταν επιστρέφοντας σπίτι του, σταμάτησε σε ένα φανάρι. Παρατηρώντας τη σταδιακή αλλαγή των χρωμάτων του φαναριού, από πράσινο σε κίτρινο/πορτοκαλί κι έπειτα κόκκινο, σκέφτηκε ότι τα χρώματα του φαναριού θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και στο ποδόσφαιρο.
Το κίτρινο χρώμα θα προειδοποιούσε τον ποδοσφαιριστή και αν δεν συμμορφωνόταν, το κόκκινο χρώμα θα τον απέβαλε από τον αγώνα. Έτσι θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ διαιτητών και ποδοσφαιριστών στους διεθνείς αγώνες. «Οδηγούσα στην οδό Κένσινγκτον όταν το φανάρι έγινε κόκκινο. Σκέφτηκα, κίτρινο για ηρέμησε, κόκκινο, έφυγες», είπε ο ίδιος, περιγράφοντας το πώς γεννήθηκε στο μυαλό του η ιδέα των καρτών.
Τελικά, η ιδέα του έγινε δεκτή από την Επιτροπή Διαιτησίας της ΦΙΦΑ και η χρήση του νέου μέτρου εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στο Μουντιάλ του Μεξικού το 1970.
Ο Άστον ήταν επίσης ο εφευρέτης του θεσμού του αναπληρωματικού διαιτητή καθώς και συγκεκριμένου ορίου πίεσης αέρα στις μπάλες.