Ολυμπιακός, η επόμενη ημέρα…

Τα συνεχή στραπάτσα και η αδιόρθωτη εικόνα του Ολυμπιακού εδώ και καιρό, δημιουργούν τουλάχιστον ένα δεδομένο: Οι Πειραιώτες δεν γίνεται να προσδοκούν πολλά από το υπάρχον υλικό εν όψει της επόμενης χρονιάς. Διότι είναι άλλο το -επίσης- δεδομένο ότι καλούνται να παλέψουν μέχρι τέλους για τους εναπομείναντες στόχους τους (πρωτάθλημα και Κύπελλο) και άλλο το γεγονός ότι η ομάδα χρειάζεται ριζικές αλλαγές. 

Τόσες, όσες ενδεχομένως δεν χρειάσθηκαν ποτέ, τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια. Καθότι, ακόμα και την καταστροφική σεζόν 2009-10, υπήρχαν παίκτες όπως ο Μέλμπεργκ, ο Τοροσίδης, ο Αβραάμ, ο Ζεβλάκοφ, ο Ζαϊρί, ο Ντουντού ή ο Ντιόγκο. Δηλαδή, υπήρχαν θεμέλια, κι έτσι ο Ολυμπιακός επανήλθε στην κορυφή με τις προσεκτικές κινήσεις που έγιναν στη συνέχεια, όταν ο Μαρινάκης ανέλαβε την ΠΑΕ. 

Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού ο Ολυμπιακός μοιάζει να χρειάζεται πάρα πολλά…

• Άμυνα

Από την εποχή του αξεπέραστου δίδυμου Μέλμπεργκ – Αβράαμ και τη μετέπειτα απόκτηση του Μανωλά, ο Ολυμπιακός δεν έχει βρει αξιόπιστες λύσεις στο κέντρο της άμυνας. Πονά, τόσο στο κομμάτι του καθοδηγητή, τύπου Μπέλμπεργκ (οργανωτικό ρόλο στα μετόπισθεν μαζί με τον Σουηδό είχε ο Νικοπολίδης, άρα η άμυνα βρισκόταν σε ακόμα περισσότερα έμπειρα χέρια), όσο και σ’ εκείνο του γρήγορου παίκτη τύπου Αβραάμ ή Μανωλά. Όσο υπερβολικό και αν ακούγεται, οι Πειραιώτες χρειάζονται απαραιτήτως καινούργιο δίδυμο εκεί.

• Τερματοφύλακας

Ο Καπίνο είναι ένα ταλαντούχο παιδί. Η απειρία του δεν θα τον εκθέσει όπως στην περίπτωση του Λεάλι, όμως λάθη θα κάνει. Η επιλογή της απόκτησης ενός έμπειρου τερματοφύλακα ή της πίστης στον Καπίνο, είναι μεν θέμα της διοίκησης και του προπονητή που θα αποκτηθεί, αλλά και… των οπαδών. Όπως και να ‘χει, φαντάζομαι πως ο τερματοφύλακας που ούτως ή άλλως θ’ αποκτηθεί το καλοκαίρι (είτε γίνει βασικός, είτε όχι) θα έχει περισσότερες προσλαμβάνουσες παραστάσεις.

• Χαφ

Στα χαφ, ενώ ο Ρομαό δεν έχει σταθεί άσχημα στα τραγικά ματς του τελευταίου διαστήματος και ο Μάρτινς έδειξε στον πρώτο γύρο πως μπορεί να προφέρει αρκετά, η απώλεια του Μιλιβόγεβιτς κυριολεκτικά διέλυσε όλη τη λειτουργία της ομάδας. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται σίγουρα μια μετεγγραφή γι’ αυτήν τη νευραλγική θέση, ενώ σίγουρα θα χρειασθεί και ακόμα μία προσθήκη, στην περίπτωση που πωληθεί και ο Φουρτούνης, βάσει την πολιτικής, την οποία ακολουθεί η διοίκηση.

• Εξτρέμ

Φέτος, οι άνθρωποι που διαχειρίσθηκαν το έμψυχο δυναμικό της ομάδας, το έκαναν το… εγκληματάκι τους στα εξτρέμ: Αναφέρομαι στην περίπτωση του Πάρντο φυσικά. Κυρίως, επειδή θεωρώ πως κάπου έχει χαθεί το μέτρο με τους… εργάτες, τους οποίους «επιβάλλεται να έχει η ομάδα σε όλες τις θέσεις». Ίσως οφείλεται και στους πολλούς Πορτογάλους, που πέρασαν τελευταία από τον πάγκο των Πειραιωτών, η δημιουργία αυτής της νοοτροπίας. Μιας νοοτροπίας που, αν μη τι άλλο, δεν ταιριάζει και πολύ με αυτό που λέμε «DNA» του Ολυμπιακού, καθώς οι οπαδοί του αγαπούν τους θεαματικούς παίκτες, ήτοι το… κάτι παραπάνω. Αφήστε που -στην περίπτωση του Κολομβιανού- δεν μιλάμε για παίκτη που κάνει περιττά πράγματα με την μπάλα, αλλά ουσίας, όπως εκείνα που έκανε πέρυσι σ’ επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ. Καλή λοιπόν η αμυντική λειτουργία ολόκληρης της ομάδας, αλλά πιστεύω πως δεν γίνεται να μη χωράει παίκτης όπως ο Πάρντο σ’ ενδεκάδα σημερινής ελληνικής ομάδας. Και υπό αυτό το πρίσμα: της τεχνικής κατάρτισης, της περισσότερης δημιουργίας από το πλάι και δη της επαφής των εξτρέμ με τα δίχτυα, θα πρέπει να σχεδιάσουν οι άνθρωποι της ομάδας το προσεχές καλοκαίρι.

• Ακραία μπακ

Και μιας και αναφερθήκαμε στ’ άκρα, νομίζω πως το τελευταίο διάστημα επαληθεύθηκε περίτρανα, η σκέψη ότι ο Ολυμπιακός θα χρειασθεί βασικό παίκτη, τόσο στα δεξιά, όσο και στ’ αριστερά της άμυνας. Ο Φιγκέιρας δεν μπόρεσε επ’ ουδενί ν’ αναπληρώσει το κενό που άφησε η πώληση του Ομάρ, ενώ στ’ αριστερά ο Ολυμπιακός «ψάχνεται» από τότε που παραχωρήθηκε ο Χολέμπας.

• Επιθετικός

«Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει», λέει ο σοφός λαός και όσοι βιάσθηκαν να βαπτίσουν Ιντέγιε τον -σίγουρα διόλου «άσχημο»- Καρίμ, κατάλαβαν πως τα πράγματα στο ποδόσφαιρο δεν είναι ποτέ τόσο απλά. Πλέον, η διοίκηση καλείται να επενδύσει… πραγματικά, σε παίκτη που θα μπορεί ν’ αντεπεξέλθει στις μεγάλες προκλήσεις που θα συναντήσει και του χρόνου ο Ολυμπιακός, ο οποίος αναμένεται να διεκδικήσει την επιστροφή του στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Πάντως, η απόκτηση του Ιντέγιε πριν από περίπου δύο χρόνια, έδειξε πως με σωστές κινήσεις μπορούν ν’ αποκτηθούν αρκούντως ποιοτικοί παίκτες, οι οποίοι δε, μελλοντικά αποφέρουν έσοδα στην ΠΑΕ, από τη μία, οδηγώντας την ομάδα σ’ επιτυχίες και -από την άλλη- ανεβάζοντας τη μεταπωλητική αξία τους.

Με άλλα λόγια, αυτήν τη φορά η ΠΑΕ καλείται να επενδύσει. Και καλείται να το κάνει για πολλούς και διαφορετικούς λόγους: Ο ένας είναι ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει ν’ αρχίσει και πάλι να παίζει και πάλι ποδόσφαιρο, κάτι που τελευταία έχουν στερηθεί οι οπαδοί του. Ο άλλος είναι πως δεν πρέπει να χάσει αυτό που έχει κατακτήσει τα τελευταία χρόνια σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο, δηλαδή έναν πολύ καλό, δυναμικό βηματισμό, μ’ εξαιρετικά αποτελέσματα (όπως το θρυλικό διπλό επί της Άρσεναλ, πριν από μόλις ενάμιση χρόνο) και παρουσίες. Και τέλος για οικονομικούς λόγους, αφού έχει αποδειχθεί ότι έσοδα φέρνουν οι ίδιες οι επενδύσεις.

Το βέβαιο είναι πως στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο το καλοκαίρι θα είναι ιδιαιτέρως… θερμό.