Ο Μο Φάρα, ο κορυφαίος δρομέας μεγάλων αποστάσεων στον κόσμο την τελευταία δεκαετία, είναι Βρετανός, αλλά γεννήθηκε στην Σομαλία. Από οκτώ χρονών, ωστόσο, μετακόμισε στο Λονδίνο.
Όπως είναι γνωστό σε όλους όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό ο Φάρα έχει κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα του. Ήταν πρωταθλητής Ευρώπης στα 3.000 μέτρα στον κλειστό στίβο (2009 και 2011), πρωταθλητής Ευρώπης στον ανοικτό στίβο στα 5.000 και στα 10.000 μέτρα (2010) και παγκόσμιος πρωταθλητής στα 5.000 μέτρα (2011). Επίσης, είναι ο κάτοχος του εθνικού ρεκόρ και του ρεκόρ Ευρώπης στα 10.000 μέτρα καθώς και του εθνικού ρεκόρ στα 5.000 μέτρα (2011). Έχει κατακτήσει τα χρυσά μετάλλια στα 5.000μ. και στα 10.000μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνο και του Ρίο και έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης στον πλανήτη.
Βάσει των αποφάσεων του Τραμπ, λόγω καταγωγής, δεν μπορεί να επισκεφθεί πλέον τις ΗΠΑ, αν και τα τελευταία χρόνια ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Φάρα δεν έμεινε αμέτοχος στο θέμα που έχει δημιουργηθεί, λόγω Τραμπ και έστειλε το δικό του μήνυμα.
«Την 1η Ιανουαρίου αυτής της χρονιάς, η Αυτού Μεγαλειότης η Βασίλισσα, με έχρισε ιππότη του βασιλείου. Στις 27 του ίδιου μήνα, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, με έκανε «εξωγήινο». Είμαι Βρετανός πολίτης, που ζω στις ΗΠΑ τα τελευταία 6 χρόνια, δουλεύω σκληρά, συνεισφέρω στην κοινωνία, πληρώνω τους φόρους μου και μεγαλώνω τα 4 παιδιά μου σε ένα μέρος που αποκαλούν πλέον σπίτι τους.
Όμως τώρα, εγώ και πολλοί άλλοι σαν και μένα δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι. Είναι πολύ άσχημο, ότι θα χρειαστεί να πω στα παιδιά μου, ότι ο πατέρας τους ίσως να μην καταφέρει να γυρίσει στο σπίτι του, να τους εξηγήσω, ότι ο Πρόεδρος έχει υιοθετήσει μια πολιτική που έχει τις ρίζες της στην άγνοια και την προκατάληψη. Ήμουν ευπρόσδεκτος στη Βρετανία από τη Σομαλία, όταν ήμουν 8 ετών και μου δόθηκε η ευκαιρία να πετύχω και να ακολουθήσω τα όνειρά μου.
Είμαι περήφανος που είχα την ευκαιρία, να εκπροσωπήσω τη χώρα μου, να κερδίσω μετάλλια για το βρετανικό λαό και να λάβω την ύψιστη τιμή του να χριστώ ιππότης. Η ιστορία μου είναι ένα παράδειγμα, για το τι μπορεί να συμβεί, όταν ακολουθεί κάποιος πολιτικές συμπόνιας και κατανόησης και όχι μίσους και απομόνωσης».
