Σίγουρα θα μου πείτε πως φταίει η κρίση. Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, η κρίση φταίει για όλα.
Και εν μέρει αυτό είναι σωστό.
Όμως το γέλιο δεν στο κόβει η κρίση από μόνη της…
Αν είσαι απαισιόδοξος, είσαι και εκτός κρίσης.
Όπως, αν είσαι αισιόδοξος, παραμένεις μέσα στο πλαίσιό της.
Ξέρω ότι οι περισσότεροι διαφωνείτε μαζί μου, αλλά ας το πάρουμε λογικά: Ειλικρινά, πριν τα οικονομικά προβλήματα, δεν υπήρχε απαισιοδοξία γύρω σας;. Ή μόνο εγώ τη συναντούσα;
Γιατί, εγώ ξέρω να σας απαριθμήσω πολλούς που -τις καλές εποχές- έβλεπαν το ποτήρι μισοάδειο, μην σας πως και άδειο.
Έπαιρναν 2.000 μισθό. Ναι, αλλά όλα ήταν χάλια γιατί δεν έπαιρναν 3.000.
Γίνονταν προϊστάμενοι τμήματος; Δεν θα χαρούμε κιόλας, αφού δεν γίναμε διευθυντές.
Πήγαιναν διακοπές το… γύρο της Ευρώπης; Τι να το κάνεις αν δεν μπορείς να γυρίσεις τον κόσμο;
Και πάει λέγοντας.
Αν θέλει ο άνθρωπος να είναι δυστυχισμένος είναι το πιο εύκολο. Δυστυχώς η ζωή δίνει στον καθένα άπειρες ευκαιρίες για να καλωσορίσει την μιζέρια στην καθημερινότητα του.
Εγώ λοιπόν που δεν τη δέχομαι αυτή τη στάση ζωής, έχω όλη την καλή διάθεση να καταλάβω που χρησιμεύει.
Ας φέρουμε ένα παράδειγμα: Έρχεται η ώρα να πληρώσετε τον ΕΝΦΙΑ, ενώ ταυτόχρονα λήγει η προθεσμία εξόφλησης της ΔΕΗ. Τραγικός συνδυασμός αδιαμφισβήτητα, ειδικά αν -μέσα σε όλα αυτά- έχετε και ένα δυο φροντιστήρια για τα παιδιά. Λογικά, δεν θα βάλετε και τα γέλια. Δεκτό. Αλλά, ειλικρινά, με το να κατεβάσετε τα μάτια στο πάτωμα, να σκεφτείτε πως είστε ένα τίποτα και να γκρινιάζετε μέχρι να έρθει ο επόμενος λογαριασμός, τι ακριβώς πετυχαίνετε; Γιατί, αν με τον τρόπο αυτό βρίσκετε λεφτά να αντεπεξέλθετε σε αυτές τις υποχρεώσεις σας, δεν το συζητώ: Κόβω το γέλιο μαχαίρι…
Από την άλλη -στην άλλη πλευρά της διάθεσης- δεν θα βάλετε και τα γέλια, αλλά θα δεχτείτε ότι αυτά είναι προβλήματα της ζωής σας –και για να είμαστε ειλικρινής, υπάρχουν πολύ πολύ χειρότερα- και θα προχωρήσετε. Και λίγο πιο πέρα με κάτι που δεν έχει άμεση σχέση με χρήματα (θυμάστε ότι υπάρχουν και τέτοια;) θα γελάσετε.
Και η μέρα σας θα φτιάξει, έστω και για λίγο.
Το λέει και η επιστήμη: Το γέλιο κάνει καλό. Μα τώρα, θα εναντιωθούμε και στις επιστημονικές… ανακαλύψεις;.
Αλλά και η επιστήμη να μην το πει, κάπου βαθιά μέσα σας το ξέρετε και οι ίδιοι… Αν και η αισιοδοξία είναι μάλλον ο δύσκολος δρόμος, πρέπει να παραδεχτούμε, πως μέσω αυτής ανοίγονται –ξαφνικά- δρόμοι μπροστά μας. Πάντα ανοίγονται, αλλά όταν δεν έχουμε θετική διάθεση δεν τους βλέπουμε.
Και όταν λέω δρόμους δεν εννοώ την… Αττική οδό σε ευκαιρίες. Εντάξει, σε αυτή τη χωρά ζω και εγώ δεν ήρθα από τη… Γερμανία. Μιλάω για μικρά μονοπάτια ελπίδας, τα οποία είναι αδύνατον να δεις όταν κοιτάς πάντα κάτω.
Σε όλο αυτό προσθέστε και το γεγονός πως το χαμόγελο είναι η κινητήριος δύναμη στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Ο ευχάριστος άνθρωπος προσελκύει πάντα κοντά του άλλους –και συνήθως εξίσου ευχάριστους – ανθρώπους.
Πολλοί μαζί μπορούν πάντα πιο πολλά.
Εν ολίγοις, δείτε για αλλαγή το ποτήρι και μια φορά όχι μισογεμάτο, αλλά γεμάτο μέχρι πάνω. Στην ανάγκη, πιέστε τον εαυτό σας να το κάνει. Ίσως μετά από μια δυο επίπονες προσπάθειες, μάθετε τον τρόπο… Μπορεί και να σας αρέσει τελικά.
Γελάστε να δούμε που θα σας βγάλει…
Και πουθενά να μην σας βγάλει θα σας έχει μείνει μια γελαστή μέρα.
Και -όπως έλεγε και ο Τσάρλι Τσάπλιν- «μία μέρα χωρίς γέλιο, είναι μια μέρα χαμένη»…
Είναι τώρα δυνατόν να μην ήξερε ο Σαρλό;
