Στο νομό Landes της νοτιοδυτικής Γαλλίας μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οι κάτοικοι είχαν την ιδιαιτερότητα να περπατούν πάνω σε ξυλοπόδαρα.
Αυτό δεν ήταν μια συνήθεια για λόγους διασκέδασης αλλά για λόγους ανάγκης, καθώς το έδαφος της φτωχής αυτής περιοχής ήταν ελώδες και ασταθές.
Για να μπορούν ιδιαίτερα οι βοσκοί να οδηγούν και να επιβλέπουν τα κοπάδια τους κατέφυγαν στη λύση των ξυλοπόδαρων, τα tchangues, μεγάλα πόδια όπως τα έλεγαν.
Η συνεχής χρήση των ξύλινων ποδιών από νεαρή ηλικία τους έκανε να αποκτήσουν τρομερές ικανότητες και επιδεξιότητες. Έτρεχαν, έκαναν άλματα, έσκυβαν και κυριολεκτικά συμπεριφέρονταν σαν να μην τα φορούσαν.
Το 1808 η αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα επισκέφθηκε την περιοχή και μια αντιπροσωπεία από τους κατοίκους για να αποδώσει τιμές κινήθηκε μαζί της με μεγάλους διασκελισμούς, ενώ εκείνη ήταν έφιππη!
Στα τέλη του 19ου αιώνα η περιοχή άλλαξε με αποστραγγίσεις και δενδροφυτεύσεις, έτσι τα ξυλοπόδαρα δεν ήταν πλέον απαραίτητα και σταδιακά εγκαταλείφθηκαν.
Σήμερα τα χρησιμοποιούν σε τοπικές παραδοσιακές γιορτές.
){kind=link}