Του Γιώργου Νικολόπουλου δικηγόρου
Ο δημόσιος λόγος σ’αυτή τη χώρα από τότε που εγκατέλειψε την Αγορά, απώλεσε και την ουσία. Κίτρινα έντυπα, ερτζιανά, και μετά το σατανικό εκείνο εργαλείο – που αν ο Γκαίμπελς βλέπει από τα βάθη της κολάσεως, θα καταριέται τη μοίρα του που δεν γεννήθηκε 20 χρόνια μετά… Τελεβιζιόν το είπαν {Τηλε + όραση – μεταφραστικό δάνειο από την γαλλική télévision < télé- (< τηλε) + vision (όραση) αγγλικά tele < λατινικά tele- < αρχαία ελληνική τηλε- }.
Πρώτη η Χούντα, που έστησε Ε.Ι.Ρ.Τ. και Υ.ΕΝ.Ε.Δ. μίζερα και χυδαία. Η μεταπολίτευση μετά, που έφερε μια άνοιξη, Βενέζη, Αθανασιάδη, Καραγάτση, Παπαδιαμάντη, Ξενόπουλο, Θέατρο, μια αχτίδα πολιτισμού. Η ενημέρωση όμως λιτή, υπό καθοδήγησιν και με άγρια λογοκρισία. Ένας Χατζιδάκις που όρθωσε το ανάστημά του στο ραδιόφωνο, εξεδιώχθη πάραυτα… Μα και το ‘81, το ίδιο. Κλαδικές, Συνδικάτα και Αυριανισμός…
Η τεχνολογία εν τω μεταξύ έκανε άλματα, η χώρα έγινε δεκτή στας Ευρώπας, πόσο να κρατήσει αυτό το σοβιετικό κρατικό μονοπώλιο ; Το λόκαλ κατεστημένο, ήτοι οι εργολάβοι-συνέταιροι του Κράτους απαίτησαν και πήραν τα πάντα και τζάμπα, και μάλιστα από μία κυβέρνηση Δεξιάς και Αριστεράς κατά το (βρώμικο) ’89… ΕΝΑΣ μόνον βουλευτής, δεξιός, βρέθηκε να τους ξεφωνίσει γι’αυτό το αίσχος, λεγόταν Κωστής Στεφανόπουλος, και τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι.
Στην αρχή όλα ανθηρά. Νέες τεχνολογίες, εφέ, λάμψη, νέοι φερέλπιδες γελαστοί δημοσιογράφοι. Δελτία ειδήσεων με χρώμα, φαντασία και συναρπαστικά ρεπορτάζ – θρίλλερ, Απαράδεκτοι παρέα με Τρεις Χάριτες, Μαλβίνες και Δέκα Μικροί Μήτσοι έδωσαν μια μεγάλη ανάσα. Η δημόσια τελεβιζιόν σουλουπώθηκε κι αυτή, αλλά ήταν πιά αργά. «Τα σπίτια μας είχαν βγάλει κέρατα στις ταράτσες» … Οι νεοέλληνες, σαν έτοιμοι από καιρό, εθίστηκαν με ορμή στο ριάλιτυ, την γκλαμουριά, το πρωινάδικο κους-κους, τις περσόνες της Μυκόνου, το Τουρκο-σήριαλ, τα σκυλο-ποπ τραγουδο-ταλέντα, τα καλλιστεία, τα μαγειρέματα, τις τηλε-δίκες, και όλα αυτά μαζί με απερίγραπτο trash … Προπαγάνδα που ωχριούσε μπροστά σ’αυτήν του Κρατικού μονοπωλίου, μόνο που τώρα εξυπηρετούσε πρώτα τους καναλάρχες, και μετά – κατά περίπτωση – είτε τον «εκσυγχρονισμό», είτε την χρηματιστηριακή άνοιξη, είτε τα διακοπο-δάνεια. ΕΣΠΑ, μεγάλα έργα, Ολυμπιακοί Αγώνες, όλα δικά τους, και επιχειρήσεις με δανεικά «αέρα». Όποιος τόλμησε να ψελλίσει κάτι άλλο, επατάχθη – τελευταίο παράδειγμα ένας γραφικός που, τελειώνοντας το σουβλάκι του στο Μοναστηράκι, ξεστόμισε κάτι ανείπωτες βερμπάλες περί «νταβατζήδων», και συνεπώς εστάλη πίσω στη Ραφήνα να συνεχίσει το playstation…
Όταν φτάσαμε στην άτιμη την κρίση και ήρθαν «οι ξένοι» να βάλουν τάξη, οι ολιγάρχες κλήθηκαν να στηρίξουν το σχέδιο, με αντάλλαγμα τζάμπα το ψηφιακό φάσμα και χωρίς την Ε.Ρ.Τ. μεσ’τα πόδια τους. Όμως, όπου πάει λένε το Δ.Ν.Τ., εκτός του ότι πέφτει το προσδόκιμο ζωής, διαλύεται και το πολιτικό σύστημα ! Αυτήν την κολάτεραλ απώλεια δεν την είχαν προβλέψει οι καναλάρχες. Κι ήρθε κει ένας μικρός αριστερός, τους έκλεισε σε ένα δωμάτιο 60 ώρες (καψόνι άγριο) και τους έβαλε να πληρώσουν «λύτρα» για τις δημόσιες συχνότητες, αφού έγινε και ξανάγινε Πρωθυπουργός χωρίς την έγκρισή τους (!) και παρά την προπαγάνδα αλά «Γερούν γερά», τις στημένες δημοσκοπήσεις και τον αβυσσαλέο «πόλεμο» του Δημοψηφίσματος…
Μόνο που κι αυτό έγινε άγαρμπα και με αιματηρές εχθροπραξίες, όπως όλα σ’αυτή τη χώρα. Κι έτσι ένα χρόνο τώρα, για μία ακόμη φορά ο δημόσιος λόγος πάτησε γκάζι χωρίς αύριο, στο νέο «μαύρο» με ολίγην από βοσκοτόπια, και στην συγκρότηση μιας ανεξάρτητης Αρχής… Πλέον, αφού έχει χαθεί για την Κυβέρνηση η μεγάλη μάχη του ΣτΕ, και με ένα ΕΣΡ που κινείται με «ελληνικούς» ρυθμούς, όλες οι ελπίδες των ολιγαρχών είναι στην πτώση του Αλέξη Τσίπρα πριν γίνει νέος διαγωνισμός, ώστε να χαθεί και ο πόλεμος. Τώρα έχουν κάτι να περιμένουν : την ολική επαναφορά.
…………………
«Αξιότιμοι κύριοι συνάδελφοι, ό,τι και να κάνετε σ΄ αυτό το άρθρο, όπως και να το τροποποιήσετε, που δεν το τολμάτε, όπως και να αξιώσετε σύμφωνη γνώμη, που δεν θα την αξιώσετε, η κυβέρνηση θα δώσει τις άδειες. Ένας τρόπος και μόνον υπάρχει, να παρέμβει η Βουλή και να μη δοθούν οι άδειες σε ανθρώπους επικίνδυνους, να ψηφιστεί η διάταξη κατά την οποία απαγορεύεται στους εκδότες να χορηγούνται οι άδειες».
Κωστής Στεφανόπουλος
(από την ιστορική ομιλία στη Βουλή – 14.9.1989)
Αφιερωμένο στην μνήμη του.
