Και λένε τώρα ο χρόνος τελειώνει και οι μέρες των απολογισμών έφθασαν..
Και λένε πρέπει να τους κάνω τους… απολογισμούς μου, γιατί αλλιώς δεν θα μπορώ να ξεκινήσω τη νέα χρονιά από την αρχή.
Λες και θα μπορούσα να ξεκινήσω από την αρχή.
Λες και όσα έχουν περάσει θα εξαφανιστούν μαγικά τα μεσάνυχτα…
Λες και οι κύκλοι που έκλεισαν δεν θα ξανανοίξουν. Δεν θα αλλάξουν τόσο πολύ πάλι όλα που τελικά να θυμίζουν τα παλιά.
Και λένε πρέπει να προχωρήσω.
Λες και δεν το θέλω και ο μόνος λόγος που δεν το έκανα ήταν ότι δεν είχα κάνει απολογισμό.
Ωραία λοιπόν ας τον κάνω…
Ας δω τι έκανα τη χρονιά που πέρασε και ας ξεκινήσω από τα απλά.
Πόσο έκλαψα και πόσο γέλασα μέσα σε 12 μήνες;
Πιο είναι πιο… πολύ ή ποιο άφησε σημάδι;
Το γέλιο που έκανα άμυνα σε όσα πόνεσαν πολύ ή το δάκρυ που με ξελάφρωσε από τη φθορά της σκέψης αφήνοντας μόνο έναν πονοκέφαλο;
Μόνο;
Μήπως δεν το ξεκίνησα καλά. Μήπως δεν είναι αυτά τα απλά.
Πάω να το πιάσω από αλλού.
Ας πάω στους ανθρώπους, εκείνους που ήρθαν και εκείνους που έφυγαν.
Γιατί πάντα πρέπει να φύγουν, να μην διαταράσσεται η ισορροπία,…
Ήρθαν, έφυγαν, ξέχασα ή δεν θα ξεχάσω ποτέ…
Μα θα θυμάμαι και μετά τον απολογισμό;
Δεν είναι τελικά delete όλο αυτό;
Πάλι ξέφυγα…
Πάλι το άφησα στην μέση.
Που ήμουν… Α, ναι στους ανθρώπους. Πόσους άραγε δέχτηκα στη ζωή μου σε έναν χρόνο. Πόσους γνώρισα και πόσους ξαναβρήκα. Πόσους έχασα για πάντα και πόσους έχω ήδη ξεχάσει…
Πρέπει να μετρήσω ή μήπως απλά αρκούν λίγα λεπτά να φέρω βλέμματα στο μυαλό μου.
Με πόσους γέλασα, δάκρυσα, μοιράστηκα;
Πόσοι έμαθαν λίγη από την αλήθεια μου και πόσοι με βοήθησαν να προσθέσω και νέα στοιχεία σε αυτήν;
Δεν γίνεται μάλλον.
Αυτό με τον απολογισμό δεν το έχω…
Δεν με νοιάζει να κλείσω με τον ορθό τρόπο τον παλιό χρόνο. Με αφορά μόνο να τον συνεχίσω και μετά τα μεσάνυχτα.
Δεν με νοιάζει το τέλος μιας χρονιάς.
Αλλά με νοιάζει μέχρι το τέλος, όποιο και να είναι αυτό, ο απολογισμός να έχει κομμάτια από κάθε χρόνο που έζησα…
Στο τέλος της μέρας με νοιάζει να μπορώ να κοιτάξω κάποιον στα μάτια και να του πω την αλήθεια μου. Κι εκείνος να μην πει τίποτα. Να ακούει μόνο…
Και αφού πρέπει λένε να κάνω έναν απολογισμό, θα πω πως όλα πήγαν καλά. Ακόμα και όσα δεν πήγαν…
Γιατί όλα υπήρξαν και τα έζησα…
Και τελικά υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να ζει κάποιος;
