Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΤΕ αποφάσισε να κατασκευαστεί ένα επιβλητικό κτίριο στο Μαρούσι για να στεγάσει όλες τις διάσπαρτες υπηρεσίες του Οργανισμού.
Λίγα χρόνια αργότερα διενεργήθηκε ο πανελλήνιος διαγωνισμός σε δύο φάσεις. Η πρώτη με ελεύθερη συμμετοχή έληξε στις 4 Νοεμβρίου 1970 και προκρίθηκαν 12 ομάδες μελετητών σε σύνολο 28. Η επόμενη φάση έληξε στις 23 Απριλίου 1971 και μια οκταμελής επιτροπή επιστημόνων ανέλαβε να επιλέξει την καλύτερη πρόταση.
Πρώτο βραβείο δεν δόθηκε και η εκπόνηση της μελέτης για την ανέγερση του Διοικητικού Μεγάρου ανατέθηκε σε ομάδα μελετητών που πήρε το δεύτερο βραβείο.
Ήταν η ομάδα των αρχιτεκτόνων του Πλάτωνα Μασσέλου, Γρηγόρη Μαυρομμάτη και Δημήτρη Νάκου που τελικά ανέλαβαν και την υλοποίηση του μεγαλόπνοου σχεδίου. Η πρότασή τους προέβλεπε πολυώροφο κτίριο σχήματος «αστέρος εν κατόψει».
Σε ένα οικόπεδο εμβαδού 52 στρεμμάτων σχεδίασαν κτίριο συνολικής δόμησης 64.785,10 τ.μ. και τα έντυπα της εποχής αποκαλούσαν το εγχείρημα ουρανοξύστη.
Χαρακτηριστικά τον Φεβρουάριο του1972 έγραφε ο Ταχυδρόμος:
«Και δεύτερον ουρανοξύστη των είκοσι ένα ορόφων αποκτά η Αθήνα. Ο νέος ουρανοξύστης θα προορίζεται δι’ αποκλειστικήν χρήσιν του ΟΤΕ, θα ανεγερθή κοντά στο Μαρούσι, έναντι ακριβώς του εργοστασίου “Ήβη”, και θα συγκεντρώση όλες τις υπηρεσίες του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας».
Η ανέγερση του κτιρίου πέρασε από 40 κύματα ως συνήθως και έφτασε να ολοκληρωθεί από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70 μέχρι του ’80. Τελικά ακόμη και σήμερα είναι το όγδοο πιο ψηλό κτίριο στην Ελλάδα.
