Ευτυχώς που… τα γραπτά μένουν, διότι, μετά από το τέλος της περσινής σεζόν, είχαμε τονίσει, μεταξύ άλλων, ότι δεν είναι δυνατόν να μην αποτελεί βασικό γρανάζι της μηχανής του φετινού Ολυμπιακού ο Πάρντο. Ένας κανονικός εξτρέμ, που είναι καλός στο ένας μ’ έναν, πατάει περιοχή, κι έχει επαφή με τα δίχτυα…
Όμως, για πολλοστή φορά στον Ολυμπιακό (όπως και γενικότερα στους ελληνικές ομάδες), συμβαίνουν πράγματα που είναι εκτός “ποδοσφαιρικής λογικής”. Και στο ποδόσφαιρο, όταν δεν κάνεις τα εξόφθαλμα λογικά, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα εκτεθείς σε ματς υψηλότατου επιπέδου, όπως αυτά του Τσάμπιονς Λιγκ, στα οποία μεγεθύνονται τ’ αποτελέσματα των επιλογών σου.
Στην αποψινή ήττα με 3-2 από τη Σπόρτινγκ μέσα στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός δεν επιτέθηκε καθόλου από τ’ άκρα (η εμμονή του Χάσι στη χρησιμοποίηση των Μάριν και Φορτούνη στην ίδια ενδεκάδα εν τέλει κόστισε, και δυστυχώς αυτό δεν αποτελεί έκπληξη), ενώ, ταυτόχρονα, είχε σύγχυση στον άξονα, απ’ όπου αμυντικά του έλειπε η ταχύτητα, αλλά όχι τα λάθη. Επιπλέον, ύστερα από τόσες μεταγραφές, βρέθηκε να παίζει στο πιο κρίσιμο φετινό ευρωπαϊκό παιχνίδι του, με δεξί μπακ στο αριστερό άκρο της άμυνας, τον Φιγκέιρας.
Έπειτα, λοιπόν, από μια πολύ πλούσια μεταγραφική περίοδο, ο Ολυμπιακός κατέληξε να παρουσιάσει ένα σύνολο, τ’ οποίο φάνηκε να έχει δημιουργηθεί δίχως να έχουν ληφθεί υπ’ όψιν θεμελιώδη αγωνιστικά κριτήρια.
Τέλος, ήταν ηλίου φαεινότερον, ότι ο προπονητής των Πειραιωτών δεν είχε «διαβάσει» καθόλου καλά την πορτογαλική ομάδα, κάτι που κατέδειξε ο τρόπος, με τον οποίο ήταν τακτικά στημένοι οι πρωταθλητές Ελλάδας, που βρίσκονταν διαρκώς εκτεθειμένοι στις αντεπιθέσεις της Σπόρτινγκ.
Στον Ολυμπιακό χρειάζεται να κάνουν την αυτοκριτική τους, να διδαχθούν από τα λάθη τους και να καταφέρουν ν’ αντιστρέψουν την κακή εικόνα που παρουσίασε η ομάδα εναντίον της Σπόρτινγκ, εν όψει της δύσκολης συνέχειας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης.
