Ένα ιδιαίτερο επάγγελμα επιβίωσε μέχρι τη δεκαετία του ‘20 στη Βρετανίας, αυτό του knocker upper. Ο “αφυπνιστής” όπως θα το λέγαμε επί το “ελληνικότερο”, ήταν ένα επάγγελμα της γειτονιάς, όπως ο γαλατάς και ο εφημεριδοπώλης.
Αν και τα ρολόγια ήταν είδος ευρείας χρήσης ωστόσο το επάγγελμα συνέχιζε να υφίσταται.
Οι άνθρωποι – ξυπνητήρια για λίγες πένες την εβδομάδα αναλάμβαναν να ξυπνούν τη γειτονιά.
Εξοπλισμένοι με ένα μακρύ ραβδί από τα χαράματα χτυπούσαν πόρτες και παράθυρα του πελάτη μέχρι να ξυπνήσει. Το έργο τους δεν τελείωνε παρά μόνο αν ο πελάτης εμφανιζόταν όρθιος και άρα ξύπνιος.
Τα ξυπνητήρια προς το τέλος της δεκαετίας του 1920 έγιναν φθηνότερη και πιο σίγουρα λύση έτσι το επάγγελμα άρχισε να φθίνει.
Η τελευταία του επαγγέλματος Doris Weigand εν ώρα εργασίας
Κάποιοι παρέμειναν όμως όπως η Doris Weigand, που θεωρείται και η τελευταία η οποία εργαζόταν για λογαριασμό των σιδηροδρόμων και είχε ως καθήκον να ξυπνά τους εργαζόμενους. Έτσι κατάφερε να υπάρξει το επάγγελμα κάμποσα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα μέχρι το 1941 που σταμάτησε η ίδια.
){kind=link}