Που όσο περνούν τα χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες…
Και τις γιορτές μας πονάνε διπλά…
Μπορεί να είναι οι αναμνήσεις από το στόλισμα του δέντρου κάποια χρόνια πριν…
Ένα αστείο μια πρωτοχρονιά.
Ή απλά, τίποτα από όλα αυτά και όλα αυτά μαζί…
Μπορεί να είναι απλά η άδεια θέση στο τραπέζι.
Γεγονός είναι πως την περίοδο των γιορτών -και ειδικά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά- οι απώλειες της ζωής μας, μας πονάνε πιο πολύ.
Η θύμηση εκείνων που χάθηκαν για πάντα από κοντά μας σκοτεινιάζει για λίγο το βλέμμα «δακρύζει» για λίγο την καρδιά.
Είναι η γιορτινή ατμόσφαιρα και η συνειδητοποίηση, για άλλη μια φορά πως εκείνοι που έφυγαν από κοντά μας δεν θα είναι ποτά ξανά εδώ.
Είναι τα χαμόγελα των παιδιών που εκείνοι δεν θα δουν.
Τα τραγούδια που δεν θα πούμε πια μαζί…
Όσα χρόνια και αν έχουν περάσει από τότε που κάποιος φεύγει, οι μνήμες μένουν κάπου κρυμμένες στην καρδιά και τις μέρες αυτές βγαίνουν πάλι στην επιφάνεια και μας αιφνιδιάζουν.
Εκεί που η ζωή και ο χρόνος έχουν απαλύνει τον πόνο και έχουν κάνει τα πρόσωπα που λείπουν να κρυφτούν πίσω από το τρέξιμο της καθημερινότητας, τις ημέρες αυτές μια μελωδία ή η μυρωδιά από τα μελομακάρονα στο φούρνο τα φέρνουν και πάλι κοντά.
Σχεδόν όλοι ξέρετε τι εννοώ, γιατί όλοι έχουμε κάποιον που μας λείπει…
Και όσο περισσότερος καιρός έχει περάσει από τον αποχωρισμό, τόσο μεγαλύτερη εντύπωση σου κάνει η δύναμη της νοσταλγίας, η ανάγκη για μια χριστουγεννιάτικη αγκαλιά και ένα «καλή χρονιά» από τη φωνή που τόσο σου έχει λείψει.
Κι όμως, πάντα στην μνήμη αυτή θα έρθει και ένα χαμόγελο.
Για εκείνο το χαμόγελο που μοιράστηκες κάποτε, σε κάποιες γιορτές…
Για όλα τα Καλή χρονιά που τους χρωστάς.
Για όλα εκείνα που σου είχαν πει μπροστά σε ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Και έτσι, με έναν μαγικό τρόπο θα φύγει ο πόνος και θα έρθει μια όμορφη αίσθηση.
Η αίσθηση πως εκείνοι που μας λείπουν θα είναι πάντα εδώ.
Μέσα από τα βλέμματα που μοιράστηκαν μαζί μας και μέσα από τις αγκαλιές που μας πρόσφεραν.
Μια αγκαλιά τη ζέστη της οποίας ποτέ δεν θα ξεχάσουμε…
Μου λείπει πάντα αυτή η αγκαλιά…
Να το ξέρετε όλοι εσείς που φύγατε…
