«Είμαι εγώ τώρα για τέτοια;».
Όπου «τέτοια» βάλτε την αγάπη, τον έρωτα, τη σχέση και τη συντροφικότητα.
Όπου «εγώ», βάλτε το… όπου φτωχός και η μοίρα του.
Λογική της εποχής, λογική της κρίσης…
Κάθε νέο μνημόνιο μας πάει και ένα βήμα πιο μακριά από τον έρωτα, από την αγάπη, από τη δημιουργία οικογένειας.
Οι νεότεροι δεν έχουν διάθεση να μπουν στη διαδικασία αυτή, έχουν άλλα προβλήματα τώρα…
Οι μεγαλύτεροι βλέπουν τις σχέσεις τους να διαλύονται μπροστά σε λογαριασμούς…
Είναι άλλωστε γνωστό πως «όταν μπαίνει η φτώχεια από την πόρτα, η αγάπη φεύγει από το παράθυρο».
Αλλά και εμείς, είναι ανάγκη να ανοίξουμε διάπλατα τα παράθυρα χειμωνιάτικα;
Και -την ίδια ώρα- να κλείσουμε ερμητικά τις καρδιές μας;
Και όμως, αν το σκεφτούμε, το μόνο όπλο που θα μπορούσαμε να έχουμε απέναντι σε όσα μας συμβαίνουν, είναι το συναίσθημα. Ο έρωτας, η αγάπη. Εκείνα που -αιώνες τώρα- κινούν τον κόσμο και καταφέρνουν να επιβιώσουν στις χειρότερες συνθήκες.
Μόνο που εμείς είχαμε μάθει -λίγο πριν την οικονομική… ανατροπή- να τα περνάμε τα αισθήματα μέσα από τα χρήματα…
Το ζευγάρι το αγαπημένο, το σωστό, δεν ήταν ερωτευμένο αρκετά αν δεν είχε πάει μέχρι τον Άγιο Μαυρίκιο.
Πως είναι δυνατόν να πιστέψαμε πως μπορούν τα εξωτικά ταξίδια να αντικαταστήσουν τη δύναμη του βλέμματος δύο ερωτευμένων;
Η ηδονή των χρημάτων ξεπέρασε το καρδιοχτύπι και οι σχέσεις έμοιαζαν με εμπορικές συμφωνίες. Όχι για όλους, αλλά δυστυχώς για πολλούς. Και τώρα που έφυγαν τα χρήματα από την εξίσωση δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε τα αισθήματα.
Οι άνθρωποι φοβούνται να ερωτευθούν και να αφεθούν σε αυτό, γιατί έτσι θα χάσουν το στόχο τους: Να επιβιώσουν. Λες και βασικό στοιχείο της επιβίωσης δεν είναι ο έρωτας.
Μα, το να είσαι μόνος δεν μπορεί να είναι πρόβλημα μπροστά στο να είσαι άνεργος. Γιατί, λογικά, το καρδιοχτύπι θα ρωτήσει: Έχετε εργασία ή να φύγω;
Δεν ρωτάει, έρχεται απρόσκλητο. Και εκεί πάνω οι άνθρωποι μπερδεύονται και κάνουν λάθη. «Δεν είμαι εγώ τώρα για τέτοια». Νομίζετε ότι όλοι όσοι ερωτεύτηκαν, όλους τους αιώνες της ανθρώπινης παρουσίας στον πλανήτη αυτό, ήταν έτοιμοι;
Όλοι ανέτοιμοι ήταν.
Οι άνθρωποι ερωτευόντουσαν και δημιουργούσαν σχέσεις και οικογένειες ακόμα και μέσα στον πόλεμο. Βέβαια τότε δεν είχε προηγηθεί μια περίοδος διαφθοράς ακόμα και του έρωτα.
Ο θεός Έρωτας δεν πάει με το πορτοφόλι, ούτε με την εποχή. Και με το να του κλείνετε την πόρτα ουσιαστικά απομονώνεστε από το μόνο που μας έμεινε αφορολόγητο…
Μέχρι λοιπόν να μπει και φόρος «ερωτικού χαμόγελου» ή «βλέμματος που πονάει στην καρδιά», εκμεταλλευτείτε το…
