Ας τσακωθούμε για τον τσακωμό

Δεν τρακάραμε, αλλά φρενάραμε απότομα. Και γι αυτό πρέπει να πούμε δύο λογάκια στον υπαίτιο, που –φυσικά- είναι πάντα ο άλλος.

Γιατί είμαστε Έλληνες βρε αδερφέ και δεν μπορούμε να μην μιλήσουμε, να μην τσακωθούμε και μετά από λίγο να το ξεχάσουμε.

Το να θεωρεί ο καθένας ότι έχει δίκιο είναι ελάττωμα ανθρώπινο.

Το να τσακώνεται γι αυτό με θέρμη και… παραλογισμό είναι ελάττωμα ελληνικό.

Τα πάντα για τον Έλληνα είναι αφορμή για… τσαμπουκά: Από το φανάρι που άναψε πράσινο και άργησε να ξεκινήσει ο πρώτος οδηγός, μέχρι το ποιας γιαγιάς το όνομα θα πάρει η εγγονή και από το τι θα ψηφίσουμε στο δημοψήφισμα, μέχρι το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι.

Ναι, ως Έλληνες και γι αυτό ακόμα τσακωθήκαμε. Άνθρωποι κείτονταν νεκροί στους δρόμους μιας από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και εμείς αλλάζαμε τις σημαίες στο προφίλ μας στο Facebook από Γαλλική σε Ελληνική, μόνο και μόνο για να τσακωθούμε με τους -κατά τα άλλα αγαπημένους- διαδικτυακούς φίλους μας.

Και φυσικά, ως Έλληνες, λίγες μόνο μέρες μετά, βγάλαμε τις σημαίες -γιατί σημασία έχει να φαίνεται καλά και η φωτογραφία- και αρχίσαμε τις Χριστουγεννιάτικες ευχές με τους προ ολίγων ημερών θανάσιμους εχθρούς μας.

Μα αυτό κάνουμε πάντα.

Λαός εκρηκτικός και τελικά προβλέψιμος, τόσο που θαρρώ μας έχουν πάρει χαμπάρι οι Ευρωπαίοι και παίζουν με το χαρακτήρα μας.

Δεν «αναπνέει» τελικά ο Έλληνας αν δεν τσακωθεί. Να τσακωθεί έντονα. Να φωνάξει, γιατί –απλά- πάντα έχει δίκιο. Στο σπίτι, στη δουλειά, στο γήπεδο, στο δρόμο, στην τηλεόραση -ή βλέποντας τηλεόραση… Και, τα τελευταία χρόνια, στο διαδίκτυο.

Μα δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Αυτό με την κακή μας μνήμη είναι…

Φωνάξαμε το καλοκαίρι για το «Ναι» και το «Όχι» και λίγο μετά μείνανε στο… «Ίσως» και ησυχάσαμε. Άλλωστε ήταν και ο Αύγουστος μπροστά και έπρεπε να τιμήσουμε τις ελληνικές θάλασσες.

Γιατί είμαστε και πατριώτες. Μεταξύ μας σκοτωνόμαστε, αλλά είμαστε ενωμένοι…

Και τελικά όλα αυτά –απλά- δεν τα βλέπουμε ή τα… παραβλέπουμε. Ότι δεν μας συμφέρει το βάζουμε στην άκρη, εκεί που μπαίνουν λόγω κακής μνήμης και τα παλιά «τεράστια» προβλήματά μας. Ας στολίσουμε λοιπόν τα δέντρα μας, να πούμε και μια Άγια Νύχτα για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, ας κόψουμε και τη βασιλόπιτα για το καλό και μετά ας τσακωθούμε παίζοντας χαρτιά την παραμονή της πρωτοχρονιάς με το… σόι μας.

Γιατί είμαστε Έλληνες βρε αδερφέ και μόνο έτσι θα πάει καλά ο νέος χρόνος.

Μόνο που μας πήρανε χαμπάρι, πατριώτες…