Σε πολλά στρατόπεδα κυκλοφορούν φήμες για στοιχειωμένες σκοπιές και αυτοκτονίες στρατιωτών.
Μια από τις πιο διαδεδομένες αφορά το Κέντρο Εκπαίδευσης Διαβιβάσεων το ΚΕΔΒ, στο Χαϊδάρι.
Τα πρώτα κτήρια κατασκευάστηκαν από το 1938 έως το 1940. Με την γερμανική κατοχή κατασκευάστηκαν και άλλα κτίσματα τα οποία μετατράπηκαν σε φυλακές και χώρο βασανιστηρίων για τους Έλληνες πατριώτες.
Αρκετά χρόνια αργότερα την δεκαετία του ’80 γεννήθηκε η φήμη για μια «στοιχειωμένη» σκοπιά.
Η συγκεκριμένη σκοπιά βρίσκεται στη βόρεια πλευρά και ο θρύλος λέει ότι μια νύχτα ο σκοπός είδε μια τρομαγμένη κοπέλα. Της μίλησε για να την ηρεμήσει και εκείνη στάθηκε για λίγο, ανταλλάξανε μερικές κουβέντες και έφυγε. Η συνάντησή τους επαναλήφθηκε δυο – τρεις φορές που είχε σκοπιά ο συγκεκριμένος φαντάρος. Στη τελευταία συνάντησή τους η κοπέλα ξέχασε την τσάντα της.
Σύμφωνα πάντα με τον θρύλο ο στρατιώτης άνοιξε την τσάντα και είδε το πορτοφόλι της. Είδε στην ταυτότητά της τη διεύθυνση και αποφάσισε να επιστρέψει την τσάντα στην επόμενη έξοδό του.
Στο σπίτι που πήγε τον περίμενε ένα σοκ. Την πόρτα άνοιξε μια γυναίκα η οποία είπε ότι ήταν η μητέρα της κοπέλας που είχε ξεχάσει την ταυτότητα, όπως του είπε όμως η κόρη της είχε φύγει από τη ζωή πριν από τρεις μήνες!
Ο φαντάρος έμεινε άφωνος και φυσικά όταν εξιστόρησε το περιστατικό στο στρατόπεδο δεν τον πίστεψε κανείς.
Η ιστορία αναφέρει ότι ο φαντάρος στην επόμενη σκοπιά του αυτοκτόνησε.
Πολλοί λένε ότι στη συγκεκριμένη σκοπιά τα επόμενα χρόνια σημειώθηκαν και άλλες αυτοκτονίες στρατιωτών ενώ κάποιοι νόσησαν από ψυχικές παθήσεις.
Η σκοπιά καταργήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα με απόφαση του ΓΕΣ.
Αλήθεια ή μύθος, κανείς δεν ξέρει… Βέβαια και ως μύθος στήθηκε με ένα σενάριο αρκετά αξιόλογο που αξίζει να «ζήσει» σαν προφορική παράδοση…
