Τώρα, για να λέω και την αλήθεια, δεν ντρέπομαι καθόλου.
Αλλά τι να πω κι εγώ όταν το γεγονός ότι δεν έχω δει μια τηλεοπτική σειρά (ναι, σοβαρά σας το λέω, μια σειρά είναι…) με έχει κάνει να αισθάνομαι «ξένη» στην κοινωνία…
Άσε που πρέπει να καλύψω τα νώτα μου, γιατί έχω αρχίσει να πιστεύω πως κινδυνεύει η σωματική μου ακεραιότητα!
Μην γελάτε, τα πράγματα είναι σοβαρά.
Οι Game of Thronίτες είναι παντού και είναι αποφασισμένοι…
Έτσι εγώ έχω γίνει απόκληρη της κοινωνίας.
Λόγω ενός… game, έστω και αν είναι of Thrones!
Εδώ κολλάει αυτό το γνωστό και διαχρονικό: Τι έγινε ρε παιδιά;
Δεν ξέρω τι έγινε, αλλά πρόσφατα συνειδητοποίησα πως δεν μπορώ πια να περιφέρομαι σε αυτόν τον κόσμο, χωρίς να έχω δει την εν λόγω σειρά.
Και αυτό γιατί βρέθηκα σε μία παρέα και άρχισαν ξαφνικά να μιλάνε μεταξύ τους με λέξεις που δεν κατάλαβα.
Θα παράκουσα λέω…
Ονόματα ήταν αυτά; Σκηνές από τη σειρά; Οίκοι (τι οίκοι;;;;)….
Δεν καταλάβαινα.
Και εκείνοι έλεγαν και γέλαγαν. Κι εγώ με το ύφος το «να γελάσω ή να μην γελάσω; Τι να κάνω η απληροφόρητη;»…
Και τότε μου γίνεται η ερώτηση… κόλαφος.
Δεν βλέπεις Game of Thrones;
Όπου εκείνο το «δεν» είχε μέσα του όλη την απαξίωση που μπορεί να βιώσει άνθρωπος.
Και απαντώ αναγκαστικά με την αλήθεια, γιατί το ψέμα έπρεπε να αποδειχθεί και εγώ δεν έχω ιδέα από το τι συμβαίνει στο περί ου ο λόγος έπος!
Και λέω Όχι…
Και ξαφνικά ο χρόνος σταμάτησε…
Πολλά ζευγάρια μάτια έπεσαν πάνω μου…
Άρχισα να ιδρώνω, να σταματάει η αναπνοή…
Είχα κάνει σίγουρα κάτι κακό και δεν το είχα καταλάβει κιόλας…
Με κοίταγαν σαν να ερχόμουν από άλλο πλανήτη.
Και μέσα σε όλο αυτό, εδώ στη γλώσσα να το χω να τους πω ότι, με τα λίγα που έχει πάρει το μάτι μου από το Game of Thrones, οι πρωταγωνιστές του είναι από άλλο πλανήτη, όχι εγώ.
Αλλά, πώς να μιλήσω που αυτοί στη σειρά μου φαίνονται και λίγο άγριοι και ως εκ τούτου φοβάμαι και για όσους τους βλέπουν;
Κατέβασα το κεφάλι όλο ντροπή και νευρίασα.
Δεν πάει άλλο, είπα στον εαυτό μου, πρέπει να το δεις.
Λίγες μέρες μετά, ήρθε το τελειωτικό χτύπημα: Λέω στην καλύτερη φίλη μου πως δεν έχω δει τη σειρά και εκείνη με κοίταξε σαν να με βλέπει για πρώτη φορά και ας με ξέρει 25 χρόνια.
Και συ τέκνον Νάντια;
Και να συνεχίζει να με κοιτά σαν να μην καταλαβαίνει που πήγε εκείνος ο άνθρωπος που διάβαζε με μανία Τόλκιν και είχε εθιστεί στην τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών…
Ναι, αλλά εγώ δεν κατηγορούσα όποιον δεν τα ήξερε όλα αυτά.
Τώρα, αυτό το κίνημα των Game of Thronιτών είναι και άγριο.
Τέλος πάντων, άγχος με κυρίεψε και αποφάσισα πως πρέπει να αναζητήσω την εν λόγω σειρά, να τη δω, να τελειώνουμε…
Έξι σεζόν λέει, δέκα επεισόδια η σεζόν, καμιά ώρα το επεισόδιο…
Βρε, πάτε καλά;
Πάει το καλοκαίρι…
Και θα εθιστείς μου λένε…
Ακόμα χειρότερα..
Στο μεταξύ και να θέλω μια συμβουλή σοβαρή, να την έβρω δεν μπορώ…
Διότι αυτό το κωμικό –νόμιζα- ποστ που κυκλοφορεί στο Facebook και λέει πως «ανήκω στο 1% που δεν έχει δει Game of Thrones», είναι τελικά αληθές.
Το έχουν δει όλοι!
Δεν είναι δυνατόν…
Οπότε, καταλαβαίνετε ότι ένα νέο δικό μου έπος θα αρχίσει σιγά σιγά…
Game of Thrones το πρωί…
Game of Thrones το μεσημέρι…
Game of Thrones το βράδυ…
Αντιβίωση…
Τι να κάνω όμως; Πείτε μου.
Αν δεν το δω θα πρέπει να κλειστώ σε μοναστήρι, γιατί στον έξω κόσμο δεν θα μπορώ να συνεννοηθώ,.
Αφήστε που και για το μοναστήρι έχω τις αμφιβολίες μου.
Οπότε πάμε για ολικό Game of Thrones και για ότι πάθω, να αναλάβετε τις ευθύνες σας, εκεί που με οδηγήσατε!
* Ακούς Νάντια;
(Ευτυχώς, από μουσική με προδιαθέτει θετικά…)
