Ένα χαρακτηριστικό νησιώτικο σπίτι, σε μια πλατεία στο κέντρο της μικρής πόλης της Σκιάθου, λίγα μέτρα από το λιμάνι…
Ένα σπίτι που έχει μείνει αναλλοίωτο στο χρόνο…
Ένα σπίτι, μέσα στο οποίο έζησε μία από τις μεγαλύτερες μορφές της λογοτεχνίας μας.
Και σήμερα, το σπίτι αυτό είναι μουσείο και φέρει το όνομά του.
Είναι το Μουσείο Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη…
Το σπίτι, όπου ο σπουδαίος νεοέλληνας λογοτέχνης έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του και άφησε την τελευταία του πνοή, κτίστηκε γύρω στο 1860 από τον παπά – Αδαμάντιο, τον πατέρα του, για να στεγάσει όλη την οικογένειά του. Τα 5 παιδιά του -3 κορίτσια και 2 αγόρια- και την πρεσβυτέρα, την μητέρα του Αλ. Παπαδιαμάντη, Γκιουλώ (Αγγελικώ) Μωραΐτη-Παπαδιαμάντη.
Ο όροφος του σπιτιού διατηρείται σήμερα ως η κατοικία του Παπαδιαμάντη με αυθεντικά έπιπλα και αντικείμενα της εποχής, ενώ το ισόγειο λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος παλαιών και νέων εκδόσεων του Παπαδιαμάντη. Πρόκειται για ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα σκιαθίτικης λαϊκής αρχιτεκτονικής, γεγονός που του δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία, καθώς είναι από τα ελάχιστα που διατηρούνται στις μέρες μας.
Στη μέση του πάνω ορόφου, εκεί που είναι το σαλόνι, βρίσκεται και το γραφείο του συγγραφέα, όπου μπορεί ο επισκέπτης να δει τα προσωπικά του αντικείμενα. Η πέννα του Αλ. Παπαδιαμάντη με την οποία έγραψε τα 180 διηγήματα, το μελανοδοχείο, το ψαλτήρι του και φωτοτυπίες χειρογράφων του.
Στον ίδιο όροφο βρίσκεται και το δωμάτιο, μέσα στο οποίο, το βράδυ 2 προς 3 Ιανουαρίου του 1911, άφησε την τελευταία του πνοή ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, μετά από 35 μέρες κατάκοιτος από γρίπη και πνευμονία.
Το σπίτι-Μουσείο του Αλ. Παπαδιαμάντη -που μετατράπηκε σε Μουσείο στις 20 Νοεμβρίου του 1952– δέχεται περίπου 25.000 επισκέπτες κάθε χρόνο και είναι η μόνη υλική περιουσία που άφησε πίσω της η ασκητική ζωή του συγγραφέα…
