Για να σε εκδικηθώ…

Βάφω τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσες…

Λοιπόν, για να είμαστε και σοβαροί, αυτό με τις κουρτίνες είναι λίγο παράλογο.

Άλλαξε τις κουρτίνες, πάρε άλλες και τις καινούργιες αγόρασέ τες στο χρώμα που μισούσε…

Αλλά να κάθεσαι να βάφεις κουρτίνες από εκδίκηση;

Και γενικά, ρωτώ, έχει καμιά αξία να χάνεις το χρόνο σου με σχέδια εκδίκησης;

Θα μου πείτε, είναι και ο πόνος που οδηγεί εκεί…

Και θα σας πω έχετε δίκιο.

Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε σκεφτεί την εκδίκηση. Και έχουμε χαμογελάσει, σαρδόνια, μπροστά στη νοητή εφαρμογή των σχεδίων μας.

Άντε να έχουμε υλοποιήσει και κάποιο από αυτά, το πιο ανώδυνο.

Τόσο ανώδυνο που μπορεί ο άλλος και να μην το κατάλαβε.

Μέχρι εδώ καλά και φυσιολογικά, θα τολμήσω να πω.

Αλλά η περίπτωση… «κουρτίνες» πάει ένα βήμα παραπέρα.

Και όταν στο θέμα της εκδίκησης το περάσεις αυτό το βήμα τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα.

Γιατί είναι νόμος ότι όταν πας να εκδικηθείς, στο τέλος εσύ θα πληγωθείς.

Σκάβεις το λάκκο του άλλου και πέφτεις πρώτος μέσα λέει ο σοφός λαός. Και ο λαός σπάνια κάνει λάθη σε αυτά…

Ποιο το νόημα λοιπόν της εκδίκησης;

Βασικά, αναζητάς ευχαρίστηση;

Λάθος, αναζητάς ουσιαστικά τρόπο να κρατήσεις τον άλλο κοντά σου και το κάνεις διεκδικώντας την περιφρόνηση του ή ακόμα και το μίσος του.

Μπλέκεσαι σε άτοπα γρανάζια, αναζητώντας να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο στου οποίου τα μάτια βρίσκεσαι χαμηλά.

Πιστεύεις ότι θα επιστρέψει εκείνος ο άνθρωπος που κάποτε αγάπησες.

Αλλά μέσα από την εκδίκησή σου θα δημιουργήσεις έναν άλλο άνθρωπο που σίγουρα δεν θέλεις δίπλα σου.

Αν το μυαλό σου ήταν καθαρό, θα μπορούσες να δεις ότι πρόκειται για δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Αλλά ένα μυαλό που δουλεύει με κινητήριο δύναμη την εκδίκηση δεν είναι καθαρό.

Έχει μολυνθεί από την ανάγκη να κάνει κακό. Να πονέσει κάποιον επειδή πόνεσε αυτό.

Και τελικά «κρατάς» τον άλλο σε επαφή με το μυαλό σου.

Και πιστεύεις ότι η εκδίκηση τελικά θα τον κάνει να δει το λάθος του.

Λάθος δικό σου όμως και μέγιστο. Δεν έχει να δει τίποτα ο άλλος, παρά έναν τρελό από τον οποίο διατρέχει κίνδυνο.

Θα δει μπροστά στα μάτια του να μεταλλάσσεται εκείνος που κάποτε αγάπησε.

Και θα απορήσει που κρυβόταν αυτός ο άνθρωπος που τώρα εμφανίζεται τρελός μπροστά του. Θα αναστενάξει με ανακούφιση που έφυγε νωρίς…

Θα τον διώξεις πιο μακριά,

Απλά θα καταφέρεις να φύγεις ακόμα και σαν μια όμορφη ανάμνηση από το μυαλό του.

Απλά θα γκρεμίσεις όσα έχεις ζήσει. Θα ακυρώσεις κάθε όμορφο.

Και αυτό για μια εκδίκηση.

Ένα πείσμα.

Για έναν πόνο που αντί να τον ζήσεις και να αφήσεις τον καιρό να φέρει νέες καταστάσεις στη ζωή σου, επέλεξες να τον γιατρέψεις μεταφέροντας πόνο σε κάποιον άλλο.

Και… ωραία, ας πούμε ότι καταφέρνεις να τον πονέσεις.

Τελικά, ο δικός σου πόνος γιατρεύτηκε;