Τελευταία μέρα του χρόνου και οι απολογισμοί έχουν την τιμητική τους.
Πολιτικοί, οικονομικοί, πολιτιστικοί, κοινωνικοί…
Αστείοι και δραματικοί…
Μα πάνω από όλα… Προσωπικοί.
Γιατί αυτή την μέρα του χρόνου, θέλουμε ή όχι, κάποια στιγμή θα κάνουμε και τον δικό μας απολογισμό.
Μια χρονιά φεύγει για τον καθένα μας και ένας νέος χρόνος έρχεται. Και αυτό εξ ορισμού γεννά ελπίδες. Ελπίδες που χωρίς πράξεις θα μείνουν για πάντα ελπίδες.
Αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του απολογισμού. Να καταλάβουμε που μείναμε αδρανείς. Πως θα μπορούσαν εκείνα που μας πλήγωσαν να είχαν εξελιχθεί αν εμείς πράτταμε διαφορετικά. Και κυρίως να αποφασίσουμε πως δεν πρέπει να κάνουμε τα ίδια λάθη.
Τι σας λέω τώρα…
Τα ίδια λάθη πάνω κάτω θα κάνουμε και τη χρονιά που έρχεται μαζεύοντας υλικό για τον νέο απολογισμό.
Αλλά δεν πειράζει.
Όσο περισσότερο υλικό συγκεντρώνουμε στο τέλος μιας χρονιάς, τόσο πιο πολύ ζήσαμε μέσα στις μέρες της…
Φυσικά, ένας σωστός απολογισμός περιλαμβάνει πάντα και εκείνα που δεν προβλέψαμε, που δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε. Ανθρώπους που έφυγαν για πάντα από τη ζωή μας, ανθρώπους που ήρθαν και την αναστάτωσαν, γεγονότα που άλλαξαν τον τρόπο σκέψης μας, ισορροπίες που άλλαξαν…
Υλικό…
Και αποφάσεις…
Άλλη μια παραμονή Πρωτοχρονιάς έφτασε και ας κάνουμε τον απολογισμό μας με θετική διάθεση.
Ας μείνουν όλα πίσω και ας πάρουμε μαζί μόνο όσα μας έμαθαν.
Ας προσπαθήσουμε ή –καλύτερα- ας τολμήσουμε να ξεκινήσουμε από αύριο το χτίσιμο ενός καλύτερου απολογισμού.
Ας κάνουμε εμείς ότι μπορούμε και ας μας «χτυπούν» οι απρόβλεπτοι παράγοντες.
Αν είμαστε γεροί και θέλουμε, τότε μπορούμε να είμαστε και ευτυχισμένοι.
Αρκεί να το θέλουμε και να το τολμήσουμε.
Απολογισμός τέλος λοιπόν.
Το κοντέρ μηδενίζει και είμαστε έτοιμοι για 2016 χιλιόμετρα.
Χιλιόμετρα που κανείς ως τώρα δεν έχει διαβεί και είναι δικά μας…
Καλό μας δρόμο…
