«Καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», μας έχουν μάθει να λέμε. Περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού, αυτή η φράση χρησιμοποιείται στα τηλεοπτικά πάνελ, κυρίως από ανθρώπους που έχουν -βρε παιδί μου- μία κάποια… ευκολία.
Τη βία, ε; Και δη απ’ όπου κι αν προέρχεται. Μάλιστα…
Αλήθεια, τι σημαίνει βία και ποιοι την ασκούν καθημερινώς και αδιαλείπτως; Σκέπτεται κάποιος από τους ένθερμους υποστηρικτές της εν λόγω φράσης, τις συνθήκες κατά τις οποίες εργάζεται κάποιος σε τόσες και τόσες «γαλέρες», κυρίως του ιδιωτικού τομέα;
Πόσα ακούει καθημερινά από τ’ αφεντικά του, σε μια περίοδο που ο ανταγωνισμός έχει μετατραπεί σε αρρώστια ή για πόσες ώρες την ημέρα υπομένει αυτήν την πίεση και την απάνθρωπη συμπεριφορά; Και για τι όλα αυτά; Για ψίχουλα.
Ύστερα, επιστρέψει κατάκοπος στο σπίτι και του ασκείται ξανά βία. Κραυγές τρόμου από τα παπαγαλάκια του συστήματος, απειλές για το ενδεχόμενο να ξεφύγει από τα δεδομένα (όπως ακριβώς του τα πλασάρουν), να απεργήσει, να μάθει, να διεκδικήσει.
Βία από τους τραπεζίτες, που τον παίρνουν τηλέφωνο για να πληρώσει τόκους, οι οποίοι προήλθαν από τόκους και πάει λέγοντας. Ειδάλλως, λένε, θα του πάρουν το βιος του.
Βία από τους πολιτικάντηδες, τους εκπροσώπους του πλούτου και των μεγάλων συμφερόντων. Να στηρίξει το παλιό, εκείνους που του έταζαν. Να μην τους «πουλήσει». Διαφορετικά, θα το μετανιώσει πικρά. Φόβος στον φόβο, τον οποίο αναπαράγουν οι έξω.
Η Ευρώπη «των λαών» δηλαδή. Με ηγεμονεύουσα δύναμη τη Γερμανία του φασίζοντος Νεοφιλελευθερισμού. Δυνάστες της ζωής του, πολέμιοι της ευημερίας του. Του έχουν βάλει μια μπότα στον λαιμό και δεν τον αφήνουν ν’ ανασάνει.
Ε, λοιπόν, αφού δεν αναγνωρίζουν καμία από τις παραπάνω πράξεις, ως βίας και κανιβαλισμού, τότε κι εγώ οφείλω ν’ αναφέρω ότι υπάρχουν πράξεις, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν βία και είναι καλές κι ευλογημένες από θεούς κι ανθρώπους!
Ανθρώπους του μόχθου, ανθρώπους με συνείδηση και όραμα!
Πράξεις, που πυροδοτούν εξελίξεις· αλλαγές για ένα καλύτερο μέλλον!
Όπως εκείνες που έλαβαν χώρα σαν σήμερα στη Ρωσία (απεργιακές κινητοποιήσεις) το 1917 ή στη Γαλλία («Φεβρουαριανά»), επίσης σαν σήμερα, το 1848!
Οδήγησαν σε δύο επαναστάσεις, με τη μία να βάζει τέλος στην κυριαρχία των Τσάρων και την άλλη να καταργεί τη βασιλεία!
Πράξεις, με τις οποίες απελευθερώθηκαν καταπιεσμένοι λαοί, με τις οποίες μεγάλωσε η Δημοκρατία!
Πράξεις, τις οποίες στην πραγματικότητα καταδικάζουν όλοι οι εκπρόσωποι του Κεφαλαίου, που παράλληλα σωπαίνουν, όταν κάποιος αναφέρεται στη βία την οποία ασκούν οι λίγοι… στους πολλούς.
