Εκείνη που θα μετανιώσεις άπειρες φορές, αλλά θα ξέρεις πάντα πως είναι μονόδρομος.
Εκείνη που ποτέ δεν θέλεις να ακολουθήσεις, αλλά τελικά είναι η μόνη που ακολουθείς…
Εκείνη που σου επιβάλλεται από τις συνθήκες.
Από την ανάγκη σου να προστατέψεις τον εαυτό σου και –κυρίως- έναν άλλο άνθρωπο.
Η απόφαση που σε απομακρύνει από εκείνους που ουσιαστικά θα ήθελες να είναι οι μόνοι που θα βρίσκονταν δίπλα σου.
Και όμως θυσιάζεις κάθε όμορφη στιγμή που ξέρεις πως θα έχεις στο πλευρό τους, για να αποφύγεις εκείνη την –άλλη- στιγμή που θα έλθει ένας κόμπος στο λαιμό. Και δεν θα μπορείς να τη χειριστείς.
Και έτσι απλά θα οδηγηθείς τελικά σε αυτή την μία απόφαση…
Την μόνη.
Μόνο που το συναίσθημα σε γυρίζει πίσω κάθε φορά που την παίρνεις και εσύ παλεύεις να πιαστείς από οπουδήποτε, από οποιονδήποτε, για να τη σεβαστείς…
Πρέπει να σεβαστείς την ίδια την απόφαση σου όσο και αν αυτό σου φαίνεται αδύνατο…
Πολλές φορές αναρωτιέσαι γιατί να πρέπει να φτάσεις σε αυτή, γιατί δεν αφήνεις τα πράγματα να πάρουν απλώς το δρόμο τους;
Γιατί φοβάσαι;
Ή μήπως επειδή ακριβώς αυτή τη στιγμή φοβάσαι λιγότερο;
Κλείνεις τα μάτια…
Παίρνεις μια βαθιά αναπνοή…
Και προχωράς…
Καλά έκανες, αυτή ήταν η σωστή απόφαση.
Τις περισσότερες φορές ο χρόνος που θα περάσει θα επιβραβεύσει την απόφασή σου αυτή.
Άλλωστε στηρίχτηκε στη λογική και -στο πεδίο του αποτελέσματος- η λογική είναι πάντα η σωστή…
Μόνο που στην εφαρμογή εκείνο που σε ακινητοποιεί είναι το συναίσθημα. Ο φόβος σου πως, ακόμα και αν φαίνεται η μόνη λογική λύση, η απόφασή σου αυτή ίσως τελικά θα μπορούσε να αποφευχθεί…
Μάταιος κόπος, μάταιος πόνος.
Δεν γινόταν και το ξέρεις.
Με το «αν» θα βασανίσεις απλώς τον εαυτό σου και θα ισοπεδώσεις την προσπάθεια σου να ακολουθήσεις το σωστό.
Αυτό το σωστό και οι αποφάσεις που γεννάει…
Πόσο λάθος τελικά είναι το σωστό…
Μία απόφαση, που ξέρεις ότι κάποια στιγμή έπρεπε να πάρεις. Και τώρα ήρθε η στιγμή..
Και δεν αφορά μόνο εσένα. Γιατί πολλές φορές ίσως να πρέπει να ακολουθήσεις το σωστό, το μακροπρόθεσμα ανώδυνο –αν και βραχυπρόθεσμα τόσο δύσκολο- όχι για σένα, αλλά για κάποιον άλλο.
Και δεν έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις το πισωγύρισμα, όσο και αν το συναίσθημα σου σε οδηγεί σε αυτό.
Γιατί δεν σου φταίει τίποτα ο άλλος.
Πρέπει να σκεφτείς πως μια δική σου παράδοση στο «θέλω» θα κάνει κακό σε δυο…
Ενώ το να σωθούν είναι απλά μια απόφαση…
Μια απλή απόφαση…
Κλείνεις τα μάτια, παίρνεις μια βαθιά αναπνοή και αποφασίζεις…
Τόσο απλά τελικά;
